Knäckebröd trotseert Valheim: Deel II

Na in het eerste deel Eikthyr te hebben getrotseerd en vervolgens te hebben gekleineerd, is het tijd om meer van de gigantische wereld van Valheim te ontdekken. Telkens wanneer we weer op ‘M’ drukken om de map op te roepen, verbazen we ons over hoe klein het gebied is dat wij reeds hebben ontdekt. Na vredig op zwijnen en herten (die meer als apen klinken dan als herten) te hebben gejaagd, verplaatsen we ons richting het Black Forest. Online hebben we gelezen dat Haldor zich hier schuilhoudt, een dwerg bij wie je je zuurverdiende munten kunt inleveren voor allerlei goodies. Nice. Maar voordat Haldor zich laat zien, komen we iets veel angstaanjagenders tegen.

Het begint wanneer Nicolaus zijn iconische, angstige roep door de Discord-server laat galmen. In de verte heeft hij namelijk iets blauws en gigantisch gezien. Langzaam naderen we de gedaante. Het blijkt een gigantische trol te zijn. Een klap van de trol is genoeg om ons naar het hiernamaals te sturen en onze stats te downgraden. Met veel kunst- en vliegwerk wordt de trol verslagen. Het Black Forest voelt al meteen niet meer als een plek waar we ons op ons gemak gaan voelen. Fijn, heel fijn. Ondertussen lopen Yankiebal en Knäckebröd nog steeds met een houten dienblad en een aardappelschilmesje. Niet erg fijn om eerdergenoemde monsters mee te lijf te gaan. Björn en Nikolaus specialiseren zich in de boog. Zij focussen zich dan ook meer op de herten dan op de zwijnen. Het is tijd om een nieuw onderkomen te zoeken.

In de zoektocht naar een ideale plek om te beginnen komt het gezelschap verschillende ruïnes tegen. Deze ruïnes blijken vol met skeletten te zitten. In de smalle gangen gebeurt het regelmatig dat een pijl van één van de broeders in het achterhoofd van een ander beland. Ook de aardappelschilmesjes raken regelmatig niet het bot van het skelet, maar de maag van een medestander die hem net had gevuld met blauwe bessen en rode paddenstoelen. In de ruïnes vinden we zogeheten surtling cores. Wat we er mee moeten, is niet duidelijk. Regelmatig passeren we ook een grotere grot. Met de nodige angst stappen we de opening binnen en komen erachter dat dit een van de huizen is van de trollen die we eerder in het bos tegen kwamen. Alleen nu moeten ze worden getrotseerd in een veel smallere ruimte, waardoor je je leven al helemaal niet zeker bent. U raadt het al, het resultaat van het gevecht is chaotisch in het rond rennen en zoveel mogelijk schade aanrichten zonder zelf geraakt te worden. Het gaat niet zonder slag of stoot en regelmatig valt er een dode, maar de trol moet uiteindelijk zijn meerdere in ons erkennen.

Het is tijd om verder te reizen. The Elder is nergens te bekennen. We zoeken naar de runestones die ons de plek van het monster kunnen wijzen. De stenen bij de startlocatie van Valheim tonen aan dat we te maken krijgen met een Slenderman XXL. Dat kan nooit goed gaan. Slenderman heb ik namelijk ook nog nooit tot een goed einde weten te brengen. Na een achterlijk lange zoektocht vinden we eindelijk een runestone die ons de locatie van The Elder geeft. Hij is in het noorden te vinden. Ver noord. We besluiten op reis te gaan en bouwen een basis vlak bij een riviertje. Er wordt brons gesmeed een klein boerderijtje gemaakt waar wortels worden verbouwd. Het is tijd om ons voor te bereiden op The Elder. We gaan hem eens in de fik zetten.

The Elder wordt opgeroepen door Ancient Seeds te offeren. Snel is hij niet, levensgevaarlijk wel. Er wordt weer enthousiast met bogen geschoten. Inmiddels heeft Yankiebal zijn zwaard ingeruild voor een brons zwaard en loopt Knäckebröd rond met een speer waarmee zowel gestoken als geworpen kan worden. Het is een episch gevecht. The Elder gaat op je staan als je te dichtbij komt, roept wortels uit de grond op om je hart eruit te rukken en schiet stralen van blaadjes(?) af om je te converteren tot dennenboom. Alles is episch, totdat de speer van Knäckebröd kwijt is.

Terwijl de teamgenoten van Knäckebröd vechten voor hun leven, is Knäckebröd op zoek naar zijn speer. In een overmoedige bui besloot hij de speer namelijk dwars door het hart van The Elder te gooien. Dit deed zeker schade, maar vervolgens is er een flinke zoektocht nodig om uit te vinden waar de speer is gebleven. Elk graspolletje en stukje hout wordt omgekeerd, terwijl op de achtergrond de wereld op z’n kop staat. Uiteindelijk, na enkele cruciale minuten, wordt de speer in een beekje gevonden. Op de bodem. Het is tijd voor Knäckebröd om zich weer bij het gevecht te voegen. Niet voor lang. Knäckebröd gebruikt zijn schild niet goed en wordt door de blaadjesstraal geconverteerd tot dennenboom, klavertje vier en hyacint tegelijk.

In zijn afwezigheid maken Yankiebal, Björn en Nikolaus wel het karwei af. The Elder wordt verslagen. Een nieuwe kracht kan worden geactiveerd. De kracht om…bomen sneller om te hakken? Serieus? Daar hebben we al die moeite voor gedaan? Wat een fiasco. Wat een aanfluiting. De volgende eindbaas is Bonemass en die blijkt zich schuil te houden in de moerassen van Valheim, vol met draugrs, leeches en skeletten. Fantastisch. Magnifiek. We hebben er nu al zin in…