Stelling van de maand: Games worden te duur

Door de jaren heen zijn de prijzen van games vrij stabiel gebleven ten opzichte van andere producten op de markt. Toch lijken de games duurder te worden vanwege hun lagere moeilijkheidsgraad en kortere speelduur. Tegenwoordig zijn games die een speelduur hebben van tien uur al eerder een uitzondering, op RPG's na natuurlijk. Even kijken hoe de GameQuarter-redactie hiertegenover kijkt.

Dennis

Verhoudingsgewijs vind ik games helemaal niet te duur. Een nieuwe film op Blu-ray kost al gauw 25 euro en op DVD waarschijnlijk vijf euro minder. Meestal is de duur van zo'n film anderhalf tot twee uur. Zestig euro voor een game vind ik daarom wel meevallen als je kijkt naar de verhouding qua tijd waarmee je er plezier aan kunt beleven. Echter weet ik niet precies wat de kosten voor een gemiddelde game of film zijn.

Wat ik wel vind is dat games onderling niet eerlijk geprijsd zijn. Je maakt mij niet wijs dat een game als Super Monkey Ball even veel gekost heeft om te produceren als een game als bijvoorbeeld Heavy Rain. Bij de laatste worden acteurs ingehuurd, worden er dure engines gebruikt, wordt er alles aan gedaan om het zo realistisch mogelijk te maken. Kortom, dat kost enorm veel geld. In mijn optiek is Super Monkey Ball vanachter je desk te ontwikkelen. Van mij part mogen uitgevers de games met een vast winstmarge verkopen, zodat het wat beter in verhouding staat met de kosten. Echter, heb je dan kans dat die games met een hoge kostprijs ook voor nog hogere prijzen in de schappen komen te liggen.

Sil

Het is maar hoe je het bekijkt. Veel spelers halen grote titels als Fifa, Halo en Call Of Duty in huis en beginnen gelijk online te spelen. De grote online community van deze games zorgt ervoor dat de tijd die je erin kan steken vrijwel grenzeloos is waardoor de game een schijntje kost in vergelijking met de entertainment die het biedt. De singleplayer is voor deze spelers vaak verwaarloosbaar of een opstapje om de game onder de knie te krijgen. Een korte singleplayer en lage moeilijkheidsgraad is dus bij deze groep geen probleem.

Overigens is op Hard Mode een game vaak zat nog wel best pittig hoor. Voor de core-gamers die graag een singleplayer-avontuur beleven is het helaas vaak inderdaad wat minder gunstig gesteld. Ik speel de gemiddelde game in een uurtje of zes uit met uitzondering van RPG's. Als je de game voor de volle mep hebt aangeschaft zijn dat dan inderdaad dure zes uurtjes. Maar veel korter dan de ''oude'' games die ik gespeeld heb is dit niet. Alleen door de lage moeilijkheidsgraad knalt de ervaren gamer er sneller doorheen terwijl ze vroeger telkens dood gingen. Dit rekte het spel aardig op maar de vraag is maar hoeveel mensen dit als plezierig ervaarden. Dat de speltijd heeft moeten inboeten is op zich ook geen vreemde ontwikkeling. De prijs van games ligt ongeveer op dezelfde hoogte terwijl productiekosten de pan uit rijzen. Omdat te compenseren moet er iets inboeten.

Leuk is natuurlijk anders maar ik denk dat we maar het een en ander moeten slikken om te voorkomen dat we dadelijk 100 euro per game moeten neerleggen. En als je echt een langere ervaring wilt zet je het toch gewoon op (very) hard.

Sander

In mijn ogen zijn games niet te duur. Niet als je ziet hoeveel geld er in een game gestoken moet worden om een volwaardige game te krijgen. Wel ben ik het zeer eens met de mening van Dennis, die aangeeft dat niet elke game €60,- zou mogen kosten. Het is alleen wel wat lastig om die afweging te maken. Wanneer is een game geen €60,- waard? Ik zou het er van laten afhangen of het spel lang duurt en genoeg content te bieden heeft. Een bar slechte game die wel 15 uur duurt mag van mij best €60,- kosten, maar een schijf met vijf mini-games mag van mij maar rond de €30,- kosten.

De ontwikkelaar en uitgever moeten er overigens wel over nadenken of ze meer geld verdienen wanneer ze €60,- voor een spel vragen, dan wanneer ze een lagere prijs vragen. Kleine kinderen bezitten namelijk zelden €60,-, waardoor ze zo'n spel nooit zullen halen. Wanneer de prijs van een game omlaag wordt gegooid, zal het spel dus ook voor de lagere inkomens aantrekkelijk zijn, waardoor het spel uiteindelijk een stuk meer zal verkopen. Wellicht is er dan uiteindelijk meer winst te behalen dan bij de huidige prijs.

Joannes

Ik zie een zekere graad van relativiteit die bij andere media ook de kop opsteekt. We durven allemaal klagen dat een bioscoopticket tegenwoordig veel te duur is, maar die klachten verbleken wanneer een bepaalde film de moeite waard blijkt te zijn (ook als het de cinema-ervaring is die de doorslag geeft). Zo is het ook bij games. Ik betaal graag €50 voor Mass Effect 2, omdat alles deed uitschijnen dat het me waar voor mijn geld zou geven. Daarbij komt nog dat games vrij snel in aanbiedingen terecht komen (zoals in Steam) en afvlakken in prijs naarmate de tijd vordert. Die relativiteit nestelt zich ook in de levensduur van een game. Een singleplayer RPG die veel herspeelbaarheid biedt of een multiplayer game waar je lang zoet mee bent, daar malen we niet om het prijskaartje. Maar er zijn uitschieters die weinig waar voor je geld aanbieden. Ik prijs me bijvoorbeeld gelukkig dat ik Kane & Lynch 2: Dog Days voor €5 tijdens een Steamverkoop heb gekocht, want zelfs dat bedrag leek me uiteindelijk nog te veel.

Daartegenover staat wel dat het niet langer voor de hand ligt wat we precies voor onze zuurverdiende centen krijgen. Uitgevers zien namelijk nauw toe op piraterij en proberen alles om die nadelige trend tegen te gaan. Soms komen daar draconische maatregelen bij kijken, die dan ook hun invloed hebben op de tweedehands verkoop van games. Vroeger kon ik mijn kopie van Quake lustig aan anderen uitlenen, maar tegenwoordig zit alles gekoppeld aan twintig sleutels en profielen. Hetzelfde probleem doet zich voor in de muziekindustrie. Wie iets anders doet met een CD dan luisteren naar de muziek die erop staat, breekt ogenschijnlijk een hele resem aan auteursrechtwetten. En als we die muziekanalogie verderzetten, heb ik het gevoel dat we games niet langer bezitten, maar streamen.

Nicholas

Wat mij vooral stoort zijn de langlopende franchises als FIFA, Call of Duty, Need for Speed, en anderen steeds de volle pot vragen bij de release van hun jaarlijkse game. Uiteindelijk moet het ontwikkelteam telkens maar uitbreiden op de basis die ze het voorgaande jaar hebben neergezet. Wanneer de game dan uitkomt, zie je bijvoorbeeld bij Call of Duty dat de game nog eens tien euro meer kost dan een normale game, terwijl de ontwikkeltijd en productiekosten een stuk lager liggen. Voor FIFA en elk ander sportgame zou er een mogelijkheid moeten komen om via DLC de veranderingen van het nieuwe seizoen te downloaden. Vooral omdat de vernieuwingen meestal zo gering zijn dat het vaak niet de moeite is om de nieuwe game in huis te halen. Maar deze games hebben zo’n grote fanbase opgebouwd, die de game toch onvoorwaardelijk kopen. Zo kunnen de uitgevers makkelijk hun prijs op het zelfde punt laten.

Net als Joannes krijg ik ook de pest wanneer er een beveiligingssysteem zit op je PC-game. Vroeger had je Starforce dat drivers installeerde waardoor je systeem onstabiel werd. Gelukkig is dit van de baan, maar nog steeds proberen ze de piraterij te voorkomen. Bij elke moderne Ubisoft-game moet je steeds verbonden zijn met het internet. Wanneer ik een game koop, wil ik het spelen waar en wanneer ik het wil. Maar langs de andere kant begrijp ik de uitgevers ook wel. Door de piraterij missen ze enorm veel geld en kunnen de prijzen niet zakken. Ze zullen eerder stijgen, maar dat kunnen ze niet maken ten opzichte van de eerlijke gamers.