INAYAH: Life After Gods

Dit gezegd hebbende, is dit niet waarom je nu pas leest over INAYAH. Die reden is veel simpeler: ik stond nog onder embargo. Op het moment dat ik dit schrijf, is de game zelfs nog niet eens aangekondigd en hoop ik tijdig beeldmateriaal te ontvangen om dit artikel te complementeren.

Pretty

Het zou namelijk immens zonde zijn wanneer ik deze preview aan jullie zou moeten voorschotelen zonder screenshots. INAYAH is werkelijk prachtig en dat weet men zelf ook. De handgetekende stijl is tot leven gebracht door een grote groep animators die feitelijk de helft van het ontwikkelteam beslaan. Gelukkig is de game echter meer dan een knap koppie.

In dit post-apocalyptische avontuur ben jij een cyborg die bewapend met een van drie wapens (zwaarden, boksbeugels of een goedendag) de wereld intrekt. Een grotendeels verlaten wereld, waar je enkel de ruïnes van beschaving ziet en waar monsters hun thuis hebben gemaakt. Maar ook een waarin jij een verschil kunt maken.

Opties

Afhankelijk van welk wapen je gekozen hebt, heb je ook een keuze gemaakt voor wat je kunt zien. Elk wapen geeft toegang tot andere opties bij het verkennen van de wereld, met een double jump voor de zwaarden, een bounce voor de boksbeugels en een magneet voor de goedendag. Je hoeft niet te vrezen dat je hierdoor dingen gaat missen, want je kunt de andere wapens op den duur ook krijgen, maar dat is wel pas later in het spel, hetgeen is hoe men hun Metroidvania-elementen introduceert. Het is echter niet enkel de omgeving die je in het begin beperkt. Ook Boss Fights met meerdere stages kunnen tot een halt komen omdat je de juiste tool mist en dan rest je niets anders dan later terugkeren.

Op deze wijze word je gedwongen de wereld te doorkruisen en kennis te maken met de volledig ingesproken cast. Stammen van overlevenden vullen de spelwereld en hoe je met ze omgaat, bepaalt welk einde je gaat zien. Men weet nog niet precies hoeveel er daarvan gaan zijn, maar het zullen er in ieder geval voldoende zijn om een replay de moeite waard te maken, zelfs als je mag rekenen op zo’n twintig uur om dat te doen. Of je dat moet willen, is nog heel lastig te zeggen. Niet enkel heb ik maar een minuut of tien van het spel gezien, maar ik mocht de game niet eens zelf spelen. In plaats daarvan zag ik hoe een dev het deed. Dus een feel krijgen voor hoe lekker de objectief cool ogende combat is, heb ik niet kunnen doen. Daarom wil ik nog niet te veel uitspraken erover doen.

Verwachting:

Een pracht om te zien en een boeiende kijk op de Metroidvania-formule, dat is mijn eerste indruk van INAYAH: Life After Gods. Omdat mijn preview echter hands-off was, wil ik nog niet teveel verwachtingen uitspreken over hoe lekker het allemaal voelt als je echt de controller in de knuisten hebt.