Dat de oorspronkelijke PS VR niet veel werd gebruikt, had meerdere redenen. Een van de redenen was gebruiksgemak. Het aansluiten van de VR headset had de nodige voeten in de aarde. Je moest een processor unit aansluiten en kabels daarmee omleggen. Een heel gedoe dus. Daarnaast waren er niet erg veel games om over naar huis te schrijven, tenminste, voor mijn maatstaven. Ik hoef geen ladingen aan hersenloze zombie shooters, noch horror experiences. Kom met iets origineels wat vermakelijk is en bovendien goed werkt. Dat laatste was nogal eens een probleem met de gebrekkige Move-controllers en de PlayStation Camera die mijn ruimte dan weer te licht en dan weer te donker vond. De setup van de PS VR2 leek een stuk gemakkelijker en dat bleek ook al snel in de praktijk.
Ideaal gebruiksgemak
Na de PlayStation VR2 uit de doos te hebben gehaald, was het tijd om de boel aan te sluiten. De bril zelf is te connecten via de voorkant van de PlayStation 5. Simpelweg het USB-C kabeltje inpluggen en klaar is Kees. Wanneer je de bril aansluit, wordt er een installatiemenu weergegeven. Hierin wordt duidelijk gemaakt hoe speelomgevingen worden ingesteld en wordt de stand van je ogen ingemeten. Je kunt met een tandwieltje zorgen dat de lenzen dichter of verder uit elkaar komen te staan. Dit is belangrijk om scherp beeld te krijgen en is daarnaast belangrijk om de eye-tracking feature optimaal te benutten. De hoofdband is comfortabel en makkelijk op maat te maken door aan de knop aan de achterkant van de hoofdband te draaien. Zo zit de headset stevig. Het geheel is ergonomisch en gaat ook langere periodes niet schuren of vervelend zitten. Zowel qua gebruiksgemak als comfort zet de VR headset dus een grote stap voorwaarts ten opzichte van zijn voorganger.
Eindelijk nieuwe controllers!
Wat naast de headset zelf zonder enige twijfel de grootste vooruitgang is, zijn de Sense Controllers. Deze nieuwe controllers, die veel gelijkenissen hebben met andere VR controllers, vervangen de Move-controllers uit het PS3-tijdperk. Godzijdank. De controllers liggen goed in de hand, hebben tijdens mijn speelsessie geen enkele maal contact verloren met de headset en voelen mede dankzij de adaptieve triggers en haptische feedback oerdegelijk aan. Dit zijn controllers die kwaliteit ademen. De PS VR2 maakt gebruik van camera's in de headset zelf en niet meer van een camera die je in de ruimte moet plaatsen. De camera's van de headset houden de Sense Controllers uitstekend in de gaten en dat is een verademing. De controllers zijn op te laden via een USB-C kabel of via het laadplatform. Bij dit laadplatform krijg je twee kleine dongels die je in de controllers steekt. Deze dongels zorgen ervoor dat de controllers worden opgeladen wanneer je deze in het oplaadstation plaats. Dit is soms even pielen, want ze klikken niet in een keer vast, maar dit went uiteindelijk vanzelf.
Audiovisueel next-gen?
In de aanloop naar de release van deze headset zijn we lekker gemaakt met de meest technische termen en beloftes. Soms is het dan misschien lekker om als leek te worden ingelicht wat het verschil nu werkelijk is. Laat ik daar nu eens een poging voor doen. De resolutie van de PS VR2 is superieur aan die van de originele PS VR. Dit zie je overduidelijk terug in de kwaliteit van het beeld. Daar waar je bij de originele headset sterk het idee had dat je naar een canvas zat te kijken, daar is het beeld nu een stuk scherper. Verwacht je dat het beeld net zo kraakhelder en scherp is als bij een echte 4K TV, dan kom je bedrogen uit. De beeldkwaliteit is voor een VR-headset geweldig, maar het evenaart (logischerwijs) nog niet wat een OLED-scherm je weet voor te schotelen. Het is ergens belangrijk dit wel in te calculeren als je besluit de PlayStation VR2 aan te schaffen. Ja, je gaat er serieus op vooruit qua graphics als je de originele PlayStation VR gewend bent, maar of het je écht van je stoel blaast ligt aan de verwachtingen die je hebt. De PS VR2 wordt geleverd met stereo headphones die prima kwaliteit leveren voor oortjes. Heb je een state of the art headset, dan kun je die natuurlijk beter gebruiken.
Eerste games
Tijdens mijn eerste speelsessies heb ik al met een flink aantal games kennisgemaakt. Tetris Effect: Connected, Horizon: Call of the Mountain, Kayak VR: Mirage, Rez: Infinite, After the Fall, Ragnarock... noem ze maar op. Tetris, Rez en After the Fall zijn opgepoetst voor deze nieuwe headset, terwijl met name Horizon een compleet nieuwe ervaring is. Qua beleving is deze titel ook echt wel een prachtige ervaring. Adembenemende omgevingen en interessante gameplay mechanics passeren de revue. Over het verhaal ben ik nog niet helemaal uit. Wil je meer direct in de actie zitten in korte speelsessies? Dan zijn Ragnarock en Tetris Effect: Connected aanraders. Wie zijn oma of schoonmoeder VR wil laten ervaren, kan deze beter even laten ronddobberen in Kayak VR: Mirage.
Eerste conclusie
Hoe mijn eerste kennismaking met PlayStation VR2 is bevallen? De sprong ten opzichte van de originele PlayStation VR is groot, laat ik daar duidelijk over zijn. Grafisch is het een grote stap vooruit, de controllers zijn een verademing en je voelt aan alles dat deze headset pas aan het begin van zijn levensloopbaan zit. Eye tracking is een veelbelovende feature en dit zal steeds meer terug te zien zijn in games. Het gebruiksgemak mag niet worden vergeten, want dit maakt de drempel om de headset erbij te pakken een enorm stuk lager. Ik kijk enorm uit naar waar ontwikkelaars de komende jaren mee op de proppen gaan komen. Er zal ongetwijfeld veel troep voor de headset verschijnen en het kaf zal van het koren moeten worden gescheiden. De review van Moss en Moss: Book II is al te vinden, maar de komende weken zullen jullie uitgebreid kunnen lezen welke titels wel en geen indruk hebben kunnen maken.
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie