Billie Bust Up

In dit charmante 3D-avontuur speel je als Billie, een geit wiens droom het is om in de voetstappen van haar vader te treden. Ooit was hij een krachtige magiër, maar die kracht ligt inmiddels verzegeld in stenen die verspreid zijn geworden over verschillende rijken, waar ze zijn opgepikt door verschillende booswichten. Booswichten die jij, natuurlijk, moet verslaan.

Feest van herkenning

In mijn korte preview-sessie van Billie heb ik maar heel weinig gezien van dit platformen. Het gros van de demo was gereserveerd voor het introduceren van Barnaby, de schurk van deze wereld, en diens boss fight. Normaal zou ik teleurgesteld zijn met zo’n kleine glimp, maar in het geval van Billie Bust Up zat ik ongetwijfeld met een enorme grijns op mijn gezicht vanaf het moment dat Barnaby in beeld kwam.

Hier is niet één reden voor. Ik vond het karakter en de presentatie in zijn geheel fantastisch. Visueel deed Barnaby bijvoorbeeld denken aan de stijl van animatiehits Hazbin Hotel en Helluva Boss en ook zijn manier van spreken gaf me flashbacks van die shows. Toen ik dit vocaliseerde reageerden beide devs aangenaam verrast, daar Barbaby vertolkt wordt door Gabriel C. Brown, welke in Hazbin Hotel de zangstem van Alastor is.

Natuurlijk is één charmante baas niet voldoende om mij zo enthousiast te maken, zelfs niet als het de mosterd haalt bij twee zeldzame voorbeelden van Westerse animatie die ik een warm hart toedraag. Maar eens zijn gevecht begon en hij zijn strot opende, was ik verkocht.

Sing-a-long

Waar Billie Bust Up als geheel genomen een 3D-platformer is, verandert de gameplay eens een boss fight zich aandient. Geïnspireerd op klassieke Disney Villian-nummers zwelt dan de muziek aan en begint de schurk te zingen terwijl die je aanvalt. Dat is al een leuke twist, maar de muziek is meer dan een prettig iets om naar te luisteren. Alle elementen in de spelwereld zijn afgesteld op die muziek.

Barnaby zingt over de manieren waarop hij je wil doden en dat zijn ook de obstakels die je op dat moment tijdens het platformen tegenkomt. Het scherm scrollt op precies het juiste tempo om dit te garanderen. Tevens geeft het jou hints over wanneer te springen. Niet heel opzichtig of zo, maar terwijl ik mijn hoofd vrolijk zat mee te bewegen op de muziek van A Million Gruesome Ways To Die, volgden mijn vingers onbewust dezelfde maat, waardoor ik met het grootste gemak door obstakels kon navigeren.

Dit principe is de basis van wat Billie Bust Up als platformer moet onderscheiden in het genre en wat mij betreft was dit alleen al voldoende om dat te doen. Giddy Goat Games is het daar niet mee eens. Daarom zal elke wereld zijn eigen visuele stijl hebben en elke boss fight andere gameplay. Zo moest je bij Barnaby richting het scherm rennen zoals in Crash Bandicoot chase scenes, maar is dat een kunstje dat ze niet blijven herhalen voor de andere veertien tracks die de game uiteindelijk rijk zal zijn. Deze hebben we overigens te danken aan Daniel Ingram, die namen als Ricky Sprocket, My Little Pony en Rainbow Rocks op zijn naam heeft staan, dus ik heb goede hoop voor die tracklist.

Verwachting:

Mijn voorproefje van Billie Bust Up was kort. Veel te kort voor mijn gevoel. Niet omdat ik geen grip heb op wat men wil gaan doen en hoe dit in de praktijk wordt gebracht, maar omdat ik echt ontzettend veel plezier heb gehad en de twee nummers die reeds online staan van de soundtrack beide direct in mijn playlist moesten worden opgenomen. Ik kan daarom niet wachten om er verder mee aan de slag te mogen.