Like a Dragon: Ishin

In dit oorspronkelijk voor de PlayStation 3 verschenen spel, ruilen we de moderne metropolen van de eerdere titels in voor Japan in de negentiende eeuw. In de sandalen van Sakamoto Ryouma, misschien wel Japans bekendste samoerai, reizen we af naar het zuidelijk gelegen Tosa voor een avontuur dat inspiratie haalt bij de geschiedenis van Japan, maar dat wel doordrenkt met extra intrige en de humor waar de franchise het zo sterk van moet hebben.

Weinig klasse

Ryouma’s avontuur in Tosa is slechts van korte duur. Door zijn persoonlijkheid botst hij al snel met de Joshi samoerai, hooggeplaatste strijders in het strikte caste-systeem, en sluit hij zich aan bij een beweging van zijn vader en broer, die de huidige heersers van het land omver willen werpen. Hun plannen komen nauwelijks van de grond, want tijdens een ontmoeting wordt Ryouma’s vaderfiguur voor zijn ogen vermoord en daarvoor krijgt hij de schuld in de schoenen geschoven. Vastberaden om hem te wreken en zijn eer te herstellen, reist hij daarom af naar Kyo, waar het gros van de game zich zal afspelen.

In Kyo leeft Ryouma onder de schuilnaam Saito Hajime, een meesterloze samoerai die zijn dagen spendeert aan gokken en zuipen. In werkelijkheid is hij echter op onderzoek uit, al heeft dit na een jaar nog maar nauwelijks iets opgeleverd. Het enige aanknopingspunt wat hij vindt, brengt hem bij de Shinsengumi, een gewelddadig verlengstuk van de regering dat feitelijk lijnrecht tegenover zijn oorspronkelijke factie plaatst. Gezien het gebrek aan alternatieven besluit hij zich bij ze aan te sluiten, in de hoop zo inside information te bemachtigen dat licht op zaken kan schijnen.

Wikipedia is your friend

Als termen als Joshi, Kyo, Shinsengumi en Tosa geen belletjes bij je doen rinkelen, ben jij hoogstwaarschijnlijk niet de doelgroep van Like a Dragon: Ishin. In een poging om de game toegankelijk te maken, hebben Ryu Ga Gotuko Studio en SEGA een glossary aan dialogen toegevoegd, die aanvullende context geeft bij terminologie die ouderwets of diep geworteld in de Japanse cultuur is. Desondanks is dit een historisch geïnspireerd drama, dat pas echt goed uit de verf komt wanneer jij als speler in ieder geval een behoorlijke grip hebt op de Japanse geschiedenis vlak voor de Meiji Restoration. Al was het maar zodat je dan niet om de haverklap hoeft te pauzeren om Wikipedia erbij te pakken.

Voor zij die wel met trots het stempel van otaku dragen, is Ishin dan weer een feest van herkenning door waarheidsgetrouwe architectuur, sociale kwesties en met name kledij. De blauwe haori van de Shinsengumi zijn iconisch en namen van dragers als Okita Soji en Kondo Isami zijn bijna legendarisch geworden. Hier een loopje mee nemen is dan ook een tikkeltje riskant, maar Ishin slaagt erin balans te houden tussen artistieke vrijheid en eerbetoon geven aan het bronmateriaal. Zolang je het verhaal volgt tenminste. Eens je van dat pad afwijkt, bevind je je soms op een stuk vreemdere weg.

Wat nu weer!?

Wat de vorige games in de serie zo bijzonder maakten, is dat ze doordrenkt waren met bizarre randactiviteiten. In Yakuza: Like a Dragon moest je bijvoorbeeld vechten tegen volwassen mannen met een baby-fetisj en een verloren rivierkreeft terugvinden, terwijl Kiwami 2 je een homo-erotische scène liet inspreken voor een videogame en je dwong goed te worden in virtuele arcadehallen. Wat dit extra tof maakte, is dat je deze activiteiten op natuurlijke wijze tegenkwam wanneer je over straat liep. In Ishin werkt dit ongeveer hetzelfde, met schavuiten die mensen lastigvallen of drukte op een deel van de straat als een hele natuurlijke wijze om jouw aandacht te trekken zodat je naar de locatie loopt die een gebeurtenis triggert. In vergelijking met de moderne titels zijn deze gebeurtenissen relatief tam, denk aan een zoon die zijn kamer niet uit wil komen en het beschermen van een jongedame van haar stalker, maar dat is logisch gezien de limiteringen van de setting. In de negentiende eeuw ga je immers niet in karts kunnen kruipen of een hostess club runnen.

