Hands-On met de PlayStation VR

Een nieuwe generatie hardware is altijd iets bijzonders. Elke vijf á zes jaar krijgen we nieuwe consoles, waarvan we hopen dat ze onze stoutste dromen overtreffen. Het game-landschap verandert echter. Nu krijgen we al na enkele jaren de nieuwe Nintendo Switch, evenals verbeterde versies van de bestaande consoles, in de vorm van de Xbox Scorpio en PlayStation 4 Pro. Hardware zoals de PlayStation VR, die bestaande hardware complementeert in plaats van vervangt, spreekt mij echter veel meer aan.

Voor je met het speeltje aan de slag kunt, moet het natuurlijk eerst worden aangesloten. Sony beloofde van tevoren dat dit makkelijk zou zijn en daar is geen woord van gelogen. In pak 'em beet vijf minuten was de PSVR al klaar voor gebruik. In de doos vind je naast de PSVR alle benodigdheden om met het apparaat aan de slag te kunnen, zoals een extra HDMI-kabel, de processor-unit, oordopjes en een demo disc die je de eerste stappen laat zetten in de wereld van virtual reality op een console.

Een waarschuwing voor VR-nieuwelingen

De games op de demo disc, PlayStation VR Worlds, Battlezone, Headmaster VR, Wayward Sky, Driveclub VR, Tumble VR, EVE: Valkyrie en RIGS, geven je als speler de kans om de verschillende manieren te ontdekken waarop virtual reality je game-ervaring kan verrijken. Allicht nog belangrijker is echter de mogelijkheid om te zien wat wel en niet werkt voor jou, aangezien virtual reality nog weleens symptomen wil oproepen die lijken op bewegingsziekte.

Spelers die ziek worden van je device is natuurlijk slecht nieuws en daarom heeft Sony er alles aan gedaan om dit te voorkomen. Zo heeft de PlayStation VR bijvoorbeeld een scherm dat 100 graden van je zicht vult, wat ervoor zorgt dat je zelden de zwarte casing van de lenzen ziet. Hiernaast zit de bril, als je hem goed afstelt, strak gepositioneerd, waardoor je scherm niet gaat wiebelen tijdens het spelen. Dit alles draagt bij aan het voorkomen van ‘cue correction’ – het proces waarbij je brein beweging ziet maar niet fysiek waarneemt en gaat proberen dit te corrigeren, met misselijkheid, ongemak, hoofd- en / of buikpijn als gevolg – en zorgt voor een zeer plezierige spelervaring.

Drie voor de prijs van een

Met het hardware-stuk uit de weg, is het tijd om in de games van de demo disc te duiken. Dat bedoel ik overigens vrij letterlijk, want de eerste game op de disc, VR Worlds, stopte me in een kooi die langzaam afdaalt naar de bodem van de zee. Ocean Descent is niet zo zeer een game, maar een VR-ervaring. Eentje waarbij je je ogen uitkijkt.

Ocean Descent begint met de kooi die een beetje schudt terwijl je afdaling start, iets waarvan ik daadwerkelijk even wankel in de benen werd. En juist dat, dat kleine stukje immersie, zorgde ervoor dat ik direct in de game zat. Niet langer was ik een gast met een brilletje op zijn neus. Ik was een avonturier die zich tussen de vissen begaf en apegapend naar de roggen staarde die vlak naast mijn kooi zwommen.

Van de rustgevende zee gaat PlayStation VR Worlds over in The London Heist, een first-person shooter met de Move controllers. Gewapend met een handgeweer en een oneindige voorraad magazijnen schiet je op doelen op een schietbaan, waarbij je daadwerkelijk het geweer moet herladen. Het trok me niet binnen zoals Ocean Descent dat deed, en het geweer vasthouden zoals ik een echt pistool hanteer werkt niet met Move controllers, maar het geeft je wel een idee van hoe first-person shooters gaan werken met de PSVR. En met de juiste plastic accessoires, die menig van ons nog rond zullen hebben slingeren, kan dat erg leuk gaan worden.

