Column: Uitstervende genres, fabeltje of harde realiteit?

 Het mooie aan de relatief onvolgroeide status waar de videogame-industrie zich in bevindt, is dat het nog alle kanten op kan. Voor ons consumenten is het in grove lijnen even onduidelijk wat de toekomst gaat brengen, als voor de grote ontwikkelaars en uitgevers zelf; de technologie is iets wat constant blijft groeien, elk jaar weer geraffineerder wordt en ons voorlopig nog wel even zal blijven verbazen. Deze onsolide, in mist gehulde toekomst maakt het fantaseren over wat ons gamers nog te wachten staat voor mij des te interessanter. In dit artikel deel ik mijn kijk op een vrij problematisch statement over de toekomst van de games-industrie; zijn er genres die gaan uitsterven?

Sommigen zeggen dat het merendeel van de genres op de lange termijn simpelweg geëlimineerd worden. Dat ze opgeslokt worden door de grote genres, zoals de shooters, de racers en de fighters. Ik denk persoonlijk niet dat dit zal gebeuren. Shooters zijn inderdaad in een groeispurt, maar dit is omdat videogames over de laatste paar jaren pas door het casual publiek zijn ontdekt. Dit casual publiek stapt toch vooral in bij shooters als Call of Duty, omdat hun vrienden dit spelen, omdat het simpel en makkelijk op te pikken is, en omdat het bovendien verdomd verslavend is. Voorlopig zal de shooter nog wel even aan kop blijven, maar uiteindelijk zullen de genres zich toch wat meer gaan egaliseren. De nieuwe aanwinst voor de industrie, het casual publiek, zal zich meer verspreiden over nieuwe genres die ze ontdekken.

Een goed voorteken van deze egalisering was de immense populariteit voor The Elder Scrolls V: Skyrim. Ik had dit totaal niet verwacht; The Elder Scrolls-serie is toch vrij ‘core’, maar opeens hadden al mijn vrienden het erover, inclusief diegenen die nog nooit iets anders gespeeld hadden dan Call of Duty en/of Fifa. Het feit dat een spel als Skyrim zoveel interesse kreeg, bewijst wederom dat het uitsterven van andere genres niet zomaar zal gebeuren; de fantasy action-RPG was één van de bestverkopende spellen van afgelopen jaar. Zo zie je dat de populariteit van spellen steeds verder richting de hardcore games gaat. Van FIFA naar Call of Duty, van Call of Duty naar Battlefield, van Battlefield naar Skyrim. Een goed teken voor ons gamers, een goed teken voor de industrie en een goed teken voor de onwetende casual gamers; ze hebben immers geen idee wat voor een pracht en praal zich buiten hun koepel van Call of Duty en Fifa bevindt, en het mocht eens tijd worden dat ze hieruit breken. 

Maar natuurlijk hebben we het nu nog niet over de échte bedreigde genres. Misschien wel het meest bedreigde videogame-genre is point & click; een genre dat volgens sommigen hopeloos verouderd is, maar volgens anderen, waaronder mijzelf, nog hartstikke veel te bieden heeft. Het originele concept van point & click is natuurlijk gebaseerd op een gebrekkige technologie die vrij rondlopen in een omgeving niet kon ondersteunen; het is als het ware de primitiefste versie van het first-person gameperspectief. Nu moet ik meteen opbiechten dat ik een hele nauwe band heb met het point & click genre; de Myst-serie, een puzzel-serie die zich afspeelt in een semi-futuristisch fantasieland, is voor mij persoonlijk één en al pure nostalgische liefde. Het zijn prachtige games waar je helemaal in kan duiken en kan verliezen in de wereld, ondanks het feit dat het point & click games zijn. Ook Monkey Island is een voorbeeld van een echt toffe point & click serie. Ik kan nog immens veel plezier uit het genre putten, en ik weet dat ik daar niet de enige in ben, en dus geloof ik dat het genre niet zal uitsterven. Maar ook geloof ik dat het genre niet echt meer zal groeien; we zullen misschien één goede point & click titel elke twee jaar zien verschijnen, maar dit zal genoeg zijn om de honger van de fans te stillen. Zolang we maar kwaliteit zien; het is een hele kunst om een point & click game interessant te houden. 

Een genre waarvan ik geloof dat het een echte groei gaat doormaken de komende paar jaren, is het adventure-genre. Als ik adventure zeg, denk ik toch voornamelijk aan games als The Legend of Zelda en Half-Life; games die je een lange reis laten beleven in een mooie wereld, terwijl je allerlei dingen leert, personages ontmoet en nieuwe omgevingen bezoekt. Het adventure-genre staat momenteel op een laag pitje, maar persoonlijk denk ik dat daar snel verandering in gaat komen. Dit omdat adventure-games games zijn waar je je makkelijk in kan verliezen; games die je opzuigen in een wereld waar je kan doen wat je wilt, waar je van alles kunt beleven. De groeiende populariteit van videogames zal doorgaan, en zonder enige twijfel zullen meer en meer mensen ontdekken wat voor een prachtig genre adventure eigenlijk is. Voor mij persoonlijk is het adventure-genre de kern van gaming; dit genre vormt alles wat gaming voor mij interessant maakt. Een mooie setting, interessante personages, een spannend verhaal, en wegspelen maar.

Maar hoeveel ik ook na kan denken over al deze pracht, de toekomst blijft mistig. Ik kan dit alles speculeren, maar nooit met zekerheid zeggen; wie weet, misschien zien we over tien jaar nog steeds dat 75% van de gameverkopen aan Call of Duty en Battlefield besteed zijn. En zolang de ontwikkelaars jaarlijks tientallen prachtige games blijven produceren, heb ik eigenlijk ook niets te klagen. Ik ben slechts enthousiast voor mijn hobby, en zou maar al te graag zien dat meer en meer mensen dit enthousiasme gaan delen. Want videogames zijn gewoon hartstikke leuk.