Anthology of Fear

In het begin zie je hoe een VHS-tape wordt afgespeeld om vervolgens door te gaan naar de game zelf. Vermoedelijk speel jij wat de VHS-tape afspeelt, want kennelijk is dit medium heel erg eng. Ik heb voor deze Steam Next Fest drie horrorgames gespeeld en in alle drie de games heeft de tape een prominente rol. In het begin is de dominante kleur donkergeel en lijkt het op lage kwaliteit beeld. Je begint in een auto voor een garage en ziet de tekst dat je totaal niet weet wat je hier doet en waar je heen wilt. Vervolgens kun je met de muis op voorwerpen klikken, maar al snel kwam ik erachter dat de protagonist echt totaal niet weet wat hij daar doet en zo te merken wil hij dat ook echt niet weten.

Ik heb momenteel nog niet kunnen achterhalen wat de naam van de protagonist is. Hij probeert de deur te openen, maar heeft iets nodig om dit te doen. Er is echter niets dus ik loop verder naar een T-splitsing. Daar zie ik een mannequin staan met een breekijzer in zijn handen. Iets is er hier niet goed. Dat wordt helemaal duidelijk als de telefoon gaat. Hij wilt niet in de buurt van de telefoon komen, iedere keer als hij dat doet, gaat er iets op hoog volume zoemen en wordt het beeld kleiner, wat overduidelijk betekent dat er iets niet klopt. Aan de andere kant van de straat is een auto met ook een mannequin en in de auto ligt een vat benzine.

Ik heb nu een breekijzer en ga naar de deur die ik wil openen, bij de deur staat nu een mannequin. Ik doe de deur open en ga naar binnen, waar een generator lekker zit te tuffen en er een liftdeur opengaat. Op het moment dat ik de instap valt de stroom uit. De benzine van de generator is op, maar ik weet al dat in de auto om de hoek nog een vat benzine ligt, dus die ga ik halen. De mannequin die daar stond is verdwenen. Ik pak het vat, draai mij om en sta oog in oog met de griezelige naakte modepop.

Zoals je leest heb ik het vermoeden dat de ontwikkelaar van Anthology of fear iets heeft tegen modepoppen, maar als je eenmaal in het gebouw komt neemt de immersie wel snel toe, al zijn er stukken minder modepoppen. Je komt in het type appartementencomplex waar je nooit zou willen wonen. Al het hout is verrot en overal piept en kraakt het. Iedere stap die je zet, kunnen ze aan de overkant van de straat nog horen. Om de tien meter hangt er een lamp aan het plafond, maar één van deze lampen wiebelt heen en weer zonder echt goede reden, waarbij je wel je conclusies kan trekken waarom dit is. Eén van de deuren is half open, maar wordt voor je neus dicht gegooid en daar kom je daarna ook voorlopig niet meer in. Alle klokken in het gebouw blijven hangen op 3:03 uur. Een leuk detail is dat er een schilderij aan de muur hangt van een zeeslag uit de zeventiende eeuw, waarvan het origineel aan de muur hangt van het Rijksmuseum in Amsterdam.

Naarmate de demo vordert neemt de spanning toe. Op een gegeven moment ga je naar een andere verdieping en ik heb het vermoeden dat je dan op een totaal ander punt bent in de game. Opeens heb je een missie, want je moet je dochter zoeken en ook ziet het appartement er compleet anders uit. Meubels staan ondersteboven en je hebt opeens een zaklantaarn, meestal moet je die zelf pakken in dit soort games. Hoewel ik er niet heel gecharmeerd van ben, moet ik wel zeggen dat de game mij greep en dat ik benieuwd ben wat het verder te bieden heeft.

Anthology of Fear komt uit 20 januari 2023 op de PC.