SCHiM

Als kind zijn er een aantal dingen die je erg kunnen fascineren, zonder dat je dit doorhebt. Ik had dit met schaduwen. Zo had ik een spel gemaakt, waarbij ik mijzelf uitdaagde om van schaduw naar schaduw te springen zonder te veel op plekken te komen waar geen schaduw was. Ik blijk niet de enige te zijn. Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman moeten hetzelfde hebben gedacht en zij hebben het idee uitgewerkt in SCHiM.

Wat ben je zonder schaduw

De game gaat uit van de filosofie dat schaduw een soort levende entiteit is. Jij speelt als de schaduw van een persoon die niet bij naam genoemd wordt. In de eerste minuten van de game zie je hoe de SCHiM van schaduw naar schaduw springt, door het leven van zijn baas heen.

Eerst zie je een kind dat groter wordt, voor de eerste keer verliefd wordt, verandert in een volwassen man en een baan krijgt. Op een gegeven moment komt echter, zoals in ieder leven, de tegenslag. Hij verliest zijn baan en kan hij zijn huis niet meer betalen. In volle paniek vlucht hij weg, net als zijn SCHiM even niet oplet.

Nu is het aan de SCHiM om de weg terug te vinden naar zijn meester en dat is gigantisch vervelend, want wat is een mens zonder zijn schaduw. Hij zal er dan ook alles aan doen om weer terug te komen.

Nederlandse fietsen

Om voort te bewegen moet de SCHiM van schaduw naar schaduw springen. Hij kan dit doen via plekken zonder schaduw, maar is hij te lang niet in de schaduw, dan gaat hij terug naar de laatste schaduw waar hij zich bevond.

Zoals je verwacht heeft alles een schaduw. Mensen die zich voortbewegen, prullenbakken, bomen, lantaarnpalen. Zoals in het werkelijke leven heeft alles een schaduw en het is dan ook een kwestie van heel even puzzelen tot je op de plek bent waar je moet zijn.

De grafische vormgeving van deze game is erg bijzonder. De spelwereld bevat een aantal kleuren en alle objecten worden onderscheiden door een dikke lijn. De schaduw is altijd zeer duidelijk zichtbaar als een heerlijke dikke zwarte plas met inkt. Ik had niet verwacht dat zo weinig kleuren ervoor zorgen dat de game veel toegankelijker en zeer overzichtelijk is, om nog maar te zwijgen over hoe charmant.

Wat ik het leukste vind van SCHiM, is het feit dat het ook echt heel erg Nederlands aanvoelt. Mensen uit de Lage Landen zullen deze game zeker kunnen waarderen hierdoor. Lantaarnpalen, prullenbakken en paaltjes voelen erg Nederlands aan. Ook de afritten, zebrapaden en stoplichten lijken zo uit een Nederlandse gemeente te zijn gehaald.

Minder moeilijke puzzels

Zoals ik al heb vermeld, kan de SCHiM zich alleen maar verplaatsen via schaduwen en soms is dat wat lastig. Er zijn hele stukken straat waar geen schaduw is. Je moet het dan doen met de schaduwen van langsrijdend verkeer of bijvoorbeeld van een stapel dozen die een schaduw over een muurtje trekken.

Toch zijn de puzzels in de game niet van zeer uitdagende kwaliteit. Voor mij is dit geen probleem. Games als Myst of The Witness zorgen er bij mij alleen maar voor dat ik mij enorm aangetast voel in mijn intelligentie. Ik kan mij wel voorstellen dat er ervaren puzzelaars zijn die toch wat meer uitdaging willen.

Dat de puzzels niet al te moeilijk zijn, is precies wat de ontwikkelaars voor ogen hebben. In een interview die ik in een podcast heb gevolgd, geven ze aan dat ze juist willen dat de game voor iedereen te spelen is, weliswaar met een kleine uitdaging. In die opzet zijn ze geslaagd, hoewel het niet door de moeilijkheid van de puzzels komt. De timing wanneer je van de ene schaduw springt naar de andere schaduw is op momenten lastig, als je bijvoorbeeld van een auto naar een fietser moet springen die beide bewegen.

Voor wie is deze game

Qua geluid doet SCHiM precies wat het moet doen. De geluiden van het leven in de stad klinken zeer geloofwaardig, maar ook het constante rustige liedje in de achtergrond geeft een feel good-vibe die mij enorm beviel. Geen zware orkesten met veel actie, maar meer een soort toegankelijke jazz voor als je gaat picknicken langs een kabbelend koud beekje.

Wat ik mij wel afvraag: voor wie is deze game gemaakt? Deze game is prima geschikt voor iedereen in Nederland die iets met games heeft. Nederlanders zullen er wel iets in herkennen. Ik vraag mij echter wel af of dit ook voor de Belgen het geval is, die net iets andere prullenbakken hebben en waar de stoplichten er net anders uitzien.

Zeker als je kijkt naar Japan of Amerika denk ik dat maar weinig mensen de charme van deze game zullen begrijpen. Hoewel Amsterdam een zeer populaire stad is voor door Europa reizende Aziaten, denk ik niet dat zij dezelfde liefde zullen hebben voor de omgeving waar de game zich afspeelt. Dit hoeft ook niet, want er zijn zat games die voor de Aziatische markt zijn. Deze is nu even een keer voor de Nederlanders.

Wanneer ik ooit mensen uit het buitenland op bezoek krijg in Nederland, zou ik altijd een pakketje maken met producten die typische Nederlands zijn. Een stuk Goudse kaas, stroopwafels, een zak drop en een oranje T-shirt met I love ASML erop. Vanaf nu zou ik het liefst een fysieke kopie in het tasje doen met SCHiM, het perfecte cadeautje om te laten zien wat typisch Nederlands is.

Conclusie

Het idee achter SCHiM is bijzonder creatief en dat is ook exact wat deze game is. Het is een klein Nederlands kunstwerkje dat speciaal gemaakt lijkt te zijn voor mensen uit dit koude kikkerlandje. Of dit leuk is voor mensen uit België of een ander land weet ik echter niet. De puzzelelementen zijn erg leuk, maar weinig uitdagend. De game ziet er echter prachtig uit en ik blijf het zeggen, het is misschien leuk als iedereen die een inburgeringscursus volgt een kopie krijgt van deze prachtige game.