Donkey Kong Bananza

Toen we op de Nintendo Switch 2 Experience na onze initiële kennismaking met de console zelf mochten beslissen wat we hierna zouden spelen, ging ik dan ook linea recta naar deze game. Ik was duidelijk niet de enige, gezien het zo’n beetje de enige plek was waar ik in de rij moest gaan staan, al zal de twintig minuten durende demo daar ook aan hebben bijgedragen.

Oeps

Deze demo bestond uit twee secties. De eerste bevond zich in een mijn waar apen zich massaal uit de naad werken om eetbare juwelen te verzamelen in de vorm van een banaan. Waar een berg bananen te vinden is, kan Donkey Kong natuurlijk niet achterblijven, dus al snel vallen we met zijn harige lichaam binnen om ons helemaal vol te vreten.

Dit level dient als een introductie voor de nieuwe moveset van Donkey, welke heel erg doet denken aan een driedimensionale versie van Super Smash Bros. Spullen oppakken en gooien, ground pound en een flinke oplawaai vervangen het springen op hoofden en daarmee een groot deel van de moeilijkheidsgraad. Verwacht dan ook niet zo zeer een 3D Donkey Kong Country als meer een Super Mario Odyssey met andere gimmicks. In dit geval het slopen van grote delen van het level om meer bananen te vinden die de rol van dingen als shines, manen of sterren vervullen.

Rondom dit slopen is de game volledig gebouwd, zo bleek wel in het tweede level, waarin je stenen tot je beschikking krijgt die dubbele dienst draaien als bommen. Je moet deze gebruiken om bepaalde obstakels te overwinnen, al kreeg ik het advies een deur in de verte te negeren om zo niet naar het volgende level (en het eind van de demo) te gaan. Op die manier kon ik meer spelen in de wereld. Een ondergronds gemaakt pad verder, stond ik alsnog oog in oog met de vijand die als een soort boss moest dienen en de uitgang naar het volgende level bewaakte, met ruim voldoende tijd over om nadien verder het eiland te molesteren.

Alles kapuut

Het gevoel dat ik hier aan overgehouden heb, is vrij dubbelzinnig. Enerzijds is het leuk als je tijdens je rampage verborgen ruimtes en collectibles vindt, maar het daadwerkelijk slopen bleef voor mij persoonlijk niet heel lang leuk. Enerzijds omdat het gevoelsmatig weinig heft heeft, maar ook vooral omdat het niet zo tof oogt. Regelmatig clipte de camera door de grond heen waardoor je opeens in een buis gemaakt van zand zweeft. Dit haalde de immersie wel behoorlijk weg.

Anderzijds zijn dit de eerste twee levels en het is te hopen dat onze gorilla gaandeweg meer trucs leert om de boel fris te houden. Chaos creëren kan immers enorm bevredigend zijn, zo bewijst het succes van Grand Theft Auto.

Verwachting:

Na twintig minuten met Donkey Kong Bananza door te hebben gebracht, kan ik niet volmondig zeggen dat ik overtuigd ben van wat het naar de tafel brengt. Het voelt allemaal wel erg simplistisch. Echter weet ik ook dat Nintendo heer en meester is van de 3D platformer en waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg heeft getoond.