Om dit te realiseren hadden we een aantal besluiten genomen: afspraken minder dicht op elkaar plannen om haast en stress te voorkomen, afspraken op de beursvloer op woensdag plannen zodat we niet door de drukte hoeven te waden én voldoende pauzes nemen, vooral als het weer zo warm zou worden. Hiernaast besloten we ditmaal ook niet dagelijks op en neer te reizen ondanks de makkelijke verbinding, maar een hotel te pakken dat enkele haltes van Keulen af lag.
Woensdag
Met deze wetenschap en de kennis van voorgaande jaren, begon ons avontuur dit jaar gemoedelijker. Samen met mijn collega van vorig jaar kwamen we zo’n twintig minuten voor aanvang van de beurs aan bij de ingang, wat niet zo laat is als je allicht zou denken. Woensdagochtend mogen enkel de pers en zogenaamde trade visitors naar binnen, dus de rij is relatief kort en slechts drie minuten nadat de beurs opent, wandelen wij al op ons gemak door de poortjes.
We hebben afgesproken dat we even hallo gaan zeggen bij twee contacten en doen daarna exact dat wat we vorig jaar ook deden: merchandise scoren. Ik heb alle shirts van gamescom gekocht en werd door de fabrikant gewezen op de online only-varianten die ik ondertussen ook in huis heb, maar viste helaas achter het net als het aankwam op een speciaal shirt dat je kreeg als je kaartjes reserveerde. Mijn partner haar aandacht werd ondertussen getrokken door een andere stand, waar model kits van Digimon, One Piece, Gundam en meer de schappen sierden. Met een stuk meer bagage dan voorheen besloten we daarom onze weg naar de press area te banen om het te stallen, alvorens daadwerkelijk te beginnen met gamen.
Onze reis begon bij SEGA, waar Like a Dragon, Total War, Sonic en Persona ons verzekerden van een goed begin. Grote borden voor Starfield stonden ernaast en moesten duidelijk de aandacht naar Xbox trekken, maar wij speelden daar liever Towerborne, Dragon Quest en wederom Sonic en Persona. De rest van de zaal had weinig wat onze aandacht wist te trekken, maar toen we zagen dat er geen wachters waren voor Enotria, besloten we ook deze soulslike een kans te geven.
Dit bleef een beetje het thema terwijl we andere hallen verkenden voor sfeerfoto’s die je door dit artikel heen kunt vinden. Zo zagen we onder andere Warhammer: Realms of Ruin bij Frontier en Granblue Fantasy: Relink bij PLAION, al waren het Hoyoverse’s waifu games waar we het langste bleven hangen tot het tijd werd om de dag af te sluiten en in het nabijgelegen hotel een verrassend smakelijke en goedkope maaltijd te nuttigen.
Donderdag
Donderdag week ons plan af van woensdag. Waar op dag een het verzamelen van beeldmateriaal en het afstrepen van specifieke games op de planning stond, draaide dag twee om het zoeken van de games waar we nog nooit van hadden gehoord. Het overgrote deel werd daarom doorgebracht op de indie-vloer, waar we letterlijk tientallen games hebben gespeeld. Ik ga niet alles verklappen, maar titels als Dimensionals, I Need Space, RP7 en Cowboy Life Simulator zijn slechts het tipje van de ijsberg aan previews die gedurende september onze homepage zullen sieren.
Waar ik op deze dag aan werd herinnerd, is hoe belangrijk business cards kunnen zijn. Op het pasje rondom mijn nek was te zien dat ik van de pers was en indie-ontwikkelaars waren vaak door het dolle heen eens ze dat gespot hadden. Een booth op gamescom is prijzig, vooral voor de ontwikkelstudio’s wiens team op twee handen te tellen is, maar netwerken met uitgevers en de pers is onbetaalbaar voor deze partijen. Verwacht daarom ook zeker wat titels te zien waar je vermoedelijk nog nooit van gehoord had. Datzelfde kan ik echter niet zeggen van de enige afspraak van de dag, waarmee ik hem ook afsloot: Killing Floor 3.
Vrijdag
Vrijdag was dit jaar de drukste dag, met meerdere afspraken om games te zien die mijn persoonlijke interesse hadden. Daar heb ik achteraf geen moment spijt van gehad. Vier van de vijf titels die ik nu met argusogen in de gaten ga houden, zag ik immers op die afspraken. Omdat ik echter weet hoe het Duitse OV kan zijn, had ik mezelf wat speling gegund voor de eerste van start ging. Daardoor kon ik net als vorig jaar op bezoek bij de Zweedse indie-stand in de business area, waar ik vrijwel alle titels heb gespeeld nog voor ik naar Toplitz Productions ging om Serum te mogen proberen.
Van daaruit was het tijd voor ontbijt, alvorens achter elkaar Critical Reflex te bezoeken voor Freaked Fleapit, te buurten bij een Japanse uitgever die graag wil uitbreiden naar het Westen, te netwerken op de Poolse indie-stand en een bratwurst te nuttigen als lunch. Mijn middag ging daarna vrolijk verder met een bezoekje aan Humble Games, waar mijn game of the show werd gevonden in de vorm van Billie Bust Up, buurten bij de indies uit Australië, Nederland, België en de Scandinavische landen, om af te sluiten met meerdere topgames bij Netease.
Terugkijkend
Terugkijkend op gamescom 2023 heb ik minder titels gespeeld dat vorig jaar. Bovendien heb ik een complete vloer niet eens kunnen verkennen. Toch is dit hoe ik hoop volgend jaar weer gamescom te kunnen doen, want deze tekst typ ik op zaterdagochtend in het hotel, terwijl mijn partner aan het inpakken is. Ik voel me kwiek, opgelaten en ben alweer aan het plannen voor volgend jaar. Wie weet gaan we dan zelfs met meer dan twee mensen op pad, daar we nog steeds bezig zijn met het uitbreiden van ons team. Hopelijk zijn dat ook weer meer grote partijen aanwezig, want het voelde toch wel een beetje eenzaam zonder namen als Sony en Electronic Arts.
gamescom 2023
