En dat terwijl Firewall: Ultra al een voorganger had waar het ontwikkelteam ervaring mee heeft kunnen opdoen. Firewall: Zero Hour verscheen in 2018 op de originele PlayStation VR en werd over het algemeen positief ontvangen. De verwachtingen voor dit tweede deel waren dan ook hoog, PS VR2 snakte naar een tactical shooter van hoge kwaliteit. Laten we eerst eens duiken in wat Firewall: Ultra überhaupt te bieden heeft.
In het spel kun je kiezen uit twee modes: Exfil (PvE) en Contracts (PvP). In Exfil probeer je met een squad van vier laptops te hacken. Dit lukt je natuurlijk niet zomaar, want legio aan AI-controlled huurlingen proberen je tegen te houden. Deze AI is niet altijd je-van-het. Soms poppen er vijanden op die je neer dacht te hebben gemaaid. Ook de gedragingen zijn niet uiterst realistisch. Nu zijn we dit over het algemeen wel gewend van games, maar deze titel leent zich voor een realistisch strijdveld en dat laat soms aan zich te wensen over.
Mocht je graag tegen anderen spelen, dan is er Contracts. In Contracts speel je met vier-tegen-vier. Ook hier speelt het hacken van een laptop weer een centrale rol. Met je team moet je proberen je eigen laptop te verdedigen, terwijl je de laptop van de tegenstander moet hacken. Hoe dit hacken zelf gaat, is iets waar ik later op terugkom.
Lonely, I'm Mister Lonely
De PvP-mode kampt echter met een probleem waar helaas veel VR-games last van hebben: het gebrek aan spelers. De VR-wereld is nog steeds niet door gigantische aantallen aan gamers omarmt, dus het vinden van gamers om samen of tegen te spelen is een hels karwei. Ook deze relatief grote titel van Sony kampt met weinig spelers of het matchmaking-systeem deugt niet, dat is optie 2. Daar ik het echter vaak genoeg bij andere games heb ervaren, is de eerste optie aannemelijker. De tip is in ieder geval om, wanneer je wel een squad bij elkaar hebt gekregen, zo lang mogelijk in deze squad te blijven. Het vergroot de kans op het vinden van alleen tegenstanders aanzienlijk. Kijk in ieder geval niet op van een zoektijd van zo'n tien minuten, soms gevolgd door een error.
En dan is het tijd om wat meer op de inhoud in te gaan, want is Firewall: Ultra de PS VR2-shooter waar we naar verlangen. De intro gaf het al weg: helaas niet. Dat heeft er hoofdzakelijk mee te maken dat ontwikkelaar First Contact Entertainment puur op het gebied van Virtual Reality vreemde keuzes maakt. Er zijn namelijk bijzonder weinig interacties met de omgevingen. Als voorbeeld: het herladen gebeurt via een trigger, waarmee een animatie wordt ingezet. Ook het hacken van een laptop gebeurt met een simpele druk op de L1-knop. Ook het openen van deuren bijvoorbeeld gebeurt via triggers. Dit is iets wat we niet hoofdzakelijk gewend zijn van andere recente VR-titels. Daarnaast zijn er veel objecten in de omgeving waar geen interactie mee kan plaatsvinden en met dat totaalplaatje slaat de ontwikkelaar wat mij betreft de plank mis. Ik stap in een VR-wereld om een andere wereld te ervaren, maar zelden was ik zo bewust van het feit dat ik een controller in mijn handen had.
Kijk eens, we hebben eye-tracking!
De innovatie van Firewall: Ultra moet naast de graphics, die zeker voor de meeste punten scoren, ook van de eye tracking-elementen komen. Een voorbeeld hiervan is het richten. Door een oog te sluiten, weet de game dat je in de verte wilt mikken. Jouw geweer zal dus dichter naar je andere oog gaan om te richten. Je kunt ook je ogen sluiten wanneer er een flashbang in de ruimte wordt getost. Hierdoor kun je de ergste effecten afwenden. Daarnaast is er nog de mogelijkheid om een granaat te gooien naar de plek waar je kijkt. Tof in eerste instantie, maar de granaat en worp lijken wat spastisch over te komen wanneer het daadwerkelijk tot werpen komt. De pols maakt wel een heel opvallende beweging als de worp plaatsvindt. Het lijkt er dus op dat het lichaam niet helemaal doet wat de VR-geest wilt.
Conclusie:
Firewall: Ultra is niet dé VR-shooter die de PS VR2 gaat doen verkopen. De game ziet er strak uit, dat moet gezegd worden, maar als je vervolgens niet écht met deze wereld aan de slag mag, voelt het als een teleurstelling. Helaas biedt de game daarnaast te weinig content, mede door de gebrekkige matchmaking. Dat alles zorgt ervoor dat Firewall: Ultra helaas (nog) niet is wat het zou moeten zijn.