Deze oorsprong van de Atelier-serie verscheen oorspronkelijk voor de PlayStation en SEGA Saturn, hetgeen je vermoedelijk een goed idee geeft van hoe het spel er grafisch uit heeft gezien en waarom dit een remake is en geen remaster. Tegelijkertijd hoeven spelers geen visuals te verwachten die we ondertussen gewend zijn van de franchise. Hoewel de portretten in gesprekken dezelfde kenmerkende stijl hebben als de delen die in de afgelopen jaren verschenen, heeft men voor de daadwerkelijke gameplay gekozen voor een chibi 3D artstyle die doet denken aan games als Bravely Default.
Een nieuwe uitdaging
De heldin die je op deze manier ziet rondrennen, heet ditmaal Marlone. Maar haar vrienden noemen haar Marie. Zij is een student aan Salburgs Alchemy Academy, waar ze consequent de slechtste cijfers scoort. Het gaat zelfs zó slecht, dat ze één laatste kans krijgt van haar docente. Ze moet de school verlaten en in plaats daarvan vijf jaar lang haar eigen Atelier gaan runnen. Een meer praktijkgerichte aanpak als het ware, waarmee ze moet aantonen dat ze een bekwaam alchemist is.
Wie een beetje bekend is met de Atelier-titels, zal denken dat vijf jaar zeeën aan tijd geeft, zeker als je het vergelijkt met games als Firis en Ayesha. In tegenstelling tot die titels kost in Marie echter ook alles de nodige tijd. Zelfs een voorwerp van de grond rapen tijdens een exploratie kost je een dag, waardoor de vijf jaar snel voorbij tikken. Veel meer dan latere titels in de serie, is je tijd managen in Marie daarom een must. Niet enkel vanwege die deadline aan het eind van de horizon, maar ook omdat quests allen deadlines hebben, dingen veranderen met de seizoenen en je tussentijdse opdrachten moet voltooien voor je docente, een kleine toevoeging die aan deze remake is gedaan. Bovendien heb je ook nog evenementen die je graag wilt meemaken op specifieke data en vrienden waarmee je subplots kunt beleven als je genoeg tijd met ze spendeert, iets waar GUST eveneens op heeft voortgebouwd in deze versie. Tijd is daarom zonder twijfel de waardevolste valuta in deze game.
In perspectief
In het begin zal je merken dat die valuta sneller wegtikt dan je lief is, waardoor vijf jaar veel te kort lijkt om iets noemenswaardigs te bereiken. Laat je niet door de klok intimideren. Atelier Marie begint langzaam, maar eens je op gang bent gekomen en niet meer hoeft op te letten of je level wel hoog genoeg is om iets te maken met alchemie, stijgen je levels, reputatie en kennisniveau gestaag. Ikzelf had nog bijna tweeënhalfjaar over toen alle drie de max hadden bereikt en mijn tijd gespendeerd werd met het vullen van mijn gids met informatie over alle monsters en voorwerpen. Dat ik hiervoor al acht Ateliers tot een goed einde heb gebracht, zal daar zeker bij helpen, echter met zo’n ruime marge heb ik geen twijfels over dat zelfs nieuwe spelers één van de goede eindes zullen bereiken.
Wie heeft opgelet bij taalles, zal zich beseffen wat de streepjes op de e’s impliceren. Marie heeft niet maar een einde. Het heeft er namelijk zeven. Een slecht einde en zes goede eindes afhankelijk van wat je hebt bereikt op jouw avontuur. Heb je veel gevochten dan word je heel anders onthaald dan wanneer je voornamelijk academische prestaties hebt geleverd, waardoor de game de nodige herspeelbaarheid heeft. Dat is maar goed ook, want het is in zekere zin diens redding.
Hap, slik, weg
Als ik even naar Atelier zoek op HowLongToBeat, zie ik dat de meeste titels in de serie zo rond de dertig uur lang zijn als je enkel kijkt naar de main story. Sommige zitten hier iets onder en er zijn uitschieters die bijna de vijftig uur aantikken. De grote uitzondering op de regel is Marie, die ik persoonlijk heb voltooid in zeven uur en waar je zelfs als nieuwkomer binnen tien uur de credits van zult zien.
Dit is kort voor een JRPG, zelfs een die zo oud is als Atelier Marie is, maar niet onoverkomelijk. Dankzij digitale releases hoeven games immers niet meer allen geproduceerd en verscheept te worden en zijn ze daardoor ook niet meer zo noodzakelijk duur. Helaas heeft KOEI TECMO daar geen boodschap aan gehad en biedt het de game voor € 49,99 aan. En die prijs, met alle respect voor deze grondlegger van de serie, is het simpelweg niet waard. Zelfs al wil je alle eindes zien, dan kun je daar dankzij New Game+ binnen no-time mee klaar zijn eens je de game eens hebt voltooid, dus de replay-waarde is stiekem ook weer niet zó groot.
Maar de game?
Als het voelt alsof ik niet heel veel heb gezegd over bepaalde aspecten van Atelier Marie, dan heb je daar gelijk in. Normaliter zouden we het uitgebreid hebben gehad over zaken als combat en alchemie en de unieke systemen die de games van deze serie van elkaar onderscheiden. Dit is echter het eerste deel, waarbij alles nog in de kinderschoenen stond. Alchemie is daarom niets meer dan A + B = C, waarbij enkel je level en vermoeidheid impact hebben op het resultaat, terwijl combat een pure turn-based JRPG-aangelegenheid zonder fratsen is. Nee, de kern is ditmaal echt het tijd managen en daar hebben we het uitgebreid genoeg over gehad.
Conclusie:
Als een fan van de Atelier-serie of een liefhebber van JRPG’s is Atelier Marie een leuk stukje geschiedenis dat met flink wat verbeteringen beter geschikt is gemaakt voor een hedendaags publiek. Tegelijkertijd is het echter ook mijlenver verwijderd van de games die dat publiek gewend zijn, vooral als je het naast recente Atelier-titels legt. Moet je dat willen doen? Natuurlijk niet, dat is geen eerlijke strijd. Maar door KOEI TECMO ze in hetzelfde prijssegment presenteert, is het een vergelijking waar je niet aan ontkomt. En dan zie je Atelier Marie op vrij letterlijke wijze tekortschiet.