Column: Een bezoekje aan het Nationaal Game Museum

Je betaalt voor een blok van een aantal uur. Ik was voor donderdagmiddag van twee tot vier uur € 17,50 kwijt. Dat lijkt best veel, maar dat valt mee. Je gaat gebruikmaken van Arcade-kasten die

De Begane grond

Het museum bestaat uit vier etages. De begane grond bestaat uit allemaal arcadekasten van door de jaren heen en sfeerkamers. De machines zijn vooral van moderne kasten met klassiekers erop die er oud uit zien, maar ook enkele werkelijke klassiekers. Ze hebben vooral veel kasten waarbij je met pistolen moet richten om de vijand dood te maken.

Er zaten een paar best wel leuke vondsten bij. Zo was er een kast voor twee spelers waarbij je tegen elkaar Star Wars: Pod Racer speelde. Deze game uit 2001 is een absolute klassieker en de besturing is geweldig gedaan. Ook Pac-man Battle Royale was erg grappig. Je bent met vier Pac-mannetjes en wie het langst in leven weet te blijven wint.

Verder zijn er sfeerkamers. Voor speciale onderwerpen kom je in aparte hokjes terecht, waar je dan helemaal bedwelmd wordt met een bepaalde type console. Nintendo had zo natuurlijk zijn eigen hoekje. Ook PlayStation en Xbox waren van de partij. Dit was wel leuk. Ik heb voor het eerst in mijn leven eens een keer Halo 2 gespeeld op werkelijk een ouderwetse Xbox.

De meest bijzondere kamer vond ik de MSX kamer. Dit is puur persoonlijk. Mijn eerste eigen spelcomputer was een MSX 2 en ik heb hem daar gezien en wat een afschuwelijke games zaten daarop. Ik herkende ze gewoon. Pyramid, Track & Field, Soccer. Ze hebben het allemaal. Ook waren er handleidingen om te leren programmeren voor de MSX. Die kreeg je toen er gewoon bij. Wat een apparaat...

Zoals je kunt verwachten, waren er vooral veel kinderen. Die renden rond en maakten herrie en dat hoort ook bij zo'n hal. Dat maakt het leuk. Ik voelde mij wel een beetje een rare snuiter tussen al die kinderen en vroeg mij echt af waar de ouders van deze wandelende snotfabrieken waren. Daar kwam ik achter toen ik naar de eerste verdieping ging.

Verdieping 1 en 2

Op de eerste verdieping is de plek waar de ouders gaan zitten nadat ze hun kinderen bij het speelparadijs hebben gedropt. Hier is de Barcade. Een soort kantine waar je wat kunt drinken en eten en vooral heel veel felgekleurde zoetigheid te koop was, voor als de kinderen niet druk genoeg zijn. Ik moet toegeven, ik waande mij een beetje in mijn kindertijd en de slushpuppie smaakte heerlijk. Ik kreeg er wel knallende koppijn van, want ik eet niet zoveel ijs meer.

Ik moet wel zeggen dat als ouders werkelijk games willen ontvluchten, ze bij het verkeerde museum zijn. Overal wordt je eraan herinnert dat het een game museum is. Er waren zeer veel leuke snuisterijen die ik heel graag in mijn woonkamer zou hebben staan. Maar daar staan ze niet, ze staan in het museum.

Wat ik ook erg leuk vond, was dat er twee mooie schermen waren en op beide schermen een Nintendo Switch aangesloten. Op de eerste Switch was Mario Kart 8, de meest overschatte game ooit, en op de tweede Switch stond Super Smash Bros. Op beide consoles waren vier controllers aangesloten, zodat je tegen elkaar kon spelen. Niemand was echter hier bezig, wat ik ook wel weer een beetje jammer vond, dus heb ik toch maar een dobbertje gevochten. Helaas wilde geen ouder meedoen en toen ik het ze vroeg keken ze me aan op een manier dat ik wist dat ik maar beter kon maken dat ik wegkwam.

De twee verdieping is het Education Center. Voor iets wat begint met het woord education, verwachtte ik meer een soort cursus game development, maar dat is het niet. Wat ik vooral zag, waren eigenlijk twee grote kamers. De eerste kamer stonden veel Xbox Series X consoles en in de tweede kamer wat arcadekasten en een stapel PlayStation 5's.

Bij de volgende zin begint mijn gamershart spontaan te fibrilleren. Op deze consoles kon je Fortnite tegen elkaar spelen. Je weet wel. Dat spel dat je kinderen al de hele tijd doen, dat kun je dan doen in het game museum in het Education Center. Ik snap hem niet en ga nog eens naar het museum voor uitleg.

De kelder

Toen ik weer beneden was, was het 15:30 uur en had ik nog een half uur. Ik vond het wel weer mooi. Ik ging even naar het toilet en zag daar een poster met de tekst dat er een kelder is. En niet zomaar een kelder: de Japanse Kelder.

Vervloekingen naar het hoofd van de Christelijke religie kwamen in mij op. Ik wist niets van een Japanse kelder en ik heb nog maar een half uur. Ik rende naar beneden en waande mij in de wondere wereld van Japanse arcade.

Ik weet totaal niet hoe Japanse arcades eruit zien, maar van horen zeggen weet ik dat het gigantische hallen zijn met een gigantische berg vreemde kasten. Je kunt niet van het Nationale Game Museum in Zoetermeer verwachten dat dit de Japanse Kelder is. Ik moet echter wel zeggen dat ik de hoeveelheid kasten die hier stonden en die ook echt Japans waren mij enorm gelukkig maakten.

Waar in het Westen de arcadehallen vooral populair waren in de jaren 80, 90 en misschien nog wel kort na 2000, is het in Japan nog altijd enorm groot en gaan deze kasten ook met de tijd mee.

Ik denk dat de Japanse Kelder een beetje achterloopt op wat er nu in Japan staat, maar ze hebben er best wel gave dingen tussen zitten. Vrij veel van de kasten waren ritmegames. Guitar Hero-klonen, waaronder ook een drumsimulator. Daar heb ik lekker een half uurtje op gespeeld. Wat is dat dom zeg. Ik kan drummen en heb uiteindelijk maar besloten gewoon te gaan drummen in plaats van wat de computer mij vertelde wat ik moest doen, want dat klopte toch niet.

De winkel

Dit was het dan. Mijn twee uur waren voorbij. Aan het einde ga ik altijd even langs de museumwinkel. Die is in dit geval erg klein, maar voor gamers is het moeilijk om de vinger op de knip te houden. Ze hadden allerlei controllers van 8BitDo en de meest nerderige sportschoenen die ik maar kan bedenken. Het is niet goedkoop, maar dat is alles waar je het woord 'gaming' aan plakt.

Voor gamers is het Nationaal Game Museum in één woord leuk. Iedere generatie heeft zijn spelcomputer en ze zijn bijna allemaal van de partij. De indeling is ook erg goed.. Het mooiste vond ik een PSX die omgebouwd was tot een klok. Als je een hekel hebt aan kinderen, kun je beter niet gaan, maar ik moet wel toegeven dat ik vind dat dit meer aan jou ligt dan aan die kinderen.

Het is echt een museum dat is gemaakt is voor de koters. Alles is erop ingericht. Ik vind het ook erg jammer dat het er niet was toen ik kind was, want dit had ik onwijs leuk gevonden. Heel veel arcade games kun je met meerdere mensen doen en games hebben toch altijd iets kinderlijks.