Nobody Wants to Die

In Nobody Wants to Die kruip je in de huid van James Karra. We reizen af naar het New York van 2329, waar dingen net een tikkeltje anders gaan dan we hedendaags gewend zijn. Zo is het inmiddels mogelijk om je brein digitaal op te slaan en wanneer jouw lichaam op het punt van begeven staat deze te transporteren naar een ander lichaam. Wat voor lichaam dit is, dat hangt af van je financiële middelen. Dat is niet veranderd ten opzichte van nu, want mensen met veel geld zijn nog steeds bevoorrecht en kunnen zich een beter lichaam veroorloven.

De persoon in kwestie is een rechercheur en het zal je vast niet verbazen, maar het draait vooral om het oplossen van allerlei moordzaken. Echter doordat je van gedaante kunt verwisselen is vaak niets wat het lijkt en is het oplossen van een bloedige zaak vaak een uitdaging. Buiten dat probeer je uit te zoeken wie je nu zelf eigenlijk echt bent en graaf je steeds dieper in je eigen verleden. Een verhaal dat mij zeker wist te boeien.

Over dat verhaal

Het verhaal is datgene waar Nobody Wants to Die om draait. De gameplay bestaat dan vooral uit het voeren van conversaties en het vergaren van informatie en bewijzen. Keuzes die je maakt hebben daarbij invloed op het verloop van het spel. Erg vermakelijk, al is het jammer dat je niet terug kunt naar een eerder punt om te kijken wat de gevolgen zouden zijn geweest van een andere keuze. Daarvoor dien je de hele game opnieuw te spelen. Mocht je daar benieuwd naar zijn, dan is het aan te raden om tussendoor handmatig en met enige regelmaat een opslagpunt te creëren.

Na een tijdje kom je er echter wel achter dat je onderzoeksmogelijkheden soms wat beperkt zijn. Het komt vooral neer op dezelfde methodes keer op keer gebruiken. Iets meer variatie hierin had wat meer uitdaging geboden en het geheel net wat boeiender kunnen maken.

Wat valt er nog meer te vertellen

Buiten dat deze titel vooral draait om het verhaal is er nog wel het een en ander te vertellen. Bijvoorbeeld de voice acting, welke over het algemeen best goed is. Een klein dingetje viel mij echter op, want wanneer je een conversatie voort kan dezelfde persoon het ene moment boos of geïrriteerd zijn, om vervolgens de volgende zin heel kalm uit te spreken. Een soort van moodswings, wat een klein beetje vreemd overkomt.

Dan is daar nog de besturing, want deze laat regelmatig te wensen over. Het voelt vaak heel clumsy aan, wat het geheel geen vloeiende ervaring geeft. Ook komen sommige zaken vaak erg nauw. Je moet precies op een bepaalde plek staan of een nauwkeurige actie uitvoeren, wat erg lastig is met deze controles en mij soms behoorlijk wat frustratie gaf.

Conclusie:

Nobody Wants to Die is een titel die vooral om het verhaal draait, een verhaal dat mij wist te boeien. Keuzes die je daarbij maakt hebben invloed op het verdere verloop van de game. Wel jammer dat je niet terug kunt of een enkel hoofdstuk opnieuw kunt spelen om te zien wat de uitkomst van een andere keuze was geweest. Ook de besturing laat soms wat te wensen over. Echter is Nobody Wants to Die al met al echt wel het spelen waard, zeker het relatief zachte prijskaartje.