Gouwe Ouwe: Destruction Derby Arenas

Als de dag van gisteren, herinner ik me nog hoe ik naar het plaatselijke shopping centrum vertrok om er mijn verjaardagscenten uit te geven aan een nieuwe game. Na alle rekken overlopen te hebben, gokte ik dan maar op Destruction Derby: Arenas. Een game die me snel zou veroveren en aldus zeker zijn geld waard was. De cover sprak me onmiddellijk aan: auto’s die kunnen crashen. Niet zoals Gran Turismo, Need for Speed en andere klassieke racegames waarbij je botsing na botsing gewoon verder kunt racen. 

De game is opgesplitst in vier hoofdmodes. De Championship, Wrecking Racing, Destruction Bowl en Online. Aangezien ik toen nog niet over de hardware beschikte om online te kunnen spelen met mijn PlayStation 2, heb ik nooit de onlinemodus kunnen uittesten. Wel heb ik vele uren versleten aan de multiplayermodus.

Maar de meeste tijd heb ik sowieso besteed aan de Championshipmodus. Wat ook de belangrijkste singleplayermode is. In deze mode kan je allerlei personages en circuits vrijspelen. Tijdens het racen kan je meerdere pick-ups oppakken zoals een moersleutel, waardoor jouw auto wordt hersteld. Of turbo’s om sneller te rijden. 

De personages zijn zonder overdrijven extreem. Zo heb je de schoonheid die luisterde naar de naam Toffee. Verder een eerder crimineel type met “The Underdog” als naam en zo zijn er nog wel een achttiental. Niet alleen de extravagante kledij, maar ook de auto’s weerspiegelen hun persoonlijkheden. 

Naast de basismodellen, kan je ook alle voertuigen upgraden door middel van overdreven frames, spikes, jet boosters, enzoverder.

 
Naast de Championshipmode, heb je ook de Wrecking Racing, wat eigenlijk gewoon een eenmalige race is op een vrijgespeeld parcour. Totaal niet aantrekkelijk om alleen te spelen, maar ideaal als multiplayermode.

 
Mijn persoonlijke favoriet -zowel singleplayer als multiplayer- was de Destruction Bowl. Een platform met allerlei dodelijke objecten, waar je maar één doel hebt: het er levend van afbrengen. De parcours waren telkens weer totaal verschillend. Zo had je bijvoorbeeld de B Movie, wat eigenlijk niet veel meer is dan een schijf die kleiner en kleiner wordt, waarbij het er dus op neer komt om jouw tegenstanders van de schijf te beuken. Ook zeer leuk was de Red Line, een rechthoekig parcour met in het midden drie platformen die om de zoveel tijd omhoog schieten. Met wat timing waren die luchtstoten ideaal om de meest waanzinnige trucjes neer te zetten. Met wat geluk landen jouw wielen vervolgens op de carrosserie van een tegenstander met fatale afloop van diens auto. 

Destruction Derby: Arenas is zeker geen toppertje wat betreft gameplay en graphics. Maar voor iemand die houdt van crashes en overdreven trucjes, is dit wel een zeer fijne game!