De game start met Yuma Kokohead. Hij wordt wakker in een magazijn van een station, waar de spullen staan voor de schoonmaakploeg. Hij heeft geen idee wie hij is en het enige wat een aanwijzing zou kunnen zijn, is een brief van de World Detective Organization dat hij afgesproken heeft in een trein. Hij loopt naar de trein en daar zitten nog vijf andere detectives. Al deze detectives hebben hun eigen verhaal, maar daar kun je niet al te lang van genieten. Na het drinken van een lekker glas wijn valt hij in slaap.
Als hij wakker wordt, merkt hij dat hij aan het praten is met de overactieve death god Shinigami. Voordat hij zijn geheugen verloor, zou hij met haar een pact aangegaan zijn, waarin zij hem helpt in ruil voor zijn geheugen. Wanneer hij de coupé verlaat, merkt hij dat iedereen dood is. Alle detectives zijn verkoold en het volstrekt onduidelijk wie dit gedaan zou kunnen hebben. Gelukkig ben jij een detective en wordt Shinigami bijna seksueel opgewonden van een moordzaak, dus dat wordt onderzoeken geblazen.
Moordonderzoek is niet voor kinderzieltjes
Hier heb je eigenlijk al een goede inkijk waar RAIN CODE naartoe gaat. De game heeft een PEGI-rating van 16+, wat betekent dat wordt aangeraden niet jonger te zijn dan zestien jaar om deze game te spelen en daar is een reden voor. Het ziet er allemaal lief uit met de anime visuals, maar er zitten stukken tussen die macaber te noemen zijn, maar vaak ook erg hinten naar seksuele referenties. Persoonlijk kan ik daar absoluut van genieten, maar ik denk dat kinderen niet helemaal zullen begrijpen waar je naar kijkt.
Als detective ga je eerst de plaats delict onderzoeken en bekijken wat opvalt. Dit is niet zo lastig, want het is volledig gescript. Je loopt als Yumo door de spelwereld en waar wanneer je langs een belangrijk punt loopt, zie je een rode cirkel geel worden. Dan krijg je een tekst te zien wat daar is en ga je verder. Is het belangrijk voor het onderzoek krijg je een Solution Key. Dit zijn stukjes tekst die omschrijven wat je hebt gezien en wat dit te maken zou kunnen hebben met het mysterie wat je probeert op te lossen.
In het geval van de trein liggen de verkoolde stoffelijk overschotten van alle vijf detectives verspreid over de trein. Bij één van de slachtoffers zit een mes in de borst, wat een Solution Key is. Bij de andere ligt een brandspuit op de grond naast het lichaam, wat ook een Solution Key is. En zo ga je alle stoffelijke overschotten af met Kokohead en Shinigami.
Dan stopt de trein. Je bent op aangekomen bij de eindbestemming: een wijk met de naam Kanai Ward. Dit is een gebied dat wordt bestuurd door de Amaterasu Corporation, een organisatie die in ieder handeltje een gigantisch dikke vinger in de pap heeft en ook alle overheidsinstanties in de stad aan het lijntje heeft. Hun wil is wet en ze gaan er niet zo goed mee om. Het regent er altijd en de sfeer is toxisch. Het is geen toeristische trekpleister.
Eenmaal op het station gestapt, wordt Yuma opgewacht door misschien wel de meest in het oog springende slechterik die ik ooit heb gezien. Swenk Catsonell lijkt erg op een combinatie van Batman's Mister Penguin, een psychopathisch gestoorde voetbalhooligan en niemand minder dan Adolf Hitler, met hetzelfde afgescheiden kapsel en een gat in zijn gebit dat op een afstand verdacht veel op een snorretje lijkt. Wat een gouden vondst is deze man; ik kwam niet meer bij. Onze hoofdpersoon is minder gelukkig met hem, want hij beschuldigt meteen onze detective in wording van de moord op iedere passagier in de trein. Vanaf dit moment is alles wat er in deze proloog gebeurt compleet gestoord.
Het Mystery Labyrinth: zo kun je ook moordzaken oplossen
Yuma heeft misschien flink wat feiten verzameld in de trein, maar hij kan er helemaal niets mee. Van een man die eruit ziet als een sigaarrokende nazistische extreme voetbalsupporter kun je er vanuit gaan dat hij in meer of mindere mate betrokken is bij de moord. Gelukkig heeft Shinigami de oplossing: het Mystery Labyrinth. Een prachtig gekozen naam, want waar je in landt, is een volledig mysterie en het voelt zeker aan als een doolhof.
Je belandt in de compleet gestoorde wereld van Shinigami, een soort kleptomane kwelgeest met ADHD en een enorme sadist. Ze brengt je in haar wereld, waar zij een typische vrouw is die je wel vaker in anime tegen zult komen. Een rondborstige deerne met een stoeipakje waar ze zo in mee kan doen met de Eurovision Song Contest. In haar wereld wordt de fantasie in felle zuurstokkleuren werkelijkheid. Eerst ga je naar de plaatsen delict kijken om te zien of vragen beantwoord kunnen worden die belangrijk zijn voor het onderzoek. Dit doet ze met een zeis waarmee ze de keel van onze arme Yuma opensnijdt en in de plas bloed die ontstaat, komt een tekst te staan. Yuma voelt hier overigens niets van. Zijn keel wordt ook niet opengehaald, want het is tenslotte alleen maar de zieke fantasiewereld van onze kwelgeest.
