Gouwe Ouwe: Pokémon: Gold

Lang, lang geleden schreef ik een gouwe ouwe over de eerste videogame die mij écht wist te grijpen: Pokémon: Blue. Maar als je vraagt of dat mijn favoriet is, moet ik antwoorden van niet. De Pokémon-titel waar ik zonder twijfel het meeste aantal uren in heb gestoken, was Pokémon: Ruby, terwijl mijn favoriet Pokémon: Gold is, puur om nostalgische redenen.

Ik weet nog goed wanneer ik Pokémon: Gold kreeg. De game was al een kleine zes maanden uit, maar daar ik destijds pas acht jaar oud was, had ik geen optie om hem te komen. De enige optie was wachten op de verjaardag of Sinterklaas. De spanning was daarom ook groot toen de eerste naderde.

Maar ik heb Skiploom!

Mijn ouders, vermoedelijk volledig door hun geduld heen vanwege mijn enthousiasme, gaven me de game al vroeg in de ochtend, nog voor mijn feestje daadwerkelijk van start ging. Als het aan mij had gelegen, had ik hem niet gehouden, want ik wilde liever de game spelen, maar helaas had ik die optie niet. Mijn jongere broertje en vrijwel tegelijkertijd jarig en dus moest onze verjaardag altijd worden gecombineerd. En meneer wilde naar het zwembad godverdomme.

Vastberaden om in ieder geval een goed begin te maken, begon ik direct met spelen en op het moment dat mijn Hoppip in een Skiploom veranderde, werd ik net niet letterlijk meegesleurd de auto in. Dit moment is me altijd bijgebleven, hetgeen de reden is waarom de plant een van de zes Pokémon is die schittert op een schilderij in mijn woonkamer. Het was echter verre van het enige moment

En telkens opnieuw

Wat ik destijds niet wist, is dat er een batterij zat in de cartridge van dergelijke games. Helaas voor mij was er echter iets mis met de batterij in mijn spel, waardoor ik elke paar weken mijn save verloor. Zoals ik nu ben, zou ik zijn doorgedraaid, maar destijds begon ik opnieuw en opnieuw om nieuwe dingen te ontdekken, andere teams te maken en de game sneller en sneller te voltooien. Zelfs een jaar na release ontdekte ik nieuwe zaken, zoals de Tyrogue giveaway die me eindelijk Hitmontop gaf, hoe ik een Blissey kreeg en de Lapras in het begin van de game.

Ik heb mooie herinneringen aan het vinden van mijn eerste random shiny (Sandshrew in Mt. Moon), het verslaan van Red en mijn tevergeefse zoektochten naar de G.S. Ball en / of Celibi. Het zijn momenten die ik nu niet meer heb nu mijn kinderlijke enthousiasme en verbazing plaats heeft gemaakt voor volwassen cynisme en de kracht van het internet dat antwoorden op alles geeft. Ergens is dat jammer, want waarschijnlijk ga ik daardoor nooit meer zo’n gouwe ouwe hebben als Pokémon: Gold.