Persona 3: Reload

Waar ik het echter eerst over wil hebben, zijn de twee demo’s die ik mocht spelen van deze remake op gamescom. In de eerste mag ik de treinscène van 9 mei spelen. Yukari, Junpei en de hoofdpersoon worden tijdens de volle maan geconfronteerd met een uiterst sterke shadow, die een trein overneemt en dreigt gigantische chaos te veroorzaken. Jij als speler krijgt acht minuten de tijd om hier een stokje voor te steken.

Precies dat

Daar ik deze scène nog helder op het netvlies heb staan, constateerde ik al snel dat Reload for better or worse een hele trouwe remake is. Het segment dat ik mocht spelen is een vrijwel exacte kopie van wat ik in Portable zag, enkel nu met een enorme grafische update die Reload visueel in lijn brengt met Persona 5. Je mag daar wat van vinden, ze hadden immers nieuwe elementen kunnen toevoegen, maar persoonlijk vond ik het wel fijn dat ze in deze het bronmateriaal tot op de voet volgden, van de valstrik van de shadows, de ruzie met Junpei en tot de eindbaas aan toe.

Waar wel gesleuteld is, is in Tartarus. Deze enorme dungeon was de enige die je mocht verkennen in Persona 3 en het was niet bepaald een pretje. Eentonige omgevingen maakten vloeren verkennen een slaapverwekkende gebeurtenis die je niet voor je plezier een tweede keer doorloopt. Reload heeft hier nu complete 3D-omgevingen van gemaakt die je kunt verkennen, maar zover ik kon zien zijn ze niet veel verbeterd qua opzet en sfeer. Ik heb er dus een hard hoofd in dat alle vloeren klaren ditmaal minder gaat aanvoelen als werk.

Terug naar het begin

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik daar zelf voorlopig niet achter zal gaan komen. Ik heb geen enkele intentie om Persona 3: Reload aan een review te onderwerpen, hetgeen slechts deels te maken heeft met het feit dat ik Portable nog recent gespeeld heb. Reload is namelijk niet de complete ervaring waar veel spelers op hadden gehoopt. Zowel de Epiloog van Persona 3: FES, welke belangrijke elementen van de cross-overs verklaart, als de vrouwelijke hoofdpersoon van Portable, zijn hier niet te bekennen. Hiermee heeft Reload dan wel de mooiste presentatie maar de minste content sinds het origineel op de PS2.

Verwachting:

Persona 3: Reload is zonder twijfel visueel de ultieme versie van de Persona-titel die aan de grondslag slag van de moderne serie. Tegelijkertijd lijkt Tartarus nog altijd geen pretje om te verkennen en mist deze editie dermate veel content dat het treurig is.