Until Dawn

Toen aangekondigd werd dat er een remake zou komen van Until Dawn, was het de vraag of hier wel iemand op zit te wachten. De game is niet zo oud en voor mijn gevoel heeft hij de tand des tijds best wel goed doorstaan.

Er zijn wat veranderingen doorgevoerd. Van een volledige remake zou je verwachten dat het echt een betere versie is van het origineel, maar wie met die gedachte de volle mep betaalt, komt bedrogen uit ben ik bang. Niet alle veranderingen lijken de game te verbeteren.

Veel onsympathieke personages

Josh, Hannah en Beth hebben gigantisch rijke ouders. Die zijn zo rijk dat ze een berg hebben gekocht met een uit de kluiten gewassen berghut erop. De drie pubers nodigen op een zeker moment zeven vrienden uit om het weekend door te brengen in deze gigantische bergvilla. Ik moet hierbij zeggen dat ik toch anders zou reageren als ik een weekend op die locatie door zou mogen brengen, want ze komen allemaal niet echt heel enthousiast over.

Hannah is al enige tijd verliefd op een van die vrienden, namelijk Mike. Die verliefdheid komt haar extreem duur te staan, want Mike is een narcistisch stuk vreten. Hij heeft al een relatie met Emily, die ook niet echt sympathiek is. Toch besluiten ze om Hannah voor de gek te houden en doen alsof Mike haar ook leuk vindt. Ze doen een webcam in de kast en nemen op hoe Hannah totaal verkeerd op de situatie reageert. Zo leert de hele groep de arme jongedame een lesje in dat ze niet iemand leuk mag vinden die iets heeft met Emily.

Een groot deel van de groep deed mee met het humorloze geintje en wat is het gemeen. Ik kan mij niets voorstellen wat ik meer veracht dan iemand besodemieteren, puur omdat zij verliefd op jou is. Ik kan wel voor deze hoofdpersonages opkomen, maar vanaf dat moment hoop ik maar dat de game slecht afloopt voor in ieder geval de vier hoofdpersonen die willens en wetens iemand zo vreselijk behandelen. Die verdienen wat mij betreft geen goed einde. Ik hoop ook echt dat mensen die dit soort dingen doen, wat grondiger worden gestraft dan in de game getoond wordt..

Hannah is zo ondersteboven wat haar wordt aangedaan dat ze wegloopt van de villa. Beth, haar zus, loopt achter haar aan. Zodra ze haar gevonden hebben lijken ze te worden achtervolgd door iemand en worden ze opgejaagd, om uiteindelijk in een afgrond te vallen. De lichamen van beide zusjes worden niet meer teruggevonden.

Josh, de broer van de rijke familie, blijft alleen achter. Zijn ouders mogen dan wel rijk zijn, maar hij is in één klap zijn twee zusjes kwijt. Na een jaar lang rouwen besluit hij om toch weer zijn vrienden uit te nodigen naar het vakantiehuisje. Hij wil de dood van zijn zusjes niet meer bespreken en wil feesten zoals pornosterren dit ook doen. Deze zin heeft mij nachtenlang beziggehouden. Feesten pornosterren zoveel? Ik kan mij alleen maar voorstellen dat die mensen helemaal kapot zijn na hun werk, maar misschien is het één groot feest en doen ze niet alleen maar alsof het zo leuk is allemaal.

Het narratief is zeer goed uitgevoerd. Er wordt voor mijn gevoel enorm goed gewerkt naar een hoogtepunt. Het begint heel rustig en neemt zeker de tijd om op gang te komen en je hebt pas door dat het echt begonnen is, als je er middenin zit. Het is maar weinig voorgekomen in een game dat die overgang zo goed is uitgewerkt.

