Aan Occupy Mars: The Game is te zien dat de ontwikkelaars bij Pyramid Games de multimiljardair Elon Musk op een hoog in het vaandel hebben staan. De raket lijkt enorm veel op de Starship van SpaceX en zoals ze het laten zien, heeft het zeker iets weg van de visie die door deze extravagante miljardair wordt tentoongesteld. Er is een basis met een heel doolhof aan gangen, grote glazen koepels die dienst doen als kassen om gewassen te laten groeien, grote tanks met brandstof en enorm veel zonnepanelen om deze basis van stroom te voorzien. Er zijn drie manieren om de game te spelen, namelijk campaign, free play en tutorials. De campaign bevat een verder niet heel ingewikkeld verhaal en free play is precies wat het zegt, namelijk een soort sandbox mode. De tutorial heeft weinig vlees in de kuip, maar het is altijd goed dat die speelbaar zijn zonder dat je een nieuwe game moet starten.
Hoe een simulator onverwacht horror-elementen bevat
De campaign begint met het mooiste moment van de game, namelijk het maken van jouw personage. Hoewel dit tegenwoordig bij bijna iedere game is, hebben ze dit op een bizarre manier in deze game geïmplementeerd. Mijn personage heeft iets weg van iemand die al jaren dood had moeten zijn. Een onnatuurlijk uitziende man die meer grijs dan bleek is met vies grijs vlassig lang haar en een ranzige snor. Ik kan niet meer goed slapen sinds ik het gezicht van deze man heb gezien. Het erge is dat het niet zo gek veel uitmaakt wat je doet. Wil je liever spelen met een persoon met een meer donkere huidskleur, dan lijkt het ook meteen op een soort wandelende blok bruinkool uit de hel met haar. Het is geen gezicht en dat is precies waarom ik het geweldig vind. Dit doet mij ook echt weer denken aan de character creation bij The Elder Scrolls IV: Oblivion. Wat je ook doet, de personages lijken altijd op elkaar en in dit geval zijn ze ook klaar om je nachtmerries voor de rest van je leven te bestormen. Of je hier de game door wilt spelen of niet, niemand kan ontkennen dat de character creation iets compleet anders is dan bij andere games.
Na het maken van jouw personage, ga je door naar de game. Een raket landt op een basis op de beroemde rode planeet Mars; het zou ook apart zijn als het een andere planeet is gezien de titel. Je ziet meteen dat de graphics niet van deze tijd zijn. Het voelt een beetje slordig aan en ik moest echt wel even mijn best doen om hier langs te kijken. Het gaat hier niet om een AAA-productie van een grote uitgever, maar om een relatief kleine ontwikkelaar, die een behoorlijk ambitieus project maakt. Eenmaal geland krijg je het advies om in te loggen op een PC en wat tutorials te volgen, zodat je een beetje gevoel krijgt bij de mechanics van de game. Hoewel dit niet echt nodig was voor iemand die wel vaker een survival simulator heeft gespeeld, geeft het wel inzicht in de mogelijkheden. Zo zie je eigenlijk al meteen dat overleven op Mars afhankelijk is van een constante toevoer aan zuurstof. Deze zuurstof wordt uit vochtdeeltjes gehaald en om die te genereren is stroom nodig. Stroom is van noodzakelijk belang en de tutorials geven je een inkijk in hoe complex het beheren van de stroom kan worden. Ook krijg je te zien hoe je grondstoffen uit rotsen kunt halen, met behulp van een drilboor of een voertuig.
Wanneer de tutorials zijn afgerond, ga je de basis in. Rondlopend in de basis valt enorm op hoe stroef de gameplay verloopt. Soms loop je tegen onzichtbare muurtjes op en ook de performance laat de wensen over. Je schokt en hobbelt door de spelwereld op een manier die net niet storend is. Je raakt wat aan de praat met personages en die willen dat je iets voor ze doet. Zo leer je hoe je om moet gaan met voedsel en dat je altijd je helm op moet doen wanneer je naar buiten gaat. Het is en blijft Mars en daar is, zoals ik net al aangaf, niet erg veel zuurstof. Als je buiten bent, moet je een robot repareren en om dit te doen moet je naar een centraal punt van de basis. Als je daar bent zie je hoe de raket waarmee jij bent geland weer opstijgt, een motor afbreekt en de raket neerstort op Mars. De hele basis wordt door de explosie die daarop volgt vernietigd. Door de knal word je naar achter geworpen.
Als je eenmaal bij bent gekomen weet je dat het mis is. De basis is volledig onbruikbaar. Er waren drie raketten en je moet maken dat je bij de tweede kunt komen. Dit lukt niet en dan is er nog maar één. Dit is meer een soort evacuatieschip, maar iets is beter dan niets. Als deze capsule gelanceerd is, lijkt dit een beetje nutteloos te zijn. Hij komt in de lucht, maar stort daarna even vrolijk weer terug op de rode planeet. Je landt in the middle of nowhere en niemand die weet dat je nog leeft. Het is aan jou om er iets van te maken door een basis te maken waar je kunt overleven en misschien kun je zelfs een nieuwe kolonie bouwen.
