In de jaren 90 was online gamen met een inbelverbinding echt pionierswerk. De meeste huizen hadden nog geen breedbandinternet en het was nodig om via een telefoonlijn verbinding te maken met internet. Gamers moesten geduld hebben terwijl ze wachtten op dat onmiskenbare piepende en knarsende geluid van het inbelmodem dat verbinding maakte. Het was een teken dat je de drempel naar de digitale wereld overstak.
Hoewel online gamen met een inbelverbinding niet de snelste of meest betrouwbare manier was om online te spelen, heeft het wel geleid tot de opkomst van de beruchte of beroemde LAN parties. In plaats van in je eentje thuis te zitten en te wachten tot je modem was ingebeld, verzamelde je een groep vrienden om fysiek bij elkaar te komen met hun computers. Dit zorgde voor epische speelsessies en creëerde daarnaast onvergetelijke herinneringen.
Maar met een inbelverbinding was het geen zeldzaamheid om tijdens een intense online game plotseling vertraging (lag) te ervaren. Dit kon variëren van een paar seconden tot enkele minuten, waardoor je je tegenstanders een kans gaf om je in te halen of te verslaan. Het was een constante strijd om te proberen soepel te spelen, en als je tegenstander dezelfde verbindingsproblemen had, was het een gelijk speelveld. Het zorgde voor de nodige frustraties. Is dat nu dan omgedoopt tot een nostalgisch tafereel?
In de beginjaren van online gamen via inbelverbindingen, voordat platforms als Steam en Xbox Live bestonden, waren er speciale online gaming services zoals MPlayer, TEN (Total Entertainment Network) en GameSpy. Deze services boden gamers een platform om te verbinden, chatrooms te gebruiken en games te hosten en te spelen. Het was een andere wereld dan de geïntegreerde online gamingplatforms van vandaag.
Voor sommige games was het niet mogelijk om online te spelen via inbelverbindingen, en dus werden LAN-emulatoren zoals Hamachi en Kali gecreëerd. Deze tools stelden gamers in staat om virtuele LAN's te maken en online multiplayer te spelen in games die anders alleen lokaal op een LAN konden worden gespeeld. Ze waren een redding voor mensen die graag tegen vrienden over de hele wereld wilden spelen.
Een van de grootste uitdagingen van online gamen met een inbelverbinding was de voortdurende strijd om bandbreedte met andere apparaten in huis. Wie heeft niet meegemaakt dat iemand besloot om een telefoongesprek te voeren of een ander gezinslid op het internet wilde?. Het kon dit de online gaming-ervaring volledig verpesten. Het was een constante strijd om prioriteit te krijgen voor de beschikbare bandbreedte.
Maar misschien wel het meest iconische aspect van online gamen met een inbelverbinding was het karakteristieke geluid van het inbelmodem. Het piepende, knarsende en krakende geluid terwijl het modem verbinding maakte, was toch wel het symbool van hoop en opwinding. Dit geluid is voor velen een nostalgische herinnering aan die vroege dagen van online gamen. Ik gebruik het voornamelijk om vrienden erop te wijzen dat iets lang duurt vandaag de dag.
In de moderne tijd van snelle glasvezelverbindingen en lage latentie lijken de dagen van online gamen met een inbelverbinding ver achter ons te liggen. Toch koesteren veel gamers deze periode als een tijd van pionierswerk, waarin de online gaming-gemeenschap werd gevormd en enkele van de meest memorabele speelsessies plaatsvonden. De nostalgie van het inbellen via een modem voor een potje multiplayer gaming zal altijd een speciale plaats innemen in het hart van gamers die het hebben meegemaakt.