Mario Kart World

Hoewel ik niets tegen racing games heb, is het al jaren geleden dat ik er voor het laatst een recenseerde. Op onze redactie hebben we twee fans van het genre in de vorm van Stefan en Peter, terwijl Doeke en David er ook van houden ze zo nu en dan op te pakken. Met zoveel gekwalificeerde kandidaten, heb ik me nooit geroepen gevoeld om mijn naam in de spreekwoordelijke hoed te doen. Op een evenement is het echter een ander verhaal.

Mario Kart World is zonder twijfel hét paradepaardje van de Nintendo Switch 2. Het was de eerste game die geteased werd, de eerste game die echt werd getoond en de eerste game die de pers op 9 mei in de handen geduwd kreeg. Ik was daarom best wel benieuwd naar waarom Nintendo zo ontzettend veel vertrouwen had in de titel.

Realisme

Realistisch gezien is het antwoord daarop waarschijnlijk Mario Kart 8 Deluxe, welke al jaren geld in het laatje blijft brengen. Maar daarbij moeten we ook erkennen dat dit met een reden is. Rondscheuren in met elk deel absurder wordende voertuigen met de diverse Mario cast, is in de basis al een vermakelijk idee, maar door de jaren heen heeft Nintendo dit geperfectioneerd door onder andere zweven en varen toe te voegen, items te tweaken voor een nagenoeg perfecte balans en zowaar slim om te springen met DLC. Dus hoe ga je dit hoogtepunt overtreffen?

Nintendo keek daarvoor naar een al jaren lopende trend in de game-industrie: de open wereld. Hoewel elke race wordt gereden op een track, kun je daarvan afwijken om allerlei eigen paadjes te maken. Afhankelijk van je build en skill kan dit je tijd opleveren, maar ook in gevaar brengen, waardoor races een stuk minder het volgen van ‘’de perfecte lijn’’ worden. Dat is althans de belofte. In de preview die wij mochten spelen, konden we niet afwijken van de baan, zelfs wanneer daar duidelijk een pad was waarmee dit zou moeten kunnen. Vermoedelijk heeft dit te maken van de build die we mochten spelen, daar dit slechts een demo was.

Over de finish

Demo of niet; we zijn er in geslaagd om vier races te rijden in de tijd die we toegewezen kregen. Hierin heb ik gespeeld met Koopa Troopa, Toad, Bowser en Daisy en in allerlei voertuigen, om zo een beetje een feel te krijgen van hoe ze van elkaar variëren. Mijn voorkeur van het SNES-tijdperk gaat nog steeds op, want ik voelde me een stuk fijner met de rappe paddenstoel en schildpad, dan met de logge koning van de Koopa’s. Dit betekent dus ook dat er een echt verschil was, wat natuurlijk ook al jaren de standaard is.

Dit betekent overigens niet dat elk karakter uniek zal voelen. Bowser stond bijvoorbeeld meermaals in de lijst van karakters die we konden kiezen, maar dan wel met verschillende kloffies aan. Tenzij zijn leren bikers outfit extreem zwaar is, zal dat vermoedelijk geen impact hebben op dingen als je versnelling en topsnelheid.

Eens op de baan was het feitelijk Mario Kart zoals we het gewend zijn, gezien met het gebrek aan de functies waar de World in zijn naam die noemer aan ontleent, alleen dan met 24 spelers tegelijk. En dat is fun, niets meer en niets minder. Ik heb persoonlijk geen nieuwe items gezien, maar daar ik constant de koploper was, ontving ik voornamelijk bananenschillen, groene schilden en paddenstoelen, terwijl de meest interessante opties doorgaans zijn voorbehouden aan de achterhoede.

Rolling

Mario Kart met meer spelers en banen, zal voor mening persoon al reden genoeg zijn om de software in huis te halen. Maar wat ik me afvroeg is waarom dit nou uitgerekend het paradepaardje van de Switch 2 is. Want meestal is dat voorrecht voorbehouden aan een game die pronkt met de nieuwe features van de console. In het geval van de Switch 2 is dat vooral dat die krachtiger is en dus zouden we dit op het scherm moeten zien.

Bij een racing game is een stabiele, hoge framerate belangrijker dan de grafische poespas, zelfs als het oog wel wat wil. Je hebt daarbij keuze uit verschillende framerates en resoluties, met als bovengrens 120FPS en 4K, maar dan natuurlijk niet tegelijk. De Nintendo-vertegenwoordiger kon me niet vertellen waar onze demopod op draaide, maar mijn vermoeden is een gebalanceerde optie. De framerate was bijvoorbeeld duidelijk aan de hogere kant, maar wilde nog wel eens een dipje maken als er veel chaos op het scherm was, terwijl de graphics niet de finesse hadden die ik gewend ben van 4K. Hiermee is het moeilijk in te schatten wat de game nu écht daadwerkelijk in huis heeft…behalve een hoop dom plezier. Want dat staat als een paal boven water.

Verwachting:

Als een game is Mario Kart World gewoon simpel vermaak zoals de franchise het al decennia is, maar dan weer een beetje beter door meer karakters, nieuwe banen en 24 spelers. Als een paradepaardje voor de Switch 2 weet het echter minder te overtuigen, daar het in mijn beleving niet écht erin wist te slagen de vernieuwingen in de console te laten schitteren.