Dit laatste was een grootschalige sidequest van Yakuza: Kiwami 2, iets waar elk deel er een paar van heeft. In Ishin zijn deze in de vorm van Another Life en Trooper Missions. Another Life betekent niet dat je een isekai-scenario krijgt, maar laat je de boer op gaan. Ryouma koopt een kleine boerderij en door hier gewassen te verbouwen en leveren aan klanten, kun je jouw inkomen leuk complementeren. Deze mode gaat zelfs voor de grote sidequests in Like a Dragon opvallend diep en kan spelers makkelijk uren en uren bezig houden, mits je daar plezier aan beleeft natuurlijk.

Trooper Missions krijg je eens je deel van bent van de Shinsengumi en laat je missies uitvoeren ten behoeve van de organisatie. Het zijn feitelijk mini-dungeons die de focus leggen op combat en een makkelijke manier zijn om te grinden. Zo diep als Another Life is, zo oppervlakkig is deze content, maar daar het je helpt in het hoofdverhaal, is dat niet direct een belemmering.

Eigen stijl

Meer dan in de reguliere games, legt Ishin namelijk de focus op combat. Ryouma is een geleerd samoerai en daardoor gevaarlijk met een zwaard, maar weet ook raad met zijn vuisten, een revolver en een stijl die men Wild Dance noemt, waarbij hij verdediging uit het raam gooit en met een zwaard in de ene hand en een revolver in de andere vecht. Elke stijl heeft zijn eigen sterkte en zwaktes, zo zijn vuisten bijvoorbeeld snel en veelzijdig maar hebben ze weinig bereik, en daarom een eigen skill tree. Hierin moet je orbs gebruiken om power-ups en nieuwe moves vrij te spelen, welke je krijgt door de vechtstijl te gebruiken (aan deze stijl gebonden Style Orbs) of door te levelen (vrij inzetbare Trainings Orbs). Later in de game wordt hier nog verder op voortgebouwd door Shinsengumi-troepen aan jouw stijlen toe te wijzen, welke individueel levelen en je van bonussen in combat voorzien. Met vierhonderd troepen met ieder hun eigen skills, kan iedereen een build maken die voor zijn stijl werkt.

Dat de combat is uitgebreid om de wat tammere randactiviteiten te compenseren, is een slimme keus geweest. Het geeft de game niet enkel wat meer diepgang, maar ook een smoel die meer zegt dan Yakuza-in-het-verleden. Toch kan ik me goed voorstellen dat het een teleurstelling is voor menig speler. De absurditeit is voor veel spelers tekenend voor waarom ze gek zijn om de franchise en dan is Ishin misschien geen koude kermis, maar toch wel een lauwwarm bad. Anderzijds zullen zij die al die rare fratsen niet konden waarderen vermoedelijk juist beter uit de voeten kunnen met dit deel, dus het is vooral waar je de focus legt.

De puntjes en streepjes

Ongeacht waar je deze game voor wilt spelen, zal echter een ding niet veranderen: de presentatie. Zoals gezegd is Ishin van oorsprong voor PlayStation 3 verschenen en dit is niet zomaar een re-release voor het Westerse publiek. De game is volledig onder handen genomen met nieuwe textures, lichteffecten, nieuwe content en meer. Dit is ook wel te zien. In cutscenes doen belangrijke karakters visueel niet onder voor de nieuwere delen in de franchise en ook als je door de stad rent, is er maar weinig aan te merken. Tot je stil gaat staan.

Het probleem met het feit dat Like a Dragon een nicheserie is, is dat het relatief weinig op zal brengen voor een game van diens formaat. Een volledige remake is daardoor onbegonnen werk. Ryu Ga Gotuko heeft daarom keuzes moeten maken bij wat het onder handen nam. Karakters die essentieel zijn voor het verhaal, doen op geen enkel front onder voor de nieuwere games in de franchise. Maar generieke gebouwen, wegen en karakters verraden wel duidelijk de leeftijd van het spel. Doorgaans is dit niet storend genoeg om je uit de game te trekken, maar er zijn een handjevol momenten waar je niet om dit feit heen kunt.

Storender is echter de camera, vooral in combat. Hij blijft overal achter steken en door het gebrek aan een lock-on-functie kun je daardoor compleet gedesoriënteerd raken, waardoor vijanden een paar onnodige klappen kunnen uitdelen. In boss fights, die op Normal behoorlijk uitdagend kunnen worden, is dit niet zelden funest of in ieder geval reden om medicatie in te moeten zetten. Desondanks hebben we het over pakweg dertig écht storende momenten op twintig uur gameplay voor deze review, dus de schade is absoluut wel te overzien.

Conclusie:

Ondanks een nukkige camera en wat rimpeltjes rond de ogen, is Like a Dragon: Ishin een game waarvan we blij mogen zijn dat die nu alsnog naar het Westen is gekomen. Tegelijkertijd vrees ik voor hoe goed die hier zal aanslaan, want ondanks de glossary is de stof redelijk ondoordringbaar zonder Wikipedia als je niet een goede grip hebt op de Japanse geschiedenis.