Pathfinder: Gallowspire Survivors

Pathfinder: Gallowspire Survivors viel mij op vanwege de titel, aangezien Pathfinder: Wrath of the Righteous en Pathfinder: Kingmaker beide zeer goede CRPG's zijn. Hierdoor werd mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd.

Een survivorslike

De game volgt, zoals ik al eerder aangaf, het standaard concept van de survivorslike. Je kunt kiezen uit drie personages die alle drie andere eigenschappen hebben. Er is een tovenaar die magie kan gebruiken, een rogue die met pij-en-boog werkt en een knight die met zijn zwaard de vijand te lijf gaat. Daarbij kun je één van de andere twee meenemen ter ondersteuning. Vervolgens kom je in de spelwereld. In de game zelf loop je over een groot veld, terwijl vijanden naar je toe komen. Wanneer een vijand je raakt verlies je health. Over het gebruik van het wapen heb je het niet voor het zeggen. Het personage mikt vanzelf en ook slaan of schieten gebeurd automatisch. Wanneer een vijand is gedood, is de kans aanwezig dat ze necromantic essence laten vallen. Hoewel de naam lang is, is het simpelweg een klein gekleurd bolletje. Als je die opraapt, werkt dit als XP. Na het verzamelen van een beperkte hoeveelheid essence ga je een level omhoog en kun je kiezen uit vier upgrades.

Hoe succesvol een potje is, hangt af van welke upgrades je kiest. Zo zijn er passieve en actieve abilities die allemaal in level kunnen stijgen. Tijdens een potje kun je van beide vier kiezen en wanneer je daarna kiest om een bestaande ability te verbeteren, gaan de stats omhoog. Je kunt bijvoorbeeld kiezen voor een actieve ability met de naam Flail. Dit is een projectiel dat een vijand raakt en daarna als een soort kettingreactie doorschiet naar de volgende vijand die het dichtst in de buurt staat. In eerste instantie doet hij dit twee keer en dan verdwijnt het. Maar wanneer je in het volgende level weer kiest voor Flail wordt het wapen sterker en gaat hij langs drie vijanden. En zo kun je vrij nauwkeurig al heel snel een zeer sterk personage bouwen.

Zo groei je in de game. De hoeveelheid vijanden neemt toe en de vijanden zelf worden ook steeds sterker, maar zolang jij maar alle essence verzamelt die je kunt bemachtigen word jij ook steeds sterker en verander je in een soort weapon of mass destruction. Je snijdt op den duur door de vijanden als een mes door de boter. Dit geeft al heel snel een heel voldaan gevoel. Daar blijft het niet bij. Sommige combinaties werken beter dan andere en zorgen ervoor dat je extra sterke krachten krijgt. Zo eindigde ik een keer met een soort vlammende tornado die met redelijk gemak door de gelederen van de vijand sloeg.

Waar deze game verschilt met andere survivorslikes

De game is niet voor niets vernoemd naar de tabletop RPG. Hij speelt zich af in Gallowspire, een toren in de wereld van Pathfinder. Dit is wat de ontwikkelaars de 'tower of darkness' noemen en het is een bekend gebouw in de wereld van deze tabletop game. Daarmee kun je het vergelijken met bijvoorbeeld Mordor in Lord of the Rings. Wanneer je een bepaalde hoeveelheid vijanden hebt gedood, ga je naar een nieuwe verdieping in de toren en bij het vierde level kom je dan ook bij een eindbaas.

Deze eindbaas is een taaie rakker. Hoewel dit type game niet al te moeilijk is zodra je begrijpt wat goed is om te upgraden en wat je kunt laten, is de eindbaas van een ander kaliber. Hij had mij een aantal keren goed te pakken, waardoor ik steeds helemaal opnieuw moest begonnen met klimmen. De truc bleek stukken eenvoudiger dan ik had verwacht. Gewoon altijd blijven bewegen en geduld hebben. De eindbaas heeft de hoeveelheid health die je meer zou verwachten bij een Soulslike dan bij dit type games. Zodra de eindbaas verslagen is, ga je een verdieping omhoog en zo gaat dit verder voor zestien verdiepingen.

Teveel van hetzelfde

Survivorlikes zoals Pathfinder: Gallowspire Survivors hebben allemaal hetzelfde nadeel. Je doet niet veel anders dan een beetje rondlopen om de grote aantallen vijanden neer te slaan of schieten. In de tientallen games die dit concept inmiddels hebben overgenomen, duurt een potje meestal ongeveer een half uur, maar deze game doet er iets langer over. Dit komt vooral door de eindbazen die de game rijk is, die lang duren om te verslaan. De game wordt daarmee vrij snel eentonig.

Grafisch geeft deze game een gemiddelde indruk. De strakke isometrische vormgeving ziet er goed uit. Er zijn uiteindelijk drie biomes waar je doorheen wandelt, hoewel die allemaal op elkaar lijken. Het enige verschil dat ik echt kon merken was dat de vloer een andere betegeling en kleur had.

Op momenten wandelen er bijzonder veel vijanden door het beeld. Het is niet zo extreem als in Vampire Survivors, maar als je nagaat dat je op een gegeven moment in enkele minuten ruim vijfhonderd vijanden in stukken hakt, heb je een idee. Ik blijf het altijd knap vinden dat mijn Steam Deck dit vlekkeloos zonder problemen kan draaien. Dat komt ook door de prima hardware in de Steam Deck, maar vooral een ontwikkelaar die veel tijd heeft gestopt om de game soepel te laten lopen met zoveel bewegende objecten in beeld.

Verwachting:

Pathfinder: Gallowspire Survivors voelt aan alsof hij al klaar is. Grafisch ziet de game er goed uit en het heeft een solide basis. Ga ik echter kijken naar de gameplay en hoe de game te vergelijken is met andere games, dan kan ik niet anders concluderen dan dat er in een korte tijd teveel van hetzelfde soort games is gemaakt. Hij onderscheidt zich niet voldoende van de rest om zichzelf te kunnen onderscheiden.