Column: Vijf symptomen van game-verslaving

Wanneer ik als leerkracht in het basisonderwijs aan kinderen vraag wat ze afgelopen weekend hebben gedaan, dan heeft bijna de helft (!) van mijn groep het over gamen. Bij de een passeert het woord gamen de revue in een verder kleurrijk verhaal vol activiteiten, terwijl de ander aangeeft echt alleen maar te hebben gegamed. Laatstgenoemde is zorgwekkend, want kinderen die aangeven van vrijdagavond tot zondagavond te hebben gegamed, besteden daadwerkelijk heel veel tijd achter hun scherm. Ouders maken zich soms terecht zorgen over de aantrekkingskracht van spelcomputers. Vandaag zoomen we in op mogelijke symptomen die op gameverslaving wijzen.

Preoccupatie met gamen

Mensen en kinderen die verslaafd zijn aan gamen, denken vaak ook voortdurend aan gamen. Ze denken alvast na over hoe ze een level 's avonds gaan uitspelen of op welk plekje in een MMO ze zich dit keer gaan schuilhouden. Ze zijn vaak afgeleid en niet bezig met wat er daadwerkelijk om hen heen gebeurt. Dit resulteert op school vaak in veel afdwalende gedachten en soms ook een lagere motivatie. Zeker omdat games vaak belonend werken, zijn mensen en kinderen geneigd om snel de controller weer op te pakken om meer dopamine aan te maken.

Tolerantie

Verslaafde gamers zien het aantal uren dat ze gamen gestaag opbouwen. Waar het eerst voldoende had aan een kwartiertje per dag, mondt dat soms uit in vele uren onafgebroken gamen. Waar een kwartiertje eerst zorgde voor de nodige voldoening, is daar nu langer voor nodig. Hierdoor is de neiging groter om meer te gamen. Ontwikkelaars van games spelen slim in op dit fenomeen. Door continu beloningen aan te bieden wanneer je nog één level doorgaat, is het voor gamers soms lastig om het erbij te laten. Bij verslaving is het geen vraag meer, er moet gewoon doorgespeeld worden.

Ontwenningsverschijnselen

Ontwenningsverschijnselen zie je bij alle vormen van verslavingen. Wanneer er wordt afgebouwd, verzetten lichaam en geest zich tegen deze veranderingen. Door minder te gamen, zullen verslaafden fysieke en/of emotionele ontwenningsverschijnselen ervaren. Dit kan onschuldig lijken in vorm van humeurig zijn of rusteloosheid, maar kan ook grotere vormen aannemen als angst of een depressie. Wanneer woede-uitbarstingen het gevolg zijn van het willen minderen van iemands game-tijd, is dit ook vaak een symptoom van verslaving.

Verwaarlozing van verplichtingen

Bij verslaving is het verwaarlozen van verplichtingen een serieus signaal. Bij volwassenen kan dit bijvoorbeeld het ziekmelden van werk zijn, maar ook het ontlopen van sociale verplichtingen. Familiebezoeken, verjaardagen of zelfs afspreken met bekenden worden opzij geschoven om te kunnen gamen. Op school kan er gesproken worden over afwezigheid, maar ook over tegenvallende resultaten of het niet inleveren van huiswerk of verslagen.

Voortdurende spelen ondanks negatieve gevolgen

Verslaafde gamers laten zich niet tegenhouden wanneer er directe gevolgen van het vele gamen waar te nemen zijn in de directe omgeving. Denk daarbij aan problemen met relaties, de gezondheid of financiële problemen. Gamen is hun uitweg en daar gaat alle aandacht naartoe. Het idee leeft dat zolang ze kunnen ontsnappen in hun digitale wereld, alles vanzelf kan verdwijnen.

Het is belangrijk om als voetnoot te plaatsen dat niet iedereen die een of meerdere van bovenstaande symptomen vertoont, ook daadwerkelijk verslaafd is aan gamen. Je kunt ook tijdelijke problemen hebben waar je al dan niet zelfstandig van afkomt. Er is dan niet direct sprake van een verslaving. Wanneer je het idee hebt een game-verslaafde in je omgeving te hebben, overweeg dan het raadplegen van een erkende therapeut of counselor.