Wie vaker mijn artikelen en/of recensies leest, weet dat ik op z’n tijd enorm kan genieten van verhalende games. Denk daarbij aan titels als The Last of Us en God of War. Titels die ik werkelijk fantastisch vond. Uren heb ik zitten genieten en deze games heb ik dan ook in één adem uitgespeeld. De eerstgenoemde is mogelijk zelfs de beste game die ik in mijn leven heb gespeeld!
Toch zijn dergelijke titels niet mijn meest gespeelde titels of titels waarom ik game. Nee, dan moeten we toch echt naar multiplayer games kijken. Recente voorbeelden zijn bijna alle edities uit de Call of Duty franchise, GTA en Destiny (2). In een wat verder verleden tijdperk vinden we Medal of Honor: Allied Assault, Battlefield en wederom Call of Duty.
De bovengenoemde namen zijn de games waarin ik de meeste uren heb zitten en dat is niet zo maar. Deze spellen wisten mij niet te grijpen omdat ze zo fantastisch zijn, maar omdat ik deze samen met vrienden speel. Voor mij is de hoofdmode nog steeds het spelen met vrienden.
Een avondje lekker slap ouwehoeren met de nodige grappen, om daarna voldaan mijn PlayStation uit te zetten. Het sociale element maakt dat ik graag game. Dat was in het verleden al zo, maar dat is tegenwoordig alleen maar sterker geworden. Vaak gebeurt dit remote, echter zijn er eveneens momenten dat we wat TV’s in een woonkamer zetten en allemaal onze PlayStation meenemen. Dat is voor mij DE reden dat deze titels mij aan het hart liggen en dat ik daaruit het meeste plezier haal.
De momenten dat ik in mijn eentje een spelletje zit te spelen zijn de laatste maanden dan ook schaars. Zij het door tijdgebrek. En zeg nou zelf, een avondje gamen met vrienden is toch altijd goed!
0 reacties op "Column: De reden om te gamen"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier