In RoboCop: Rogue City is de situatie van de industriestad Detroid van groot belang. Old Detroid is niet veel meer dan een ruïne. De bewoonde gebieden zijn somber, troosteloos en barsten van de criminaliteit. De schatkist van de stad is zo goed als leeg en daarom besluit de gemeenteraad aan te kloppen bij de Omni Consumer Products (OCP), een techniekbedrijf dat gigantisch rijk geworden is door allerlei producten te maken voor alle lagen van de samenleving. Er worden leningen afgesloten, waarmee de gemeente het onvermijdelijke enkel uitstelt: de stad gaat alsnog failliet en binnen de gemeente kunnen ze niets anders doen dan toekijken. De schulden kunnen niet meer worden afbetaald en OCP krijgt de sleutels. Ze beginnen meteen met het compleet kapot maken van de stad en starten een project dat het urban-redevelopment plan wordt genoemd. Met dit plan wil OCP de stad volledig herbouwen op een manier dat vooral zij er profijt van zullen maken. Om dit te doen hebben ze echter ondersteuning nodig van de bewoners en daarom zetten ze wat pionnetjes uit bij de georganiseerde misdaad. Het gevolg is dat bewoners slachtoffer geworden zijn van een golf van geweld met alleen maar een corps zwaar onderbetaalde politieagenten.
En daar is RoboCop
Je ziet het wel vaker in het nieuws. Als eenmaal een stad of bedrijf valt, komt het in een soort draaikolk van zijn eigen ellende. Motown is geen uitzondering. Agenten die niet goed betaald worden, zijn erg blij met de criminaliteit. Omkoping is niets vreemds. De OCP ziet hier een goede winstgevende handel in en ze maken een machine met de naam RoboCop. Alex Murphy, ooit een agent die vrij bruut af is geslacht, wordt omgebouwd tot robot, maar omdat zijn hersens gebruikt worden als CPU heeft hij het beoordelingsvermogen van een mens. Hij behoudt het onvermurwbare karakter van Alex Murphy, maar dit keer is hij zwaar bepantserd en heeft hij allerlei technische snufjes om op een gemakkelijke manier het gespuis de baas te zijn.
De game gaat verder waar RoboCop 2 stopt. De stad is al zo goed als verloren. Dit lijkt zeker op het moment dat een onbekende man, die anoniem wil blijven, via de televisie bekendmaakt dat hij criminelen zoekt. Vervolgens gaat een bekende gang direct naar het televisiestation om iedereen te gijzelen. Het is aan RoboCop om daar wat aan te doen. Dit is het begin van de game.
Als compleet stalen cowboy wandel je het televisiestation binnen, terwijl je een bloedbad aanricht door de vele criminelen die maar wat graag jou dood willen hebben kapot te schieten, gooien of slaan. RoboCop is immers redelijk onoverwinnelijk vanwege zijn harnas en maakt korte metten met iedereen die in de weg loopt. Samen met zijn vrouwelijke partner, Anne Lewis, komen ze uiteindelijk bij de uitzending. Dit is waar het fout gaat voor RoboCop. Er is een explosie en een plateau waar onze stalen held op staat stort in. Het gevolg is dat het scherm in de helm gebreken vertoont en je allerlei flashbacks te zien krijgt over het verleden van RoboCop. De robot is hier zo van onder de indruk dat hij niet merkt dat een dader, die een gijzelaar onder schot houdt, hem bijna ontloopt. Gelukkig weet Lewis de gijzelaar te redden, maar het is duidelijk dat RoboCop in gebreken is gebleven.
Het politiebureau en de stad
Na het explosieve begin had ik het gevoel dat ik de rest van de game wel zou kennen. Je loopt ergens naar binnen, knalt alles aan gort en gaat verder. Niets bleek minder waar. Ik werd totaal verrast door de diepgang en de sfeer die RoboCop bevat. Je begint in het politiebureau, waar je een hoofdmissie hebt en wat zijmissies hebt die allemaal vrij eenvoudig zijn. Er is er eentje waarin je een handdoek moet pakken voor iemand die onder de douche staat. Op een gegeven moment wordt RoboCop gevraagd om achter de balie te staan om mensen te helpen die iets te melden hebben. Je kunt bij iedereen een antwoord geven om populairder te worden bij het volk of waarbij RoboCop zich aan de wet houdt, wat niet goed is voor je populariteit.
Het verbaasde mij hoe ontzettend geloofwaardig de dialogen zijn. Ze zijn niet alleen goed ingesproken, maar voelen ook aan als gesprekken die je tegen kunt komen op straat. Het is niet dat overdreven 'coole' wat je vaak ziet bij games waar veel criminaliteit is, maar het is ook niet overdreven literair Engels. Het is precies wat het moet zijn. Het valt perfect in de sfeer van een film die in het begin van de jaren 90 is gemaakt. Een heel fijn detail is ook dat Peter Weller, de RoboCop van het origineel, de stem van RoboCop heeft ingesproken.
Nadat de briefing is geweest, ga je de straat op. De staten van Detroit zien er prachtig uit. Ik heb nergens kunnen vinden dat er een optie is voor Ray Tracing en kan dan ook niet met zekerheid zeggen dat deze game de techniek ondersteunt, maar de bespiegeling in plassen water en de manier hoe de belichting in beeld komt, is van zeer hoge kwaliteit. Er zijn AAA-games uitgekomen dit jaar die hier minder goed mee omgaan. En dat allemaal terwijl mijn PC fluitend de beelden vertoont zonder enige hapering.
Deze zone is eigenlijk een soort open map waar je diverse sidequests kunt vinden en het volgende deel van de main quest. Dit maakt het heel leuk. Je bent niet alleen maar aan het knallen. Zo is er een sidequest waarin een stoffelijk overschot van een prostituee gevonden is en is het aan jou om te achterhalen wat er is gebeurd. Wat er precies is gebeurd zal ik nu niet behandelen, maar het is een goed bedacht verhaal met een goed plot erin. Je bent een half uur bezig en kunt dan verder. Wat ik ook geweldig vind, is dat je als Robocop, toch wel een eenmansleger te noemen, de auto's die verkeerd geparkeerd staan op de bon kan slingeren.
Het Kingpin-effect
Zoals ik al schreef was ik enorm verbaasd over de diepgang die deze game heeft te bieden.. Helaas is er wel een klein beetje sprake van het Kingpin-effect. Kingpin is een game die in de jaren 90 uitkwam en die rustig revolutionair genoemd kan worden. Er werd een demo uitgegeven waarin je het eerste hoofdstuk kon spelen. Hieruit bleek dat de interacties en de grafische vormgeving nog uniek waren voor die tijd. Na dit eerste hoofdstuk werd Kingpin echter een gewone shooter en bleef er niet veel van dit eerste hoofdstuk over. De demo hadden ze expres zo diep gemaakt, zodat mensen de game zouden kopen. Voor veel mensen was het verdere verloop van de game een beetje een tegenvaller.
Dit is in mindere mate ook bij RoboCop. Dat eerste gedeelte is geweldig met de nodige diepgang en de scherpe actie. De onderdelen die volgen zijn echter wat meer linear en hebben niet de diepgang die je in het begin voorgeschoteld krijgt. Later weet de game wel weer met wat meer open levels te komen, maar het haalt niet het niveau van de eerste keer.
Gezellig wandelen door vergane glorie
RoboCop is, zoals ze dit in Amerika zo mooi kunnen zeggen, de ultieme badass. En de game weet dit heel goed te vangen met een detail wat ik heel prettig vind: hij loopt langzaam. RoboCop is niets anders dan een robot van staal en is niet echt een flexibel ding. Zijn armor is heel sterk en hij kan daarom een hoop hebben, maar fatsoenlijk springen kan hij niet. Je kunt wel rennen, maar dat lijkt meer op dat hij zijn looptempo wat verhoogt. Constant als je loopt, hoor je de voetstappen van zijn zware mechanische laarzen die op de grond stappen. Hierdoor voel je ook alsof je een soort tank bent die overal doorheen walst.
Het tweede wat RoboCop zo gaaf maakt, is zijn wapen. Hij heeft een pistool dat meerdere kogels in een burst achterelkaar schiet. Hij heeft oneindig veel kogels, maar moet af en toe wel zijn magazijn herladen. Raak je een tegenstander, dan spatten ze bijna uit elkaar. Je loopt door de spelwereld heen, zoekt weinig beschutting en schiet op alles wat beweegt. Ik kan mij niet voorstellen dat een liefhebber van de films iets anders verwacht van deze mechanische meneer Murphy. Hier en daar vind je printplaten die je kunt gebruiken om het pistool te verbeteren. Zo kun je ervoor zorgen dat je het wapen niet meer hoeft te herladen en dat het pistool stukken dodelijker is. Je kunt er bijvoorbeeld ook voor kiezen om hem minder nauwkeurig te laten schieten, maar dat hij meer fungeert als een soort shotgun.
Alles bij elkaar geeft deze game je het werkelijke gevoel dat jij RoboCop bent. Een robot met het geweten van een politieagent, die als eenmansleger door een stad gaat met meer gewetenloze moordenaars dan gewone burgers. De spelwereld is enorm over de top, maar toch heeft RoboCop zijn diepgang die een game met dit onderwerp nodig heeft. Paul Verhoeven mag trots zijn.
Conclusie:
RoboCop: Rogue City is voor mij dé verrassing van dit jaar. Ik had er niets meer van verwacht dan een middelmatige shooter, maar het is meer dan dat. Het heeft de kracht van de klassieke shooter, maar wel op een moderne manier. De spelwereld ziet er prachtig uit, het verhaal is diepgaand en de dialogen die daarbij komen kijken zijn geloofwaardig en goed ingesproken. RoboCop fans kunnen hun hart ophalen. Mensen die nooit iets met RoboCop hebben gehad, maar gek zijn op klassieke shooters, zullen deze game ook zeker waarderen.