Sil
Het eerste wat in mij opkomt als antwoord, is live-service, maar dat is natuurlijk geen genre. Daarom ga ik voor de MMO. Dergelijke games zijn vaak bedoeld als een platform om spelers zo lang mogelijk aan zich te binden en hun zoveel mogelijk geld afhandig te maken als mogelijk met betaalde uitbreidingen, maandelijkse kosten, premium-abonnementen, microtransacties en meer. Ik denk aan World of Warcraft, Final Fantasy XIV en de vele free-to-play-meuk.
Ik begrijp het concept van social gaming en dergelijk, hoewel dat niet mijn ding is, maar de hoeveel mensen die ik heb gezien die ongezond met dit soort games omgaan, is veel te hoog. Daarnaast vind je de meeste live-services-onzin, bedoeld om zogenaamde walvissen te vangen, vooral in dit genre. Daarom mag het van mij helemaal weg.
Dave
Eroge of visual novels. Voornamelijk om Sil te pesten, maar het is ook iets waar ik geen affiniteit mee heb en vaak vind ik games in deze genres afstotelijk met vreemd kinderlijk uitziende karakterillustraties. Ik ga echter niet beslissen wat anderen wel of niet mogen spelen, dus deze vraag staat in schril contrast met mijn persoonlijkheid en tolerantieovertuigingen. Waarom zou ik iets wegnemen waar iemand anders plezier aan beleeft? Sil, wat een verdomd vreemde vraag is dit. [Sil is vreemd - Sil]
Mario
Er zijn genoeg genres waar ik amper of echt totaal niks mee heb: MMO's, FPS, sport, Soulslike, Roguelikes en Battle Royale. Als ik het FPS-genre laat schrappen, snijd ik mezelf in de vingers, want dan kan ik een nieuwe Soldier of Fortune helemaal vergeten. Maar ik moet voor deze vraag een genre kiezen en dan kies ik ervoor om het Soulslike-genre te schrappen. Naar mijn mening worden daar echt te veel van gemaakt ten koste van andere games. En ja, ik weet dat ik met deze mening tegen de menigte inga.
Stefan
Laten we voorop stellen dat er voor mij echt geen genre geschrapt hoeft te worden. Iedereen moet lekker spelen wat hij of zij wilt, zelfs wanneer dat een game is waarin je seks hebt met een zekere man met snor, die ontzettend veel invloed had in de jaren dertig en veertig. Of het dan goed met je gaat laat ik in het midden. Maar… als ik dan toch een antwoord moet geven, schrap dan maar de eroge en visual novels. Niet omdat ik er per se iets tegen heb, maar het nakijken van Sil zijn recensies is soms een redelijke struggle, aangezien ik echt niks met dit genre heb en er niks mee kan. Dat zal echter vast ook de andere kant op werken, want ik denk niet dan onze Sil blij wordt van het lezen van recensies van Call of Duty- of racegames.
Peter
Als eerste wil ik graag melden dat ik het schrappen van genres overbodig vind. Er zijn nu eenmaal mensen die genres leuk vinden waar ik niets mee heb en dat zul je altijd blijven houden. Ga je mij echter vragen welk genre mij het minst ligt, dan zijn dat puzzelgames. Van The Witness tot Myst, van The Talos Principle tot Baba Is You; ik heb grootste moeite met deze games. Het is niet dat ik ze haat of dat ik ze slecht vind. Meestal zijn het juist de puzzelgames die zo briljant zijn dat ik alleen maar een applaus kan geven aan de ontwikkelaars. Ik kom er alleen nooit uit. Ze laten mij zo dom voelen en er is niemand die zich zo wil voelen. Ik heb al heel vaak bij eenvoudige games dat ik met de kleine puzzeltjes moet gaan zoeken hoe ik het op moet lossen. Als er één genre is die ik niet zal missen, dan zijn dat puzzeltitels.