Een vraag die wordt gesteld is of de dader één van de zes passagiers van de trein was. Er waren zes passagiers dus het kan niet anders dan dat dit het geval is. Daarna kom je uit bij onze sigaarrokende slechterik die in de Mystery Labyrinth er anders uitziet en vervolgens allemaal argumenten naar je gooit, waardoor hij denkt dat Yuma de dader is. Om dit te pareren stop jij je hand elleboogdiep in de mond van Shinigami en haal je een zwaard uit haar slokdarm. Vervolgens kun je een Solution Key kiezen, waarmee jij moet aantonen dat wat jouw tegenstander zegt niet helemaal klopt.
Zo gaat dit door. Je krijgt wat vragen die je moet beantwoorden aan de hand van het onderzoek dat je eerder hebt verricht en vervolgens kom je weer uit bij de slechte dikzak met scheiding en moet je zijn opmerkingen pareren met de Solution Keys die je hebt verzameld. Uiteindelijk kom je achter de waarheid wie de dader was.
Als alles gedaan is, moet je puntjes op de i zetten in de Deduction Denouement. Dit is een soort manga, een Japanse strip, waar bepaalde plaatjes ontbreken. Deze plaatjes vul je in met de Solution Keys en als je dit hebt gedaan zijn alle moorden in kaart gebracht en is de moord opgelost.
Daar is, na ongeveer drie uur, de proloog mee afgelopen en gaat de game beginnen.
Combineer een Japanse detective met LSD en dit is het resultaat
Persoonlijk hou ik van detectives en ik heb al eens eerder opgeschreven dat ik het erg goed vind hoe Japanse games hiermee omgaan. Master Detective Archives: RAIN CODE brengt dit wel tot het extreme, maar dat is iets waar games van Spike Chunsoft om bekend staan. In Japan zijn ze hier gek op. Zo is deze game daar de meest verkochte van dit moment; zelfs Final Fantasy XVI delft het onderspit. Het schrijfwerk is gevat, maar niet te moeilijk. De humor van Shinigami is fantastisch. Ik heb op momenten mezelf betrapt dat ik hardop moest lachen om haar grappen en grollen, wat niet zo vaak gebeurd. Ook de voice acting is prima. Zoals altijd raad ik van harte aan om de taal in te stellen waar de game in is gemaakt. Japans past veel beter bij deze setting dan Engels, maar ook in de taal van de ICT zijn de ingesproken teksten van prima kwaliteit. Het is alleen wat meer ingehouden en de Japanse versie gaat voor mijn gevoel veel meer los, wat past bij dergelijke games.
Het is allemaal wel heel erg langdradig. Hoewel alles ingesproken is, blijven ze maar doorlullen over de meest onzinnige dingen. Een voorbeeld is dat je naar een kast kunt kijken, waarop Shinigami zegt: "Kijk een kast met allemaal boeken erin." en daarna krijg je een dialoog die volledig zinloos is over een kast met boeken erin, waarbij de conclusie is dat dit geen onderdeel is van het onderzoek. Ook de uren die ik heb besteed in de Mystery Labyrinth waren voor mijn gevoel veel langer dan nodig. Je blijft maar door oneindige gangen lopen wat onnodig veel tijd kost en op den duur ook erg vervelend wordt.
Verder heeft de game te kampen met nog een tekortkoming die niet genegeerd kan worden: de Nintendo Switch. Op dit moment is de game exclusief voor de Nintendo Switch verkrijgbaar. Wanneer je de game in handheld speelt op het kleine schermpje, is het prima te doen; door het kleine schermpje zie je bepaalde details niet goed. Maar doe je de Switch in de docking station en wordt de game in full HD getoond dan zie je de tekortkomingen van de Switch wel heel erg terugkomen. Opeens voelt de game langzaam en zie je dat de textures enorm uitgerekt zijn. De game lijkt wel wazig te worden, zo laag lijkt de resolutie te zijn. Ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze game eruit komt te zien, wanneer hij uitkomt op de overige consoles en de PC, want dat zal pas het moment zijn dat deze game laat zien wat het werkelijk kan zijn.
Conclusie:
Het is niet voor niets dat deze game in Japan zo populair is. Master Detective Archives: RAIN CODE zit zeer goed in elkaar en het raakt alles aan waarvan ik mij voor kan stellen dat dit in Japan enorm geliefd is. Het is vrolijk, kleurrijk en oogt onschuldig. Als je echter verder kijkt, is de game ook macaber en op momenten ook zeer zwartgallig. Shinigami verdient wat mij betreft een eigen anime-serie. Ik heb zelden zoveel plezier gehad in een game om een personage als met haar. Het verhaal van de game zit goed in elkaar en de moordzaken zijn allemaal goed uitgedacht. De Mystery Labyrinth is wat mij betreft af en toe wat te verwarrend en veel te overdreven langdradig, maar zorgt wel voor een zeer interessante afwisseling van de werkelijke speelwereld. Deze game kan ik hartelijk aanbevelen voor anime-liefhebbers, maar ook voor mensen die onbekend zijn met het genre en openstaan voor deze enorme absurditeit. Mijn advies is wel af te wachten tot de game uit is op een ander platform dan de Nintendo Switch, omdat grafisch de game net wat te veeleisend is voor deze inmiddels verouderde hardware.