Gouwe Ouwe: Ratchet & Clank 3

Na een demo van de eerste Ratchet & Clank gespeeld te hebben, was ik meteen verkocht aan de serie. Het volledige spel kwam in 2002 uit, een tijdje na de release kocht ik hem. Een jaar nadien was het tweede deel er en kocht ik het direct. In 2004, na weer een jaar gewacht te hebben verscheen deel drie. Normaal gezien mocht ik er nog niet op spelen toen ik hem haalde. Toch zat ik tien minuten later - en na wat gezeur - vol ongeduld met de controller in mijn handen.

Het was echt waard om ervoor te zeuren. Deze heeft me de beste indruk van allemaal nagelaten, waardoor ik er tot de dag van vandaag nog met veel plezier aan terugdenk. Waarom hield ik vanaf het eerste moment van de serie? Dat heeft één specifieke reden. Alhoewel… eigenlijk twee: de hoofdpersonages. Ratchet is een Lombax, een pluizig wezen dat afkomstig is van de planeet Veldin. Hij is steeds –of toch vaak- vergezeld van zijn metalen robotvriend Clank. Ratchet laat graag zijn handen spreken door de actie te verzorgen, terwijl Clank het brein van het duo is.

Het verhaal van Ratchet & Clank 3 zat, net als de voorgaande delen, goed in elkaar. Nadat ze in hun vorige avontuur de wereld hadden gered, speelt Clank nu de hoofdrol in zijn eigen televisieshow ‘Secret Agent Clank’. Ratchet krijgt de redelijk nutteloze rol als butler. Hij laat zijn ongenoegen maar al te vaak blijken. Hij heeft al snel andere problemen aan het hoofd wanneer zijn thuisplaneet aangevallen wordt door Dr. Nefarious. Hij is een doorgedraaide robotschurk die altijd kan rekenen op Lawrence, zijn trouwe butler. Ratchet en Clank onderbreken regelmatig het maken van ‘hun’ eigen televisiereeks om het kwaad te bestrijden. Om Nefarious te verslaan, maken ze wederom gebruik van de meest bizarre wapens uit het universum. Van pistolen tot raketwerpers en plasmazwepen, het was er allemaal. Ze konden tevens allemaal tot vijf levels geüpgrade worden om te nog beter en/of vreemder te maken.

Vreemde wapens gebruiken tegen rare wezens? Dat klinkt als een perfecte combinatie. Dat was het ook. De vijanden waren erg gevarieerd. Je ging robots te lijf, kleine ruimtewezentjes én grote monsters. Het soort tegenstanders hing af op welke planeet je je bevond. Regelmatig moest je naar verschillende planeten reizen en kwam je dus ook in de meest uiteenlopende omgevingen terecht. De ene planeet was bijvoorbeeld één grote jungle, terwijl de andere een heuse stad was. Eén ding bleef steeds hetzelfde. De typerende humor was altijd aanwezig. De humor is typisch voor Ratchet & Clank, omdat het soms zo droog kan zijn. Ik zat vaak met een grote glimlach te spelen. Her en der was er een bescheiden ‘hahaha’ te horen. Ik kon het natuurlijk niet letterlijk uitschreeuwen van het lachen. Niet omdat het flauw was, maar omdat mijn ouders me anders gek zouden verklaren.

In totaal speelde ik het spel ongeveer vijf keer uit. Het was echt zo leuk, er was ontzettend veel te doen. Eén van de tofste extra’s waren de minigames met Captain Quark. Hij was de arrogante, maar grappige superheld. Verspreid over de singleplayer kon je soorten diskettes vinden. Als je ermee naar je uitvalsbasis ging en het in de spelcomputer stopte, dan kon je mini-games spelen. Het waren allemaal 2D-spelletjes waar je Quark in bestuurde. Het doel was om jezelf door het level te loodsen, vijanden te verslaan, te springen en een hoge score te behalen. Deze waren heel leuk ter afwisseling. Vooral de levels met Clank waren leuk als variatie. Op die manier was je altijd bezig, vervelen was voor mij nooit een optie.

Zelfs na de singleplayer stopte het plezier nog niet. Voor het eerst in de reeks was er de mogelijkheid om tegen iemand naast je in split-screen te spelen. Urenlang kon ik het opnemen tegen mijn vrienden. Ik daagde ze uit voor een spelletje, waardoor ook zij langzaam maar zeker de game begonnen te kennen. Zowel ik als mijn vrienden hadden enorm veel vertier mee. Ik wil niet opscheppen, maar ik doe het toch... ik won meestal. Naast de split-screen was er online multiplayer. Helaas kon ik dit nooit uittesten, aangezien ik mijn PlayStation 2 nooit aangesloten kreeg met internet. Al bij al was ik ontzettend lang zoet met hetgeen dat ik wel kon.