Nintendo Labo

Met de komst van de Switch heeft Nintendo (wederom) de game-industrie op zijn kop gezet. Nadat de Wii door velen werd gezien als een afkeer van de hardcore-gamer en de Wii U door niemand gezien werd, leek het alsof Nintendo de magie die het ooit had was kwijtgeraakt. Wat zaten we ernaast! Met een revolutionaire nieuwe console, een bejubelde nieuwe Zelda en een nu al klassieke nieuwe Mario lijkt het alsof de grote N deze generatie niet meer stuk kan. Nintendo is echter nooit het type bedrijf geweest om daarmee tevreden te zijn en zoekt altijd naar manieren om opnieuw te innoveren. En het is die filosofie die leidde tot de aankondiging van Nintendo Labo; een gloednieuwe manier om gamen op een andere manier te beleven. Sil en Nick zakten daarom af naar Mechelen om zelf met de kartonnen speeltjes aan de slag te gaan en vertellen jullie haarfijn wat ze precies inhouden en wat ze van elk van de Toy-Cons vonden, om daarna te eindigen met een algemene eerste impressie:



De eerste Toy-Con waar ons langharige duo mee aan de slag mocht, is waarschijnlijk ook de minst indrukwekkende van het stel. De kartonnen ‘’auto’’ gebruikt de trillingen van de Joy-Cons HD Rumble om diens kartonnen uitsteeksels te laten vibreren. Door iets moois dat men fysica noemt, zorgt dit ervoor dat dit zelfgemaakte speeltje met het touchscreen van de Switch bestuurd kan worden of op eigen houtje kan gaan wandelen.

Sil:

De auto kiezen als het instappertje van het Labo Event was waarschijnlijk een goede keuze. Deze Toy-Con is veruit de minst indrukwekkende van de zes voorbeelden die we hebben mogen zien, zowel op creatief als praktisch gebied, maar is makkelijk in elkaar te zetten en werkt uitstekend. Tijdens het event waren we omringt door jonge kinderen, maar ook die leken zonder hulp van de ouders prima uit de voeten te kunnen, iets wat zichtbaar voor vreugde zorgde. En eerlijkheid gebiedt me te zeggen: ook ik kreeg een kriebelend gevoel toen mijn kartonnen speeltje botsauto ging spelen met die van Nick. Dat ik de auto niet indrukwekkend noem zegt dan ook meer over de rest van de Toy-Cons dan wat anders.

Nick:

Ook in mijn ogen was het kiezen van de auto als eerste Toy-Con een goede keuze. Deze liet je kennis maken met de basisprincipes van het bouwen van je Toy-Cons. Van de constructie uit het karton duwen, tot hoe je alles vouwt en in elkaar schuift. De uitleg over hoe de auto in elkaar gezet moest worden, werd getoond op de Switch. Hierbij had je zelf het tempo van bouwen in de hand, wat het zeer toegankelijk maakt voor kinderen om het zelf te maken en te ermee puzzelen. Aan het gelach van de kinderen te horen hadden zij hier veel plezier in. Tijdens het bouwen betrapte ik mezelf dan ook op een enorme grijns van plezier. Er kwamen herinneringen naar boven van vroeger, toen ik zelf zat te knutselen met karton. Tijdens het botsautospel met Sil werd er ook zeer veel gelachen om wie won en om de rare bewegingen die we konden uithalen met de auto, zoals schijnbewegen over de tafel.



De eerste Nintendo Labo Toy-Con die de meeste mensen zagen, was de piano, die net als de auto onderdeel uitmaakt van het mixpakket dat komende maand verschijnt. En zoals je kan verwachten van een piano, kun je er piano op spelen. Met slechts een octaaf ga je geen sonata kunnen spelen, maar met behulp van de bijgevoegde knoppen kun je wel wisselen tussen verschillende geluiden en zelfs in een soort studio-mode duiken.

