Hallo lezer en welkom bij dit segment genaamd: Gratis Maar Geinig?, waarin we een kijkje nemen naar de vele gratis games die je kunt vinden op het internet. Voor we beginnen, wil ik even wat regels uitleggen. Games die in dit artikel terugkomen mogen geen verdienmodel hebben, zij het door advertenties, DLC of micro-transacties. Tevens mogen ze geen aparte betaalde versie hebben of illegaal gedownload zijn en vallen zaken als open bèta’s voor toekomstige betaalde games buiten de boot. En daarmee beginnen we aan ons achtste deel, waarin we beginnen met ...
Als er één genre is wat zich uitermate goed leent voor de free-to-play-formule, dan is het wel de TCG. Immers is het kopen van digitale booster packs niet bijster veel anders dan het uitpakken van fysieke pakjes. Het is daarom niet verwonderlijk dat er een wildgroei is aan dergelijke titels, doorgaans van dubieuze kwaliteit.
Met die wetenschap, waren mijn verwachtingen niet al te hoog gespannen toen ik begon aan Epic Card Game (al deed de naam het ook zeker geen goed). Toch werd ik aangenaam verrast in de tutorial. Voice acting, complexe mechanics en prachtig artwork gaven de indruk dat ECB meer was dan een dertien in een dozijn card battler. Helaas kwam ik daar al snel op terug.
In de basis is het een TCG zoals we al langer kennen. Monsters hebben aanvals- en verdedigingspunten voor verschillende scenario’s, speciale effecten en er zijn kaarten om in te breken op de acties van de vijand. Wat mij betreft is het aantal monsters met speciale effecten een beetje overkill in deze titel, maar daar had ik aan kunnen wennen, zelfs als gevechten erdoor wat langer duren. Het probleem is dat ze een eeuwigheid duren!
De reden hiervoor is simpel uit te leggen middels een voorbeeld. Op mijn kant van het veld liggen vier monsters, ieder met tien aanvalspunten. Ik heb ze de opdracht gegeven om aan te vallen en de tegenstander heeft één monster ingezet met één verdedigingspunt. Wat denk je dat er gebeurt? Ik denk dat 40 – 1 = 39HP schade de uitkomst is. Maar dat is niet. Misschien dat de eerste aanval de blokkerende vijand uitschakelt en de andere drie directe schade doen? Nee ook dat is het niet. In dit geval is 40 – 1 = 0 de juiste rekensom. Als de vijand ook maar één monster inzet om te blokkeren, wordt de volledige serie aanvallen tegengehouden. Dus de enige manier om daadwerkelijk iets uit te halen, is door het vijandelijke veld leeg te krijgen of, en dit gebeurde bij mij in de praktijk, te wachten op wie als eerst door zijn kaarten heen is. Daar is geen lol aan! Ik heb de game dan ook naar een uur weggelegd.
Na een wat lastige start als het aankomt op Pokémon fangames, hebben we al enkel aardige spellen gevonden in vorige edities van Gratis maar Geinig. Pokémon: Shadowstone en Godra bijvoorbeeld, hadden ondanks enkele gebreken genoeg in huis om ze de moeite waard te maken. En datzelfde kan worden gezegd van Pokémon: Industrial.
In Pokémon: Industrial begin jij als een kersverse trainer aan een reis zoals je hem wel vaker hebt afgelegd. Met je kersverse gras-, vuur- of waterstarter aan je zijde verlaat je jouw dorp, klaar om de wereld te verkennen. Maar dan word je gestopt door de kampioen van deze regio, die je een van drie mythische Pokémon schenkt. De reden daarvoor wordt al snel duidelijk.
In deze regio zijn legendarische Pokémon uit alle regio’s samengekomen en worden ze geëerd als Goden. Net als in onze wereld zijn er zelfs religieuze oorlogen uitgebroken die de levens van mens en Pokémon hebben opgeëist zonder goede reden. Maar dat is allemaal in het verleden. Een bijkomstigheid is echter wel dat iedereen weet dat legendarische en mythische Pokémon niet daadwerkelijk uit legendes en mythes komen. En het kwade team van dienst jaagt er daarom zoveel mogelijk op om een onstuitbaar leger te vormen.
