Awkward 2: The Party Game of Savage Secrets

Wie bekend is met The Jackbox Party Pack, weet dat er altijd een paar spellen zijn die de aandacht opeisen. Zo is daar Fibbage, waarin spelers lege plekken in zinnen moeten invullen met originele antwoorden. Daarnaast is daar Drawful, wat eigenlijk een soort pictionary is. Deze twee games worden vaak vernieuwd en aangevuld met andere spellen. The Jackbox Party Game heeft echter enkele valkuilen. Voor een party game heeft het namelijk best een hoge instapdrempel. Ten eerste is er altijd de discussie of er Engelse of Nederlandse antwoorden worden ingevuld. Bij gebrekkige kennis van de Engelse taal is het gros van de games niet goed speelbaar. Ten tweede is het spel ontzettend Amerikaans georiënteerd. Dit merk je aan het type vragen. Ook al ben je een Nederlandse of Vlaamse wandelende Wikipedia encyclopedie: je gaat bijzonder veel gokken in deze modi. Drawful is wat dat betreft het meest laagdrempelig, maar tekenen op een mobiel blijft ruk. Punt.

De demo die we van Awkward 2 kregen voorgeschoteld, liet ons drie modi spelen. In de eerste modus moesten we met getallen werken. Een iemand kreeg een (doorgaans) ongemakkelijke vraag, waarna de rest moest inschatten wat het gegeven antwoord zou zijn. Denk aan vragen als 'Op een schaal van 1 tot 100: hoe goed ben jij in bed?' of 'Hoe vaak per maand huil jij gemiddeld?'. De rest probeert jouw antwoord in te schatten en krijgt meer punten als het dichterbij de waarheid zit. Laagdrempelig en een leuke manier om achter sommige dingen van je vrienden te komen!

Dillema's en smileys!

De tweede ronde was er een van de dilemma's. De hoofdrolspeler moet een keuze maken tussen twee dingen die je doorgaans niet wilt. Zo kreeg ik de vraag of ik liever een rat uit een blender zou opeten of een flinke beker ezelsperma achterover zou tikken. Smerig. Deze vraag was echter wel spot-on. Andere vragen als 'Zou je nu liever naakt voor de webcam verschijnen of de huidige staat van je toilet laten zien?' zijn heel makkelijk te beantwoorden voor de doorsnee speler. Het lijntje tussen genialiteit en slechte vragen is dus dun in dit spel.

De derde ronde, en tegelijkertijd de minste ronde van de demo, was een ronde waarin emoji's een rol spelen. De aangewezen speler kreeg een situatie op zijn telefoon weergegeven, waarna gevraagd wordt om met drie smiley's op deze situatie te reageren. Denk aan het betrappen van je ouders die sex hebben of het stappen op een blokje LEGO. Na het beantwoorden krijgt de rest vier situaties te zien. Een daarvan is de situatie waar jij op hebt gereageerd. In de praktijk blijkt dit de ronde die de meeste goede antwoorden oplevert. De situaties liggen vaak niet dicht genoeg bij elkaar om je als medespeler aan het twijfelen te brengen. De smileyronde is op papier een origineel idee, maar in de praktijk lastig uitvoerbaar. Dat heeft alles te maken met het ongekende aantal smileys waar je vandaag de dag uit kunt kiezen. Bizar.

En nu doorpakken!

Wellicht heb je inmiddels het idee dat we te maken hebben met een ongekend platvloerse game. Begrijpelijk. Maar stiekem is dit het spel dat antwoord geeft op sommige vragen die je nooit zult stellen. Het zorgt voor gespreksstof over onderwerpen die hilarisch zijn. Daarnaast is het spel, doordat je altijd keuzes maakt en niets hoeft te typen, heel laagdrempelig. Je kunt namelijk alles vertalen voor elkaar, mocht dat nodig zijn.

Er is echter nog wel een aantal dingen die moeten worden verbeterd om dit spel een echte hit te maken. Ten eerste is daar de stijl van de game. Niemand met wie ik het speelde begreep daar iets van. Het is grimmig en dat is helemaal prima. De pop die echter continu in beeld is met een soort spasmes, is totaal overbodig en ronduit vreemd. De vrouwelijke spelleider is doorgaans flauw en grofgebekt, maar kan er prima mee door. Het is echt meer de pop. Wat is zijn functie? Het is mij duidelijk dat hij het gezicht van het spel is, maar het spel zou een beter gezicht verdienen en stiekem ook kunnen gebruiken.

Daarnaast zijn de feitjes tijdens het doorgeven van tussenstanden ronduit vreemd. Zoals uitgelegd moet je in ronde een en twee proberen te antwoorden wat de hoofdrolspeler antwoord. Tijdens de tussenronde zie je de antwoorden van verschillende spelers terug. Deze worden zo gepresenteerd alsof het hun eigen mening is, maar dat is het niet. Het is een inschatting van wat de hoofdrolspeler zou antwoorden. Wat is dus de meerwaarde van dit zo te laten zien? Geen.

Conclusie:

Helaas kon ik maar met drie rondes aan de slag, maar Awkward 2: The Party Game of Savage Secrets is een party game met potentie. Met name de eerste twee rondes zorgen voor een glimlach op het gezicht. De derde ronde met de smileys heeft nog wat sturing nodig. Het is een laagdrempelige party game die zorgt voor hilarische situaties. De stijl van het spel zorgt voor vraagtekens, maar gelukkig is dat niet waar het allemaal om draait. Ik ben heel benieuwd of ontwikkelaar Snap Finger Click weet door te pakken en hier iets moois van weet te maken.