Het schrijfwerk zelf is wel wat vreemd. Volwassen schrijvers proberen zich in jongeren te verplaatsen en dit merk je in dat ze de jongeren 'straattaal' laten spreken, wat feitelijk geen straattaal is. Het is vooral de perceptie van hoe een volwassen persoon denkt dat jongeren praten. Ik krijg er altijd een beetje kippenvel van als schrijvers dit doen, omdat het de geloofwaardigheid helemaal weghaalt en dat is jammer.

Dit was echter tien jaar geleden ook al zo en de schrijvers hebben geleerd, want in The Quarry was dit al stukken minder en dat gaat ook over jongeren. Dit maakt het extra jammer dat ze niet de volledige game helemaal opnieuw hebben gemaakt, zodat ze ook hier iets aan konden doen. Aan de andere kant zit ook een stukje magie in die vage dialogen die je krijgt in die situaties.

Veranderingen

De grootste verandering die de remake tentoonstelt, is dat hij opnieuw is gemaakt in de Unreal Engine 5. Dit is prachtige reclame. Ik heb al diverse professionele recensenten horen zeggen dat Unreal Engine 5 synoniem is aan mooiere games. Zo werkt het echter niet. Deze Engine van Epic biedt simpelweg een virtuele gereedschapsset om een game te maken en je zult je als ontwikkelaar daaraan moeten committeren. Dit klinkt gemakkelijker dan het werkelijk is. Sterker nog, het wordt waarschijnlijk alleen maar ingewikkelder iets moois te maken. Het gevolg is dat diverse games die recentelijk uitgekomen zijn, bijna allemaal hetzelfde probleem hebben.

Zo merk je bij Until Dawn dat de game een abominabel lage framerate heeft. Hij zou op 30 frames per seconde moeten zitten, maar ik ben ervan overtuigd dat hij dit bijna niet haalt. Ik heb soms het gevoel dat de personages in een soort bak gel bewegen dan dat ik werkelijk een game speel. Zeker met de motion blur ingeschakeld, word ik bijna misselijk als ik mij omdraai in de game.

De reden hiervoor is mij onduidelijk. Op grafisch vlak zijn er wel wat verschillen met het origineel. Zo heeft deze game stukken betere belichting, waarvan ik het vermoeden heb dat het om ray tracing gaat of dat het 'ouderwetse' rasterization zeer goed is toegepast. Ook zie je iets minder de tanden van de personages. In het origineel waren tanden enorm veel ontbloot, wat een beetje raar overkwam. Je hebt best wel een paar leuke meiden rondlopen in dat huis, maar het leek soms wel of ze geen bovenlip hadden.

Dit laatste is redelijk weggewerkt, maar voor de rest vind ik de personages er niet echt mooi uitzien. Het is meer een soort wassen beeld van zichzelf. Gezichtsuitdrukkingen komen op momenten niet helemaal aan en bijvoorbeeld de stoppelbaard van Mike is meer een soort veeg schmink op het gezicht. Hij zou zo mee kunnen gaan met de stoomboot als roetveegpiet.

Verder zijn er wat aanpassingen gedaan in het verhaal. Zo is het voor Ashley niet meer mogelijk bepaalde acties uit te voeren tegen het einde van de game. Ik kan hier niet al teveel over kwijt, omdat het hier echt gaat om een belangrijk onderdeel over het einde van het verhaal. Maar het gooit het karakter van een goed geschreven personage helemaal in de war en maakt het stukken minder aantrekkelijk.

The Butterfly Effect

The Butterfly Effect was en is de trademark van deze game. Het hangt af van jouw keuzes hoe het einde is. Ik heb hier in mijn review van The Quarry ook al een keer mijn beklag over ingediend, want het is niet waar: het is hapklare onzin.