Qua opzet is Industrial in principe een vrij standaard Pokémon-game. Acht gyms, Elite Four, kwaadaardige organisatie. Het gebruikelijke riedeltje. Maar het zijn de kleine dingen die het boven een simpele fangame weten te verheven. Zo is bijvoorbeeld duidelijk te merken dat de maker een ontzettend grote fan is van de serie. Een verwijzing naar ‘’the perfect Pokémon’’ van de eerste vijf generaties en meerdere referenties naar de anime maken dit al snel duidelijk en zijn plezierig voor fans van het eerste uur. Daarbij komt nog eens dat het afrekent met enkele typische slechte tradities van de echte games.
Iedereen die ooit een Pokémon-game heeft gespeeld, weet dat de eerste uren voornamelijk bestaat uit Pidgeys, Rattata, Caterpie en Geodude (of welke gelijkaardige Pokémon die rol dan ook vervullen in elke generatie). Maar in Industrial is er een veel grotere variatie bij zowel Pokémon die je in het wild tegenkomt als die trainers gebruiken. Zo vocht ik nog voor de eerste gym al tegen een Lapras, maar natuurlijk wel van een laag level. Desondanks bleef me dat bij, daar het indruiste tegen hetgeen dat generaties aan Pokémon-games me geleerd hebben.
Helaas heb ik ook wat klachten over Industrial, die voornamelijk voortvloeien uit het gebrek aan ervaring van de maker ervan. De custom sprites en negen fakémon zijn bijvoorbeeld zo slecht dat het me niet zou verbazen als een achtjarige het heeft gemaakt met MS Paint. Diezelfde kleuter zou overigens ook prima het verhaal kunnen hebben geschreven, dat wel interessant is qua opzet, maar véél te oppervlakkig, zelfs voor een Pokémon-game. Maar de echte klappers zijn de bugs en crashes die me tot twee keer toe gedwongen hebben vanaf het begin opnieuw te beginnen. Daar valt omheen te werken als je back-up saves maakt en het is ook geen ramp gezien het een beta build is, maar daar de ontwikkeling is stopgezet, is dit een gebrek waar je als speler mee moet kunnen leven. En als je dat kan, heb je acht gyms, een elite four én zes generaties aan Pokémon om te veroveren!
Van de ene Nintendo fan game gaan we direct door naar de volgende, ditmaal met Peach & Daisy in Rescue Luigi, een fan game gebaseerd op Super Mario World. Wanneer Bowser weer eens probeert om Peach te ontvoeren, is het niet Mario maar Luigi die probeert om de kwaadaardige Koopakoning een halt toe te roepen. Voor zijn moed wordt hij deels beloond, daar Peach nog altijd op vrije voeten is, maar nu is hij degene die achter slot en grendel zit. Genoeg reden voor Peach én Daisy om zelf in de heldenrol te stappen.
Deze opzet beloofde best wat. Ik zag een Super Mario World voor me, waarin Peach haar krachten uit Super Mario Bros. 2 allicht zou kunnen gebruiken. Al in het eerste level werd ik vervolgens geconfronteerd met vijanden uit diezelfde game, waardoor mijn enthousiasme enkel toenam. Maar hoe ik het ook probeerde, deze Peach kon niet zweven en was enkel een Mario in een roze jurk. Spijtig, maar geen doodsteek, daar Super Mario World natuurlijk een dijk van een game blijft. Helaas is deze fangame ervan echter behoorlijk kort – binnen drie kwartier heb je het uit – en geheel onopvallend als je de nieuwe vijanden hebt gezien. De levels zelf zijn namelijk heel duidelijk gemaakt door iemand die van design niet al te veel kaas gevreten heeft. Het gevolg is op zijn best een leuk iets om tussendoor mee te stoeien.
