Dan Adelman doet een boekje open over Nintendo's interne werking

Dan Adelman is een ex-werknemer van Nintendo die aan het roer stond van de afdeling Digtal Content And Development. Maar sinds het bedrijf hem de laan uit stuurde, heeft hij een hele hoop inzage gegeven over Nintendo te werk gaat.

In een recent interview wist hij te vertellen waarom Nintendo maar moeilijk met de tijd mee gaat. En wat blijkt? Het licht aan de directie. ''Nintendo is niet alleen een Japans bedrijf, het in een bedrijf uit Kyoto. Voor mensen die het niet weten, Kyoto-bedrijven zijn voor Japanse bedrijven, wat Japanse bedrijven voor Amerikaanse bedrijven zijn. Ze zijn erg traditioneel en gefocust op hiërarchie en groepsbeslissingen. Helaas ontstaat hierdoor een cultuur waarin iedereen een adviseur is, maar niemand de beslissingen neemt, terwijl vrijwel iedereen vetorecht heeft.

Zelfs Iwata haat het soms om beslissing te maken waar een van de topmensen in Japan het niet mee eens is. Dus om iets gedaan te krijgen moet je een hoop voorbereiding doen: praten met de verschillende groepen, hun stem garanderen en zorgen dat dat andere weer mee aan boord krijgt. Op lokaal niveau is het nog ergen, aangezien eerst door dit proces moeten bij Nintendo Of America of Nintendo Of Europe (of soms allebei) en dan weer met het hoofdkantoor. Dat alles is niet per se een slecht iets, ondanks dat het tijdrovend en inefficiënt is. Het grootste risico is dat als ergens tijdens het proces iemand nee zegt, het voorstel zo goed als dood is. Dus in het algemeen komen de riskantere ideeën niet erdoorheen, tenzij ze van de top komen.

Er zijn twee andere problemen die boven komen drijven. Het eerste is dat, zonder verkeerd te klinken, die hiërarchischenatuur van Japanse bedrijven ervoor zorgt dat de meeste topmensen er al zijn sinds de NES en Super NES-dagen en modern gamen niet echt meer begrijpen. Het aanpassen aan dingen als online gamen, accounts, friend lists en de opkomst van PC gamen is hierdoor erg traag. Ideeën worden vaak vroegtijdig afgeschoten omdat die mensen met een vetorecht het niet kunnen begrijpen.

Het laatste probleem is dat er maar weinig reden is riskante ideeën aan te bieden. Risico's nemen wordt over het algemeen niet beloond. Loyaal blijven aan het bedrijf is wat je wat oplevert, dus het makkelijkste is om met de koers mee te gaan. Ik zou het geweldig vinden om te zien dat Nintendo moeite zou doen om mensen aan te moedigen met een ideeën te komen en ze hiervoor te belonen.''