Might & Magic: Clash of Heroes - Definitive Edition

Het was op de DS dat ik ooit een game genaamd Might & Magic: Clash of Heroes speelde. Deze match 3-titel was een titel uit de stal van Ubisoft, toen deze nog meer durfde te maken dan een hele hoop open wereld games. Het vertelde een verhaal over vijf helden die een kwaad plot moesten afwenden en tegelijkertijd moesten voorkomen dat demonen een succesvolle invasie van hun koninkrijken konden uitvoeren. En dat is het nog steeds, daar Dotemu, de nieuwe uitgever van de titel, er niet aan heeft durven toornen.

Meer een update

Na de originele game voor Nintendo DS uit mijn collectie te hebben gehaald en naast deze Definitive Edition te hebben gehouden, kan ik sowieso zeggen dat er niet bijster veel veranderd is ten opzichte van 2009. Visueel oogt het spel wat scherper om goed uit de verf te komen op grotere schermen, maar buiten dat is het exact dezelfde titel. Eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat ik daar persoonlijk helemaal geen problemen mee heb. Clash of Heroes’ gameplay stond destijds als een huis en is de reden dat ik oprecht opgewonden werd toen deze Definitive Edition werd aangekondigd.

Ik ben blij om te mogen melden, dat de magie die het destijds had nauwelijks heeft geleden onder de tand des tijds. In twintig tot vijfentwintig uur doorloop je vijf campaigns gefocust rondom de vijf kinderen die de eerste aanval van de demonen overleefd hebben. Anwen is de dochter van de elvenleider en een boogschutter van de hoogste rang. Godric is de oudste zoon van een adellijke ridder van het menselijke Griffin Empire en zelf niet onbekend met schild en zwaard. Fiona is zijn zusje en valt na een mislukte ontsnappingspoging in het rijk van de necromancers, terwijl broer Aidan ontwaakt in het land van de demonen. Nadia is tenslotte de dochter van de koning van de magiërs en krijgt op het moment dat ze vluchten mysterieuze krachten die ze niet weet te plaatsen.

Maar over die gameplay

Dat ik van gameplay plots naar de hoofdpersonen ben gegaan, lijkt misschien vreemd. Het is echter cruciaal om dit te begrijpen. Clash of Heroes schotelt je vijf facties voor in vijf rijken, met ieder hun eigen unieke twist in hun mechanics, waarover later meer. In de basis zijn ze namelijk identiek. Afhankelijk van je level krijg je tussen de achttien en dertig units op het veld in drie kleurtjes. Dit kunnen dezelfde units zijn met een andere lik verf of compleet verschillende units, dat is geheel aan jou. Door deze units met elkaar te combineren, kun je ze aanzetten tot actie. Zet er drie horizontaal naast elkaar en ze vormen een muur. Doe dat verticaal en ze maken zich klaar voor een offensief. Simpel toch? Complexer wordt het wanneer je gaat chainen. Verwijder of verplaats je bijvoorbeeld een unit en maak je daardoor meerdere combo’s? Dan mag je een extra zet doen. Zet je twee sets units van dezelfde kleur achter elkaar, dan combineren ze voor aan sterkere aanval. Doe je dat horizontaal en in dezelfde beurt, dan krijgen ze een kleinere boost, maar kun ze wel meer fronten aanvallen. Het wordt al snel een schaakspel om je zetten optimaal te benutten.

Bij dit alles hebben we het bovendien nog enkel gehad over basis units. Er zijn echter ook Champion en Elite units, welke degene zijn die bepalen hoe facties zich van elkander onderscheiden. Champions nemen verticaal twee plekken in en moeten worden gecombineerd met basis units van dezelfde kleur. Er kunnen er maximaal vier tegelijk van op het veld zijn en in tegenstelling tot base units kun je ze niet gebruiken voor muren of klakkeloos opofferen. Een gestorven Champion keert namelijk niet na het gevecht terug, maar moet worden bijgekocht. Elite’s zijn bijna hetzelfde, maar zijn nog veel krachtiger en nemen daarom een veld van twee bij twee in. Bovendien vereisen ze ook vier karakters van dezelfde kleur om hun aanval te activeren. Dit maakt ze soms tricky om te gebruiken, maar ook enorm krachtige troefkaarten afhankelijk van je speelstijl. Ik persoonlijk liet ze al snel links liggen.

Spijtig

Dat dit puur een speelstijl is, kunnen mijn herinneringen bevestigen. Ik heb deze game velen uren met vrienden gespeeld in multiplayer toen het op DS verscheen en sommigen zweerden bij Elites en wonnen net zo vaak als dat ze verloren. Dit vertelt me dat de balans goed zit. Hetzelfde geldt voor de verschillende facties, die je spijtig genoeg niet kunt combineren. Ik zei al dat elk rijk hun eigen twists heeft en dit proef je goed door de campaign heen. Ik persoonlijk was een enorme fan van de rush tactics die demons bieden, al kon ik ook goed uit de voeten met sacrifice plays van de necromancers. De langzame sweeps van de magiërs en defensieve houding van de elven deden me dan weer weinig. En dat is prima! Dat zorgt voor variatie in de campaign, welke overigens sowieso al goed gevuld is met bijzondere scenario’s om de series reguliere vechten op te breken, én in de online multiplayer. Althans…dat denk ik. Spijtig genoeg heb ik namelijk niemand online aangetroffen om dit daadwerkelijk mee te testen.

Conclusie:

Dat Clash of Heroes zich in één lijstje met titels als Lost Magic, Another Code, Inazuma Elven 2 en Plants VS. Zombies kan scharen ondanks dat ik honderden titels voor de DS heb voltooid, is omdat de gameplay mij destijds enorm heeft weten te vermaken. En dat is niet veranderd met deze rerelease. Het uitvogelen van de beste zetten is enorm vermakelijk, zelfs als ik niet altijd een even goede klik had met de verschillende facties, en komt door een gevarieerde en best wel forse campaign goed uit de verf. Vermoedelijk zal ook de multiplayer nog staan als een huis, maar tot mijn spijt heb ik niemand kunnen vinden om dat mee te testen.