Het verhaal is niet slecht, maar loopt altijd dezelfde kern door en wijkt daar nooit van af. Het enige wat anders is, is wie er overleeft. Het is vaak ook niet echt een logische keuze waarom een personage overleeft. Het kan best weleens voorkomen dat, omdat je eerder die persoon alleen liet bij het hout sprokkelen, hij op dat moment al ten dode opgeschreven is en dus later in het verhaal gruwelijk aan zijn einde komt. Daar is niets mis mee, maar ik zou niet willen zeggen dat daarmee het volledige verhaal verandert aan de hand van de keuzes die je maakt.

Het gaat dus niet om welke kant het verhaal op gaat, maar om wie er op welke manier doodgaan. De manier hoe de personages sterven is vrij gewelddadig. In één geval wordt de volledige onderkaak van het lichaam gerukt en in een ander geval wordt er iemand doormidden gezaagd. Een enkeling verbrand levend, maar het ergste lot is toch het grootste slachtoffer in het verhaal. Wie dat is mag je zelf invullen.

Een goede remake?

Ik vind dat ik als recensent altijd moet nakijken bij een remake of het waard is dat deze game opnieuw gemaakt wordt. Je kunt discussiëren of dit een remaster is of niet, want ze hebben alleen maar al bestaande code in een nieuwe engine gegooid en wat kleine dingen aangepast. Volgens sommige mensen is dit dé definitie van een remake, maar het voelt erg aan als een remaster. De ontwikkelaars noemen dit echter zelf een remake, dus daar sluit ik mij bij aan. Het was in ieder geval de bedoeling dat hij geschikt wordt gemaakt voor de huidige console generatie.

Dan rest de vraag of ze daarin geslaagd zijn. Ik kan hier maar één duidelijk antwoord op geven: nee. Deze remake is volstrekt onnodig. De versie die ooit uitkwam voor de PlayStation 3 ziet er zelfs op momenten beter uit. De belichting van de remake is veel mooier, maar ik had er niet het gevoel bij dat de omgeving zoveel mooier was gemaakt. Het horrorelement in deze game, waar ik niet te veel over wil vertellen, was in het origineel veel vollediger, omdat de personages er net wat natuurlijker uitzagen in plaats van het geplastificeerde grut wat er nu rondloopt.

Verder vind ik de hele opbouw van de game een beetje knullig. Hij werkt met checkpoints. Als je bij een bepaald moment bent, wordt je progressie opgeslagen en wil je terug, dan begin je vanaf dat moment. Probleem is dat wanneer er iets fout gaat bij de checkpoint, dan kun je de game helemaal opnieuw beginnen.

Dit is prima. Maar dan moet de ontwikkelaar wel kunnen garanderen dat ze een game hebben die volledig werkt, zonder dat er om de havenklap wat fout gaat en dat kunnen ze niet. Ik heb op diverse momenten gehad dat ik terug moest naar een checkpoint en uiteindelijk bleek het bij het opslaan verkeerd te zijn gegaan en toen kon ik de game volledig opnieuw spelen. Pas als je de game volledig uitgespeeld hebt, kun je kiezen om bij een hoofdstuk te beginnen, dus ik had pech.

Ik heb rondgekeken en over dit specifieke probleem heb ik niemand gehoord, dus dat is waarschijnlijk een ongeluk geweest, maar ik wil wel aangeven dat de game nogal wat bugs heeft en de kans aanwezig is dat je op een gegeven moment niet verder komt en er niets anders opzit dan het hele verhaal te herstarten.

Conclusie:

In 2015 was Until Dawn een absolute verrassing. Wat ze nu er echter van hebben gemaakt, kan rustig een teleurstelling worden genoemd. De framerate is tijdens het spelen van bijna de volledige game abominabel, terwijl het grafisch geen hoogstandje is. Verder wordt de game verkocht voor een prijs die het origineel nooit heeft gekost en die het ook niet waard is. De game duurt ongeveer zes tot acht uur om uit te spelen en je betaalt er de volledige prijs voor van een AAA PlayStation exclusive. Wil je Until Dawn kopen? Het origineel is minder dan de helft van de prijs en op momenten zelfs beter.