Een van de dingen waar ik mij bij het recenseren van games altijd voor behoed, is de invloed van externe factoren. Als ik voornemens ben een game te recenseren, kijk ik enkel naar officieel promotiemateriaal en laat ik reviews, impressies en meer links liggen. Ik ga er zelfs niet met vrienden over praten om te voorkomen dat hun enthousiasme mij aansteekt. Bij games die ik pas jaren na release speel, is dat onbegonnen werk. Zo ook bij Kingdom: Classic, een game die me door meerdere van jullie werd aangeraden en waar ook mijn vrouw het nodige positiefs over te zeggen had. Eerlijk gezegd? Ik begrijp het niet.
Het concept is tof. Als een koning sticht je een nieuw rijk in the middle of nowhere. Dag in, dag uit verzamel je geld om nieuwe vagebonden mee binnen te halen en ze uit te rusten met wapens of werktuigen. Elke nacht wordt jouw kamp aangevallen en het is noodzaak om daarom zo snel mogelijk een zo sterk mogelijk leger uit de grond te stampen om de boel te beschermen en uiteindelijk het offensief aan te gaan. Ik heb echter sterke bedenkingen bij de uitvoering.
Hoewel je om dit doel te behalen dingen als muren en torens moet bouwen, is de manier waarop je dit doet heel beperkt. Wat je kan neerpoten staat vast, net als waar je dit doet. Je loopt daardoor al snel tegen beperkingen van je kamp aan, waardoor je genoodzaakt bent uit te breiden. Een slim persoon doet dit beide richtingen van deze 2D-wereld op, waarbij dingen als bomen worden gekapt en de bewoners van kampen worden ingelijfd. Ware het niet dat dit de verkeerde manier is. Er is slechts een handjevol kampen en wanneer jouw basis ze heeft ingelijfd, spawnen er geen nieuwe mensen meer die je in kunt huren. Binnen de kortste keren wordt je daarom overrompeld. De oplossing is daarom om je uitbreiding uit te stellen tot je zoveel units hebt dat je niet weet wat ermee te doen, hetgeen ik persoonlijk een heel erg nare manier vond om te spelen. Dus nee, ik snap niet waarom mensen zoveel lof voor de game hebben.
Deze Gratis Maar Geinig is stukken groter dan voorgaande delen. Toevallig waren de games die aan bod kwamen allen wat groter dan wat we zoals gewend zijn van gratis titels. Maar Slipslop compenseert een beetje. Niet dat het technisch gezien in deze lijst zou moeten staan, immers is het in Early Access, maar gezien dat de laatste update uit 2020 stamt, kunnen we er van uitgaan dat dit de ‘’volledige’’ versie is. En die stelt niet veel voor. Het is een endless platformer waarbij je moet springen, maar waarbij je makkelijk van de platformer slipt. Je moet daarom met perfecte timing en snelheid doorgaan, hetgeen mij persoonlijk ontzettend snel ging vervelen. De achievements, hetgeen waar de meeste het voor zullen doen, zijn daarbij bugged.
Heb jij nog games die aan de voorwaarden van de inleiding voldoen en waarvan jij denkt dat meer mensen ze moeten spelen? Laat het mij weten via ons Discord-kanaal en wie weet zie jij jouw suggestie bij het volgende deel terug.
Disclaimer: Alle karakters, trademarks en namen in deze fangames zijn eigendom van hun respectelijke eigendomhouders en zijn gebruikt onder het fair use-principe. GameQuarter biedt de downloadlinks van de oorspronkelijke makers aan en kan de game helaas niet verstrekken als deze besluiten de game offline te halen of wanneer de oorspronkelijke eigenaar van de gebruikte assets bezwaar maakt tegen diens inhoud. Wij zullen in dat geval de downloadlink uit het artikel verwijderen.
0 reacties op "Gratis Maar Geinig #12"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier