We gaan naar de eind van de 19e eeuw. Een vijfdejaars student mag zijn intrede doen op dé school voor hekserij en hocus pocus, namelijk Hogwarts. Onderweg naar de school word je begeleid door Professor Fig, jouw mentor die je moet voorbereiden op een zwaar vijfde jaar dat je te wachten staat. De reis naar school toe verloopt op z’n zachtst gezegd niet erg soepel en je belandt op een plek waar je niet naar zocht en waar je in eerste instantie ook zeker niet wilt zijn. De plek onthult echter een bijzonder geheim. Jij bent als hoofdrolspeler namelijk in staat om ‘ancient magic’ waar te nemen en mogelijk zelfs te gebruiken. Professor Fig is verbijsterd en terecht, want de wereld mag zijn borst natmaken voor een nieuwe, legendarische tovenaar
Hogwarts School of Witchcraft en Wizardry
Eenmaal aangekomen op het Engelstalige Zweinstein ontmoet je al snel Professor Black, de betovergrootvader van Sirius Black. Hij is schoolhoofd van Hogwarts en tegelijkertijd wel de minst populaire die de school ooit heeft gekend. Hij foetert dat je te laat bent voor de ceremonie en hij heeft gelijk; de sorteerhoed staat te wachten. Het moment is aangebroken waar je al zo lang op hebt gewacht. In welk huis zou de sorteerhoed je plaatsen? Na een aantal vragen is de sorteerhoed er voor mij in ieder geval uit: Hufflepuff. Niet direct wat ik in gedachten had, maar wie ben ik om dit iconische personage te betwisten? Hufflepuff it is! Overigens is het in het spel mogelijk om de sorteerhoed de kant op te sturen die jij graag wilt. Voor de controlfreaks onder ons.
Bovenstaande alinea geeft wel aan dat Hogwarts echt de school is die jij van de boeken en de films kent. Ruimtes zijn een feest van herkenning en ook de muziek doet je regelmatig aan de films denken. Het is verder echter vooral het minder bekende bronmateriaal van J.K. Rowling dat wordt gebruikt. Verwacht dus geen Professor Sneep, Perkamentus of Anderling in beeld. Deze personages verschijnen pas ver na de tijdspanne waarin dit spel zich afspeelt. Ergens logisch, want het regelen van gelijkenissen voor de desbetreffende acteurs zou een hels, zo niet onmogelijk karwei zijn geweest. Deze nieuwe personages in een bekende wereld zorgen voor de nodige frisse wind.
Expilliarmus!
Wat wellicht voor meer herkenning zal zorgen, zijn de spreuken die het spel rijk is. Denk aan bovengenoemde, maar ook het gevreesde Avada Kedavra, het lichtgevende Lumos en zwevende Leviosa zijn van de partij. Deze spells speel je vrij middels lessen die je moet volgen om verder te komen in het verhaal. Deze lessen hebben vaak niet al te veel vlees op de botten: ze zijn vrij simpel en zijn voor de cinematics noemenswaardig. Regelmatig is het bewegen van de stick of het indrukken van een knop voldoende om de les door te komen, hoewel Defence against the dark arts en het vliegen op de bezemsteel om meer input vragen. Zo zit er in de lessen de nodige variatie. De lessen zijn vaak snel voorbij, dus het zijn vooral de missies die voor meer diepgang moeten zorgen. Deze missies zijn in het begin redelijk schaars, maar komen frequenter naar voren wanneer je meer gebieden vrijspeelt. Denk aan het iconische Hogsmeade of Forbidden Forest. Naast het voltooien van missies is er ook genoeg te speuren. Verborgen pagina’s van boeken, mysterieuze schilderijen en rekenpuzzels aan muren houden de gemoederen bezig. Wat dat betreft is er voor eenieder wat wils. Echt moeilijk is het allemaal niet. De moeilijkheidsgraad zit hem vooral in de combat die het spel te bieden heeft. De puzzels zijn vaak erg duidelijk en anders weet het spel je redelijk op weg te helpen. Geen hogere wiskunde op dat gebied dus. Door missies en puzzels te voltooien, krijg je de beschikking over nieuwe gear die jouw statistieken verbeterd. Daarnaast speel je Talent Points vrij, die je in het verbeteren van je vaardigheden kunt steken. Denk aan het versterken van bepaalde spreuken of het verbeteren van bepaalde potions. Er zullen hierin keuzes moeten worden gemaakt, want niet alle skills zijn richting het eind van het spel vrij te spelen.
Let’s duel!
De combat van Hogwarts Legacy was iets waar ik mij vooraf zorgen om maakte. Hoe zou dat heen en weer bewegen met het toverstafje gaan werken? De ervaring is gematigd positief. Met de R2-knop kun je basisaanvallen afvuren, maar door R2 te combineren met een figuurknop, kun je klaargezette spells inzetten in het gevecht. Deze spells met een cooldown kun je combineren. Hierdoor ontstaan er meer mogelijkheden en dat maakt de combat divers. Meer divers dan ik had verwacht. Ik ervaarde hier en daar wel wat inputlag, waardoor het gevecht iets minder soepel aanvoelde, maar een groot gemis was het niet.
Wat wel een gemis is, is de emotie die de NPC’s met zich meedragen. Open wereld-games als Hogwarts Legacy staan niet bekend om hun prachtig geanimeerde NPC’s, vooral omdat het er vaak veel zijn, maar Hogwarts Legacy laat zichzelf hierin wel flink aftroeven door games als Horizon: Forbidden West. De personages hebben weinig mimiek en dat stoorde al snel. Daarnaast bevat de game wel meer designkeuzes die echt niet hadden gehoeven. Je kunt van elke schaal een appel pakken, maar hiervoor hoef je alleen in een straal van drie meter langs te lopen. Ook kun je aan elke globe een draai geven, maar ook hiervoor hoef je amper in de buurt te komen, terwijl je arm wel de animatie maakt dat er een draai wordt gegeven. Wanneer animaties zo karig en onprecies zijn, dan vraag ik mij af waarom ze in een game als deze worden gestopt. Er is namelijk totaal geen meerwaarde als het wel zou kunnen, dus waarom wordt dit niet geschrapt? Wat wel is geschrapt, is zwerkbal. Dit maakt de game al duidelijk binnen een uur. Een keuze van de ontwikkelaar die alleen als ‘zonde’ kan worden aangestipt. Het is immers geen verplicht nummer.
Conclusie:
De vraag is dan vooral of deze game alles is wat fans ervan hadden gehoopt. Het antwoord is ‘ja’, maar niet volmondig. De game biedt een prachtige wereld die het universum van J.K. Rowling uitstekend neerzet. Er is nauwkeurig aandacht besteed aan de lore en er is genoeg te doen. Het verhaal is vermakelijk, maar niet baanbrekend. Daarvoor is het allemaal net een tikkeltje te voorspelbaar. De sfeerloze NPC’s maken de ervaring aanzienlijk minder memorabel, het ontbreken van zwerkbal is een gemis en het oogt allemaal net iets te gemakkelijk om te doorlopen. Wellicht is dit om een groter publiek te bereiken. Dat is iets wat de uitgever niet kwalijk kunnen nemen, want iedere fan zou Hogwarts Legacy een kans moeten geven.