Column: De verzadiging van de gamer

De mens wil altijd meer. Het is een reden dat onze planeet structureel wordt uitgebaat. Bossen worden gekapt en zeeën worden leeggeroofd. Waarom? Omdat we vis willen eten en meubels willen van degelijk hout. Als we de vis niet lekker vinden, gooien we hem weg. Als de meubels toch niet zo bevallen, stappen we binnen enkele jaren over op een volledig nieuw interieur. Dat heeft in België en Nederland ook te maken met onze rijkdom. Veel mensen kunnen het veroorloven om veel spullen aan te schaffen en te consumeren. Vandaag de dag is het ook een stuk makkelijker geworden om games te consumeren, die ons bij de vleet worden aangeboden.

Het is de strekking die bovenaan deze column prijkt. We zijn sneller verzadigd als gamer. Ik in ieder geval wel. De tijd dat ik startte met gamen, is de tijd van de Super Nintendo. Mijn vader tikte het apparaat tweedehands op de kop met enkele spellen zoals Super Mario Kart en Super Mario World. Zelda: A Link to the Past werd geleend van een collega en nooit meer teruggegeven. Nieuwe spellen werden niet gekocht. Als kind hadden mijn broer en ik daar geen geld voor en mijn ouders vonden het wel prima. Wij vermaakten ons met de spellen die we hadden. Soms konden we met klasgenoten wat spellen ruilen en van elkaar lenen. Na weken of zelfs maanden te hebben gekart was een nieuw spel altijd fijn! Hoe anders is dat nu?

De gamers die namelijk niet beschikken over een gigantische bibliotheek aan spellen zijn schaars. Dat heeft te maken met het gigantische aanbod aan spellen, maar ook zeker de distributie ervan. Sites als G2A maken het aantrekkelijk om voor lage prijzen spellen in te kopen. Humble Bundles en Steam Summer Sales zorgen ervoor dat je voor een klein bedrag veel spellen kunt aanschaffen. Gamen hoeft niet zoveel geld meer te kosten als dat het twintig jaar geleden deed. Alhoewel deze kortingsacties niet de grootste boosdoener zijn van de verzadiging van de gamer.

Dat zijn namelijk de services die games tegen extreem lage bedragen ‘uitlenen’. Ik heb het hier over de Xbox Game Pass en PlayStation Plus. Eerstgenoemde biedt een gigantische catalogus aan games voor slechts een tientje per maand. PlayStation Plus gooit het over een andere boeg door maandelijks een drietal games aan te bieden om te downloaden. De streamingservice PlayStation Now biedt daarentegen wel de optie om toegang te krijgen tot een gigantische bibliotheek aan spellen.

En dat is nu net waar de schoen in mijn ogen wringt. Je kunt zo gemakkelijk en zo goedkoop toegang krijgen tot veel games, dat het je niet meer interesseert of je ‘je geld eruit hebt gehaald’. Je hoeft nog weinig moeite te doen om over een nieuw spel te beschikken. Een overvloed aan games zorgt voor verzadiging. Verzadiging die de lust van gamers flink kan aantasten. Het is een aanslag op de toewijding die ontwikkelaars telkens weer tonen aan hun games. Het aanbod is al lang de vraag overstegen. Het woud van games is nog nooit zo overwoekerd geweest.