In de game speel je met twee broers met een tragisch verhaal. Ze hebben nogal wat pech. Hun moeder viel uit een boot tijdens een storm en de arme jongens hebben haar zien verdrinken, zonder dat ze ook maar iets konden doen. Alsof dit niet genoeg is, is hun vader ook nog eens ernstig ziek. Ze willen niet als wees eindigen en daarom besluiten ze om hulp te zoeken. Ze krijgen een kaart van hun vader naar iemand die een medicijn heeft. Daar begint hun reis.
Een joystick per personage
Het verhaal is een typisch geval dat het niet gaat om de bestemming, maar om de reis ernaartoe. Deze game staat echter niet bekend om zijn verhaal, maar vooral op de aparte manier hoe de twee broers bestuurd worden. Het kleinste broertje wordt bestuurd met de rechter joystick en de grote broer met de linker. Verder kunnen beide dingen vastpakken met de linker- en rechter shoulder buttons en dat is het. Dat is alle besturing die je nodig hebt.
Het is verre van eenvoudig om beide personages tegelijkertijd te bewegen en vereist behoorlijk wat van de coördinatie van de speler. Ik heb regelmatig het gevoel gehad dat ik met mijn joystick het verkeerde personage bestuurde, wat mij constant weer verwarde.
Om verder in de game te komen zul je af en toe wat creatief moeten denken. Hier en daar kan de grote broer wel bij een ladder en moet het broertje op een andere manier over de muur heen. Naarmate de game vordert, worden deze puzzels steeds ingewikkelder.
Een zeer goede remake.
De spelwereld van Brothers: A Tale of Two Sons Remake is grafisch behoorlijk veranderd. Waar vroeger de Unreal Engine 3 werd gebruikt, wordt nu Unreal Engine 5 ingezet met de meest huidige technieken. Het is de ontwikkelaars verbazingwekkend goed gelukt om de game helemaal aan te passen naar de standaarden van nu, zonder de magie van het origineel uit het oog te verliezen.
De preview die ik in handen kreeg, laten de eerste twee hoofdstukken van de game zien en ik heb dan ook niet de game volledig uit kunnen spelen. Echter, ik heb geen moment het gevoel gehad dat het hier gaat om een remake, maar om de originele game. De besturing is nog altijd hetzelfde en alles voelt hetzelfde aan. Als je echter gaat kijken naar playthroughs van de klassieke versie uit 2013, zie je echt de verschillen en die zijn groot.
Wat mij vooral opviel was hoe mooi het water er in deze game uitziet. Het licht breekt mooi af en de golven maken het tot een prachtig plaatje. Ook de belichting is een flink stuk beter. De muziek van de game is speciaal voor de remake opnieuw gecomponeerd door een echt orkest en ook dit hoor je zeker terug. De soundtrack klinkt stukken subtieler. Met andere woorden: voor zover ik heb gespeeld is deze remake er eentje die de term remake waardig is.
Verwachting:
Voor liefhebbers van de in 2013 verschenen game, is Brothers: A Tale of Two Sons Remake zeker geen slechte optie om te proberen. Je zult terugkeren naar een spelwereld die stukken mooier is, maar die toch de magie van het origineel vast weet te houden. Ik kijk er in ieder geval naar uit om deze remake volledig te spelen.