Elke E3 zijn er een aantal dingen waarvan je zeker kunt zijn dat ze gaan gebeuren. Zo weet je bij voorbaat al dat Phil Spencer het podium vult bij Microsoft, dat Electronic Arts veel te veel praat over sportgames en dat Ubisoft een muzikaal intermezzo heeft met Just Dance. Daarom werd het maar eens de hoogste tijd om een van die dansspelletjes van een punt te voorzien.
Wie in de afgelopen jaren Just Dance heeft gespeeld of zelfs maar heeft gekeken naar hoe iemand het speelt, zal ongetwijfeld weten wat hem of haar te wachten staat. Just Dance 2019 verandert nagenoeg niets ten opzichte van eerdere delen en laat je wederom bewegen op de beat, terwijl je commando’s op het scherm volgt en probeert niet afgeleid te raken door de veelal absurd kleurrijke, hyperactieve dansvideo’s. En in 2019 bevat de game er hiervan weer tientallen.
Omdat smaak subjectief is
De kern van de Just Dance-ervaring vind je natuurlijk in diens tracklist en dat maakt het recenseren ervan heel lastig. Immers is muziek een heel erg aan smaak gebonden iets, waardoor je het nauwelijks objectief kunt bekijken. Ik had bijvoorbeeld graag Amalee’s Motteke Sailor Fuku, The Donna’s Take it Off en de Cherry Poppin Daddies’ Zoot Suit Riot in het assortiment gezien, maar helaas heb ik daar geen inspraak in.
Wat je wel objectief kunt zeggen is dat Ubisoft erin is geslaagd om een goede mix te maken van recente hits, tijdloze klassiekers en verschillende stijlen die iedereen tenminste tot op zekere hoogte zal kunnen bekoren. Coco’s Un Poco Loco, Top Culture’s I’m Still Standing en Luis Fonsi’s Calypso waren mijn persoonlijke favorieten, terwijl ik Netta’s Toy als het absolute dieptepunt van de tracklist beschouw. Een ander persoon, met een compleet andere smaak, zal echter een andere lijst hebben en dat is juist goed. Dit toont namelijk aan dat Ubisoft voor ieder wat wils heeft, vooral wanneer de gamer in kwestie gebruik maakt van Just Dance Unlimited.
Dancing dollars
Just Dance Unlimited is de abonnementsdienst die spelers kunnen aanschaffen om hun Just Dance-ervaring te verrijken. Hiermee worden liedjes uit de eerdere games beschikbaar gesteld in 2019, inclusief een handjevol exclusieve nummers. De tracklist wordt hierdoor met honderden nummers uitgebreid, wat de levensduur ten goede komt en het vinden van nummers die alle spelers leuk vinden een stuk makkelijker maakt. Maar daar hangt dus wel een prijskaartje aan, dat begint met € 2,99 voor een dag of € 24,99 voor een jaar. Dat is an sich niet erg duur, maar het zou Ubisoft sieren als spelers de nummers van hun eerdere games zouden kunnen importeren door bijvoorbeeld disc swapping of dat de optie om een lifetime pass of losse nummers te kopen bestond, zodat je ook door kunt spelen als Ubisoft ooit mocht besluiten de service weer offline te halen, zoals we zagen gebeuren bij Guitar Hero TV.
Tolerabel technisch
De muziek mag dan wel de kern zijn van de Just Dance-ervaring, maar het spel valt of staat natuurlijk met de gameplay. De PlayStation 4-versie die wij mochten testen liet zich besturen met de app op smartphones, de PlayStation Camera en PlayStation Move, maar deze waren helaas niet te combineren. Wij hebben ze daarom afzonderlijk van elkaar getest.
De PlayStation Move en de App presteerden ongeveer gelijk en gaven bevredigende resultaten. Bewegingen werden over het algemeen goed waargenomen en de registratie liet vooral een dipje zien op het moment dat meerdere spelers tegelijkertijd rappe bewegingen moesten uitvoeren.
De PlayStation Camera, zoals ook bij VR-games al vaker is gebleken, presteert heel wat wisselvalliger. De manier waarop licht de ruimte invalt, kunst- of zonlicht en zelfs de kledij van een persoon ten opzichte van de achtergrond hadden allen merkbaar invloed op de nauwkeurigheid van de registratie, wat het soms een vrij frustrerende ervaring kan maken. Toch is de Camera in huize Hendriks de voorkeurswijze van spelen. Omdat de Camera je complete lichaam ziet en omdat je daardoor niet gebonden bent aan een extern apparaat, is het vele malen makkelijker om echt los te gaan wanneer je op deze wijze speelt. Met name wanneer je met meerdere mensen speelt, zorgt dit voor een vrijer gevoel, wat de ervaring ten goede komt. Desondanks mag Ubisoft voor de 2020-editie toch wel terug naar de tekentafel, want de serie is echt aan een make-over toe en dan hebben we het niet enkel over de back to basics look van het menu van dit jaar.
Conclusie
Just Dance 2019 is een by the book sequel. Het verandert de game op geen enkele noemenswaardige wijze, maar geeft je vooral meer van hetzelfde. Als jij echt graag los wilt gaan op nummers als Havana, Finesse (Remix) of Mi Mi Mi, dan kun je 2019 eventueel oppikken, maar als het je puur om het dansen gaat ben je net zo goed én goedkoper uit met een eerdere versie.