Mars, een rode planeet met veel zon
Waar de personages en de structuren eruitzien alsof ze in het begin van de eeuw zijn gemaakt, ziet Mars er redelijk uit. Ze hebben goed gekeken naar de foto's die gemaakt zijn door de robots die nu over de planeet lopen met een camera. Door het bedrukte geluid en de heel eentonige rode ondergrond voelt de planeet enorm desolaat aan en het eerste dat in me opkwam was een absoluut gevoel van eenzaamheid. Eerst heb je nog jouw ruimteschip die de benodigdheden heeft om jou te laten overleven, maar je moet snel zijn. Zonder basis met een goede infrastructuur is dit einde carrière.
Je zult goed na moeten denken waar je het meeste behoefte aan hebt. Voor nu is er zuurstof en je hebt onderdak. Wat je echter niet hebt,. is water. Daarom zul je een put moeten bouwen. Dit is niet, zoals je vaker ziet, een diepe kuil met een dakje en een emmertje aan een touw, maar een hele installatie die het water uit de grond trekt. Deze installatie heeft zonnepanelen en kan zichzelf dan ook van de nodige stroom voorzien. Als de put staat, is het zeer belangrijk om zo snel mogelijk een goed onderdak te hebben. Dit krijg je door een workshop te bouwen. Je hebt echter niet zomaar de blueprints van deze workshop. Die moet je in via research onderzoeken en hiervoor moet je punten halen. Hoe dit puntensysteem precies werkt, wordt niet uitgelegd door de game, maar door schade en schande leert men.
Onderzoek doe je in de Tech Tree. Er zijn vijf technologieën die je kunt onderzoeken. Botany is voor alles wat groeit en eetbaar is. Onderzoek begint met een vriezer en van daaruit gaat het verder naar het laten groeien van gewassen op Mars. Chemistry is een technologie die nog niet gebruikt kan worden op het moment van schrijven en zal later pas uitgebracht worden. Electricity gaat over alles dat met elektriciteit te maken heeft. Met de transformer kun jij meerdere stroomverwekkers, zoals zonnepanelen, combineren en sturen naar één eindpunt, bijvoorbeeld een lamp of een workshop. Punten voor deze technologie vergaar je door energie op te wekken. Bij Materials kun je de workshop onderzoeken en daarna alles wat niet direct met overleven te maken heeft. Met Mechanics kun je alle blueprints krijgen voor buiten activiteiten zoals het delven van grondstoffen.
Als je eenmaal de blueprints voor de workshop hebt, kun je hem bouwen. Met vier zonnepanelen heb je voldoende stroom. Stop er een CO2Scrubber in om de lucht schoon te houden en je bent al een aardig end op weg om volledig zelfstandig te kunnen overleven. Als dat eenmaal gedaan is kun je de basis verder uitbreiden waarnaar jij wil.
Jezelf bezighouden
Deze simulator is een survival simulator zoals er zovelen zijn. Je vergaart grondstoffen en daarmee bouw je gebouwen die je laten overleven. In het begin is het even lastig, maar als je eenmaal de workshop hebt, kun je rustig verder de tech tree uitbreiden en verder bouwen, tot je een flinke basis hebt. Het probleem wat ik wel erg heb met deze game is dat na het bouwen van de eerste workshop de uitdaging er een beetje uit is. Je zult jezelf moeten vermaken en dat is nog weleens lastig. Games als Subnautica, die hetzelfde principe volgen, hebben een groot uitdagend element. Je volgt een goed opgezet verhaal, waarbij je een zeer mooie spelwereld moet verkennen met veel variatie. Dat heeft deze game niet. Het enige dat de game heeft is de rode planeet Mars. Een gigantische massa rood zand met hier een daar een rots en een verlaten basis. Het gevolg is dat na tien uur je eigenlijk niet veel meer uitdagingen hebt, behalve als je van de herhaling houdt. Je bouwt, onderzoekt, bouwt meer en onderzoekt meer en zo gaat deze cirkel des levens.
Er is één onderdeel dat wat meer variatie in deze game zou kunnen scheppen en dat is multiplayer. Deze simulator is, zoals eerder aangegeven, in Early Access en er zijn nog elementen die toegevoegd moeten worden. Multiplayer is denk ik daar de belangrijkste van. Ik kan mij voorstellen dat het leuk is een basis met vrienden te bouwen. Er zijn echter genoeg betere games die dezelfde formule hanteren.
Verwachting:
Ik heb mij best vermaakt met deze game, maar misschien wel om de verkeerde redenen. Het maken van het personage is in mijn ogen absolute humor, omdat het zo slecht in elkaar zit. De personages die je maakt zien er simpelweg niet uit. Alles aan deze game voelt alsof het ongeveer twintig jaar geleden is gemaakt, zo gedateerd zijn de graphics en de gameplay. Wat wel heel goed in elkaar zit is het bouwen zelf, maar ook daar is dit op een bepaalde manier heel houterig. Ga het bijvoorbeeld vergelijken met survival games als Sons of the Forest, Subnautica of Valheim dan heeft Occupy Mars: The Game geen toegevoegde waarde. De game is op dit moment nog in ontwikkeling, maar ik kan mij niet voorstellen hoe ze hier nog iets van gaan maken dat tegen deze titels op kan boksen. Op momenten kan hij heel leuk zijn voor mensen die helemaal idolaat zijn van de planeet Mars en van survival games, maar ze zullen de ouderwets aanvoelende gameplay voor lief moeten nemen.