In mei 1998 beleefde de Sony PlayStation console een ware revolutie op het vlak van racing games. Deze game wist de gehele gaming wereld te verassen door als eerste een waarheidsgetrouwe simulator af te leveren. Dit werd nooit eerder gezien. Nu nog steeds is deze serie de referentie op gebied van console simulatie racing games. We hebben het hier natuurlijk over de titel Gran Turismo.
Al van in het begin wist Polyphony Digital een naam te maken. De game verraste niet alleen door de physics van de game, maar ook door de hoeveelheid. Er zaten maar liefst 180 auto’s in verwerkt die je kon uittesten op elf verschillende tracks. Net als nu kon je toen ook niet direct de snelste bolides betalen. Je startte met een goedkoop tweedehands wagentje dat je met moeite kon betalen. Daarna was het tijd om je eerste rijlicentie te halen om deel te kunnen nemen aan de legendarische Sunday Cup. In die tijd was het zelfs nog mogelijk om steeds in competitie te rijden. In tegenstelling tot nu waar je meestal de races één voor één moet afwerken. Ook was er voor elke race de mogelijkheid tot kwalificeren, waardoor je bij een pole position extra geld kon verdienen. Jammer genoeg werd te competitie beperkt tot vijf andere rijders, waardoor kwalificeren soms wel zinloos was.
Wat er nog zo revolutionair was aan de game, was dat je enorm uitgebreid kon prutsen aan je wagen. Niet alleen was het mogelijk om stapsgewijs je auto te verbeteren met een hele catalogus aan onderdelen. Voor elke race bood de game je aan om je auto ideaal af te stellen voor elke track. Wanneer je zowat alle onderdelen had geüpgrade, kon je zelfs bij sommige auto’s een gehele racing modification doorvoeren. Het was zowat de duurste upgrade, maar daarvoor in de plaats kreeg je wel een vette paint shop en een aerodynamisch pakket, waardoor je jouw vleugel kon afstellen voor meer grip of meer snelheid. Ook de drie bandentypes waren van de partij. Jammer genoeg versleten deze niet bij korte races.
Voor het pur sang raceplezier moest je deelnemen aan de klassieke endurance races waarbij je uren gekluisterd zat voor je schermpje om toch maar die vette cashprijs binnen te halen. De frustratie was eens zo groot wanneer je terugkwam uit een pauze en je per ongeluk op exit drukte. Daar zijn werkelijk controllers voor heen gegaan. Ook al had je niet de vette randanimaties wanneer je een pitstop maakte noch de schade, het plezier werd er niet minder op. De voornaamste schade die er was, werd geboden door de slijtage van je banden. In je strategie moest je daar enorm veel rekening mee houden. Wanneer je dan uiteindelijk die veldslag gewonnen had, was het prijzengeld genoeg om je supercar te kopen. Elk merk had zijn eigen echte race-auto. Zo was dat bij Toyota bijvoorbeeld de Tom’s Supra. Deze zit trouwens ook in Gran Turismo 5. Elk van deze auto’s hadden een vaste prijs van 500.000 credits. Laag zou je denken, maar dat was het niet! De competities leverden een pak minder geld op dan nu.
Verder werd de game ook ondersteund door prachtige graphics en steen goede muziek. Vooral de herhalingen gaven een nieuwe kijk op de grafische mogelijkheden van de PlayStation. Nooit eerder werden races zo realistisch weergegeven. Daarnaast loeiden er op de achtergrond steeds schreeuwende gitaren van Feeder, Garbage of Ash. Heerlijke muziek om je focus steeds er ten volle bij te houden. In totaal telde de soundtrack achttien nummers.
Gran Turismo: The Real Driving Simulator bewees al van in het begin dat het een sterke reeks ging worden waar innovatie troef was. Met geweldige graphics en een gameplay die er stond als een huis zou het snel de wereld veroveren.Tot op vandaag kunnen we genieten van de basis die toen gelegd werd voor console racing games. Een ware klassieker die iedereen moet gespeeld hebben.