De andere drie games van PlayStation VR Worlds, Danger Ball, Scavengers Oddyssy en VR Luge, waren helaas niet speelbaar in de demo. Toch heb ik nog de nodige tijd erin doorgebracht. In het keuzemenu kun je namelijk ballen vinden, welke je kunt weg slaan met de controller. Het is heel simpel en vooral bedoeld als gimmick, maar het rondmeppen van de stuiterende bal is simpelweg belachelijk leuk om te doen. Als ik terugkijk heb ik dan ook…te veel tijd doorgebracht hiermee.

Ik word draaierig

Vanuit PlayStation VR Worlds rollen we door naar Battlezone, een tankshooter game van Rebellion. Jij als speler neemt plaats in een van deze gepantserde gevaartes en verdedigt je basis tegen een invasie van vijandige troepen. Het speelt en oogt prima, maar doordat je beweegt tijdens het rondkijken, is de game wat zwaarder voor zij die gevoelig zijn voor motion sickness. Ikzelf ervaarde bijvoorbeeld enig ongemak richting het einde van de demo, al trok dit vrijwel direct weg na het afzetten van de bril.

Ongemak van een andere orde ervaarde ik in Headmaster VR, wat feitelijk niets anders is dan het koppen van voetballen op doelwitten. De game crashte namelijk herhaaldelijk, waardoor ik nog altijd geen idee heb van wat ik van het volledige product zou mogen verwachten.

De meest memorabele ervaring had ik met Wayward Sky. Niet met de game zelf, maar het laadscherm van ruim twee minuten dat ervoor komt. Toen ik mijn hoofd draaide, stond ik namelijk plotseling oog in oog met een kip. Normaal niet eng, maar in VR maakte ik toch wel even een sprongetje, hetgeen mijn lamp en mijn hoofd geweten hebben. De game zelf is grappig, met een point and click-opzet in de spelwereld en een first-person aanzicht tijdens puzzels, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat VR in deze een meerwaarde biedt.

We zijn op de helft

Een andere titel waar ik niet van onder de indruk was, was Driveclub VR. Natuurlijk wisten we van tevoren dat de PlayStation VR de reguliere PlayStation 4 graphics niet zou kunnen evenaren, maar Driveclub oogt toch wel erg slecht. De auto zelf is nog wel in orde, maar de omgevingen doen denken aan de betere PlayStation 2-titels als Shadow of the Colossus. En de andere games op de demo disc bewijzen toch wel dat dat veel beter kan.

Een van die titels is Tumble VR, een physics based puzzel-game met de Move controller, waarin je laserstralen moet afbuigen, blokjes moet stapelen en torens moet opblazen. Het is geen system seller, maar wel een leuke game om je tussendoor mee bezig te houden.

De eindstreep

De afsluiters van de demo disc zijn EVE: Valkyrie en RIGS, twee games waarbij motion sickness bij mij toesloeg. Bij beide is het niet moeilijk om te zien waarom. Je vliegt in EVE in 360 graden rond en ruimtegevechten zijn natuurlijk al van nature hectisch. RIGS is niet veel beter, met vechtende mechs die een sport uitvoeren en over het speeldveld sprinten en springen alsof zwaartekracht niet bestaat.

De boodschap die RIGS je meegeeft is er echter een waar ik me bij kan aansluiten: speel in het begin niet te lang, maar geef jezelf de tijd om te wennen. Want na een kleine twee weken semi-dagelijks spelen, ervaar ik totaal geen motion sickness meer, behalve bij Battlezone. En dat terwijl ik nog altijd misselijk word van games als Everybody’s Gone To The Rapture, Mirror’s Edge en The Park, welke niet in VR zijn.

Virtual Reality is de volgende stap in gaming en met de PSVR krijg je een degelijk apparaat om hierop in te haken. Het is niet de beste VR-bril op de markt, maar geeft een ervaring die nauwelijks onder doet voor de Rift en Vive. En dat was toch het doel dat Sony voor ogen had.