Nostalgie is een krachtig wapen en een die bedrijven maar wat graag uitbuiten. Het is waarom de NES en SNES Mini het zo goed deden, waarom films nieuwe versies krijgen en waarom remasters en remakes van games over elkaar heen buitelen, zelfs wanneer ze nog totaal niet nodig zijn. Amerzone, een game die in 1999 verscheen, is echter meer dan oud genoeg om een remake te verdienen.
De game van BenoƮt Sokal, vooral bekend van de Syberia-serie, is een first-person puzzle adventure waarin jij afreist naar een fictief gebied in Zuid-Amerika. Vijftig jaar geleden heeft een ontdekkingsreiziger daar iets uitgevreten en nu zijn leeftijd hem inhaalt, vraagt hij jou om de bruggen die hij verbrandt heeft weer op te bouwen.
Hallo!
Voor het zover is, gaan we hem echter eerst ontmoeten en dit is waar mijn demosessie over gaat. In een prachtig ogend platteland zien we in de verte een vuurtoren, onze bestemming voor de demo. De weg daar naartoe is echter niet leeg. Een gesprekspartner, een krantenknipsel op de grond en een uit de kluiten gewassen verrekijker geven ons de kans om al een beetje kennis te maken met verschillende aspecten van het spel. Aan het eind van de rit zijn het echter slechts afleidingen van het doel.
Dit doel bereiken is nauwelijks werk. Klik op een pijl en ons karakter wandelt er heen. Zo belanden wij bij een gesloten poort die we na een simpele puzzel openen, opdat we de toren gaan verkennen en uiteindelijk de beste man te ontmoeten na slechts een paar minuten. Het had echter ook niet veel langer moeten duren!
Geef me een zakje!
Ondanks dat ik twee VR-brillen heb, zie je mij vrijwel nooit een dergelijke titel recenseren. De reden hiervoor is simpel: motion sickness. Games als The Painscreek Killings en PowerWash Simulator kan ik zelfs zonder VR niet spelen tenzij het op een kleiner scherm als de Steam Deck op PlayStation Portal is, al heb ik wel goed door wat voor mij de triggers zijn. Amerzone heeft ze allemaal, waardoor ik iedereen met een gevoeligheid voor motion sickness wil adviseren iets van een demo te spelen als die beschikbaar zou komen.
Conclusie:
Amerzone is een prachtig ogende game die ik helaas maar heel kort heb kunnen spelen doordat het sterke triggers voor motion sickness heeft. Dat is echter niet erg. Het origineel van 1999 is waarheidsgetrouw nagemaakt en de puzzels die toen al hoge ogen gooiden, zijn wederom aanwezig. Het belangrijkste zijn dus die nieuwe visuals en die zijn om van te smullen.
0 reacties op "Amerzone: The Explorer's Legacy"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier