Gamen Zonder Grenzen: Shinigami no Kiss wa Wakare no Aji

Het is alweer enige tijd geleden sinds we voor het laatste keer een Gamen Zonder Grenzen hebben gedaan. Op het moment dat je dit leest, is er bijna een jaar gepasseerd sinds ik Touhou: Highly Responsive to Prayers schreef, de eerste onvoldoende na A Kiss for the Petals, Ayakashibito en AquaPazza. Lukt het Shinigami no Kiss wa Wakare no Aji om ons in ieder geval weer in het gebied van de voldoendes te brengen? Je ontdekt het vandaag.

Shinigami no Kiss wa Wakare no Aji, in het Engels A Death God’s Kiss Tastes Like Farewell, is een visual novel die het verhaal vertelt van Amamiya Makoto. Tien jaar voor aanvang van het spel nam zijn eerste liefde hem in bescherming tijdens een noodlottig ongeval, hetgeen ze met haar leven moest bekopen. Men zegt dat tijd alle wonden heelt, maar die vlieger is duidelijk niet opgegaan voor Makoto. Dagelijks rouwt hij om Hiyori’s verlies en diep van binnen wil hij niets liever dan haar vergezellen in het hiernamaals.

Trigger warning

Voor je verder leest: nee, deze game confronteert je niet met beelden van zelfmoord óf pogingen daartoe, ongeacht wat ik zei. Makoto heeft geen behoefte om te blijven leven, maar is ook niet suïcidaal, daar hij het leven dat hem is geschonken door Hiyori niet waagt te verspillen. In plaats daarvan laat die zich meeslepen in de stroom van het dagelijkse leven, zonder iets te willen of hopen. Iets wat mensen om hem heen beschrijven als dat hij ‘’dode ogen’’ heeft.

Al drijvend in deze stroom komt hij meermaals oog in oog met een mysterieus meisje dat enkel hij lijkt te kunnen zien. En het duurt niet lang voordat hij ontdekt waarom: zij is een shinigami, iets wat we hier Pietje de Dood of Magere Hein zouden noemen. Zij kan enkel worden gezien door iemand wiens einde nabij is, wat duidelijk de nodige implicaties heeft. Hij is echter niet bang, maar eerder gerustgesteld dat zijn tijd in deze wereld spoedig aan zijn eind zal komen.

Met de kracht van liefde

Het zou een hele korte game zijn wanneer hij dit over zich heen zou laten komen en daarmee het leven zou laten. Daarom zijn er een drietal meiden die zich potentieel in zijn hart kunnen wurmen en daarmee de smeulende vlammen van passie kunnen aanwakkeren. De eerste en meest gezonde optie is Honoka, Makoto’s klasgenoot en collega, wiens liefdesbekentenis voor het eerst erin slaagt zijn kille hart een graadje op te warmen. Haar beste vriendin was echter ook verliefd op Makoto en werd recent door hem afgewezen. Dit zorgt voor de nodige wrijving en is het centrale conflict van haar character route.

De tweede en meest dubieuze is Shizuka. Zij is Makoto’s jongere stiefzusje met een angst voor mannen, maar een jarenlange liefde voor haar onii-chan. Ze is hier niet bepaald subtiel in, maar daar de gemixte signalen van de tsundere doorgaans volledig langs het puberende mannenbrein vliegen, heeft onze hoofdpersoon dit totaal niet door. Pas wanneer ze zichzelf verklaart tot zijn vriendin en fysiek contact poogt af te dwingen, geeft hij uiteindelijk toe aan vleselijke verlangens, waar gevoelens op volgen. Althans dat draagt de game op het oppervlakte uit. Ik persoonlijk heb er mijn twijfels bij en heb daarom een heel dubbel gevoel bij deze route.

De waarheid nabij

De derde en laatste route krijg je pas eens je bovenstaande twee heb voltooid. Dit is het ware eind en tevens de meest frustrerende, waarin hij een relatie begint met de shinigami Kohaku. Waarom dit zo frustrerend is? Omdat je letterlijk in de eerste minuut al doorhebt wat de grote plottwist gaat zijn, maar de game blijft doen alsof het een groot geheim is. Ook Makoto, die de signalen ziet en erkent, doet er vervolgens vrijwel niets mee, hetgeen compleet ongeloofwaardig is als je kijkt naar hoe zijn karakter eerder was opgezet.

Begrijp me niet verkeerd: ondanks de voorspelbaarheid had het ware einde zijn goede momenten, maar er had zoveel meer in gezeten! Ik als speler ervaarde constant dat de materie zich goed leende voor diepgaande karakterontwikkeling met Makoto’s gebrek aan levenswil als drijfveer, maar in plaats daarvan krijgen we een repetitieve dans van twee personen die met elkaar willen zijn, maar door hun verschillende rassen niet bij elkaar kunnen blijven.

18+

Shinigami no Kiss is een visual novel, maar het is ook een eroge. Dit zal waarschijnlijk niet als een verrassing komen als je vaker op deze site zit en ziet wat ik allemaal recenseer. Over de H-scenes heb ik echter niet heel veel te zeggen. Er zijn er tien, ze zijn allemaal vanilla in de smaakjes girlfriend, ‘’incest’’ en loli, hebben prima art en idem voice acting. Ze doen echter niets wat je niet vaker zult hebben gezien als je meer games in dit genre speelt. Nu ik erover nadenk, kan je dat van de gehele game eigenlijk wel zeggen.

Import

Ik heb helaas geen website kunnen vinden die op dit moment een digitale release verkoopt van Shinigame No Kiss, dus als je het spel koste wat kost wil spelen, zal je een exemplaar uit Japan moeten importeren. Vervolgens kun je naar Kohaku Translations gaan, waar je een patch kunt downloaden die de game voorziet van een Engelse vertaling.