Column: Ranzige troep in de kelder

Een kelder besmeurd met poep, strontvliegen, bloedspetters en de vier ruiters van de apocalyps. Nee, wacht… waar ik kelder zei, bedoel ik misschien wel baarmoeder. Mocht je de game kennen en wellicht zelf gespeeld hebben dan weet je dat ik het hier nog netjes houd om te voorkomen dat je moeder en/of partner helemaal niet meer begrijpt waarom je iets dergelijks speelt. Dit spel, The Binding of Isaac, is op zijn zachtst gezegd namelijk erg controversieel in wat het laat zien. Beelden waarvan de impact na een paar uur volledig in het niet verdwijnt door een gameplayloop die ik zelden tegen ben gekomen in games.

In The Binding of Isaac Afterbirth+ (de versie die ik speel op de Switch) speel je de kleine jongen Isaac. Zijn moeder slijt de dagen met het bekijken van televisiepredikanten. Op een dag meent zijn moeder de stem van God te horen die haar vertelt dat zij haar zoon moet offeren om haar toewijding te bewijzen. Gewapend met een mes zoekt zij haar zoon, die zich net verstopt heeft in de kelder onder het tapijt in zijn kamer. Bibberend van angst, in feutushouding op de ijskoude vloer van een naargeestige kelder, begint je tocht om ‘Mother’ het hoofd te kunnen bieden.

Nou, het heeft mij plusminus 25 uur geduurd voor ik door de kelder, catacomben en grotten heengeworsteld was om ‘Mother’ te bestrijden. Één van de meest vreemde baasgevechten die ik in lange tijd gezien heb, maar wat had ik anders verwacht van deze titel? Na het verslaan van Isaac’s Mom was mijn queeste voltooid. Althans, dat dacht ik. In een scherm wat volgde zag ik dat ik van de twintig eindes enkel de proloog had voltooid. Van de 403 unlockables had ik er misschien pas dertig vrijgespeeld. What the.. Deze game is pas net begonnen.

Inmiddels is de tocht tot aan ‘Mother’ het minst van mijn zorgen, ook al haal ik deze nog steeds vaker niet dan wel. Vooral het juist leren gebruiken en timen van de verschillende kaarten, pillen, passieve en actieve items, trinkets en upgrades, pennies, soul-hearts, black-hearts, sacred hearts, bommen en eigen hartcontainers (ja, ook dat is valuta in de wereld van Isaac) is de grootste uitdaging die nu voor mij ligt. Elke keer dat deze arme jongen weer door de met bloed besmeurde kelder loopt, wordt zijn speler weer een klein stukje wijzer.

.. en wat een feest is het, als de volgende ronde, door een ongelukkig toeval, toch weer een unlockable vrijspeelt. De kans is dan aanwezig dat ik daarna in mijn volgende run door de kerkers een nieuwe pil, kaart, rune, baas, monster, mogelijkheid (afijn, je hebt het inmiddels wel door) tegenkom. De lijst is bijna oneindig, maar zelfs dan zijn we er nog niet. Want waar het spel pas echt gaat bloeien, zijn de synergieën. Er zijn items die enorm goed met andere items samenwerken en het ontdekken van deze verbindingen (je kan ze opzoeken, maar ontdekken is leuker) is een feest! De game erkent deze samenwerkingen en vergroot de kans om samenwerkende items te vinden als je bepaalde keuzes maakt.

Dit spelletje oogt als een eenvoudige shockerende  indie-titel en is ook redelijk pick-up and play. Alleen de wereld die zich opent achter het schijnbaar eenvoudige concept van roomclearing heeft mij meer in zijn greep dan welk ander spel ook de afgelopen maanden. Ik kan er nog even over doorschrijven maar ik kwam er net achter dat er ook nog een wereld in een speelgoedkist is.  Die je vind je als je de baas in de Womb (baarmoeder) hebt verslagen. Deze is pas beschikbaar na het verslaan van moeder, die je dan weer het best kan doden met…. Nee, dat ga ik je niet verklappen, zoek dat zelf maar uit. Eerlijk gezegd, gun ik je daarom ook dat je verder kijkt dan de ranzige kelder en afzichtelijke creaturen.