Sil:

De auto Toy-Con noemde ik al de minst indrukwekkende van alle tot nu toe getoonde Labo-toepassingen, maar het is de piano die ik persoonlijk het minst interessant vond. Een kleine, relatief goedkope en makkelijk mee te nemen piano is een uitstekende manier om kinderen in aanraking te brengen met muziek en ze hun creativiteit te laten uiten. En de piano Toy-Con kan al deze behoeftes met gemak vervullen. Het is echter de software waar ik niet warm voor loop. Kinderen gaan ongetwijfeld lol hebben met uitvogelen welke geluidjes ze allemaal kunnen produceren met de verschillende opties die verborgen zitten onder het oppervlak, maar ik ben bang dat eens het nieuwe eraf is, de piano zijn nut verliest. Het spel kan simpele liedjes als Happy Birthday spelen, dus het is eeuwig zonde dat de software je niet op speelse wijze stap voor stap leert hóé ze te spelen.

Nick:

Over de piano Toy-Con heb ik persoonlijk gemixte gevoelens. Aan de ene kant ben ik enthousiast, omdat kinderen hiermee op een speelse en leuke manier in aanraking komen met muziek. Het kan zelfs zo zijn dat een enkele er zoveel plezier in krijgt dat het op pianoles gaat of een ander instrument wilt leren bespelen. Zo krijgen we een nieuwe generatie musici geïnspireerd door Nintendo Labo. Aan de andere kant twijfel ik of de software genoeg spelelementen bevat om de aandacht van de kinderen voor een langere tijd vast te houden. Ik ga me laten verrassen wat de software gaat bieden bij release.

Met een standaard in de maag laat het stuur, ook onderdeel van het mixpakket, je spelen alsof je op een motor zit. Het stuur laat je sturen, zoals je kon verwachten, maar je moet als speler ook zelf meebewegen, net zoals in het echt. En dat is juist waarom een verlengstuk van het stuur leunt op je buik, zodat je wel een centraal iets hebt om het op zijn plek te houden. Je moet daadwerkelijk het gas aandraaien en remmen en er is zelfs een startknop voor de motor. Qua immersie zit het dus dik in orde.

Sil:

Het stuur is er één waarvan ik niet goed weet wat te vinden. De stoeltjes die bij het Labo Event beschikbaar waren, waren eigenlijk te klein voor volwassenen. Hierdoor was het moeilijk écht mee te bewegen en de game goed te testen. De eerste indruk is echter positief. Op momenten dat ik me goed kon manoeuvreren werkte het stuur feilloos, iets wat ik eerlijk gezegd niet had verwacht. En gezien de software een trackeditor inbegrepen heeft, evenals meerdere moeilijkheidsgraden en cups, zie ik het ook op het gebied van levensduur positief in.

Nick:

Toen ik eenmaal een houding gevonden had met het stuur, reageerde motor in het spel bijzonder goed. Je moest mee gaan liggen in de bocht, omdat je anders van de baan af zou gaan. Dat je zelf de motor moet starten voor een race is tevens een mooie toevoeging. Je kon ook horen aan het gelach van de kinderen dat zij veel plezier hadden in het racen op een motor. Door de verschillende opties qua snelheid en complexiteit in de banen wordt de levensduur ook veel langer. Voeg hier nog aan toe dat de snelste tijd wordt opgeslagen en je krijgt extra motivatie om steeds sneller en beter te rijden.

De vreemdste van de vijf Toy-Cons in het mixpakket is waarschijnlijk het huis. Immers is een gebouw nou niet bepaald iets wat je als accessoire gebruikt. Nintendo denkt echter graag out of the box – of in dit geval juist erin – en stopte een klein wezentje in de vierde Toy-Con van dit artikel.

Sil:

Als de vijf kleine Toy-Cons van het mixpakket kunnen worden gezien als een minigame-collectie, dan is het huis de minigame ín de minigame. Door verschillende toevoegsels in de verschillende gaten in het huis te steken, kun je op verschillende manieren spelen met het wezentje wat erin leeft. Je kunt het ventje zo als bowlingbal gebruiken, ermee touwtjespringen of laten rijden in een mijnkarretje om eten te verdienen dat je hem hierna kunt voeren. Het werkt allemaal goed genoeg, maar ik zie niet waar Nintendo nu precies naartoe wil. Zover ik kon zien zijn er geen tamagotchi-concepten aan het werk en er was ook niet zoiets als een progressie-systeem of unlockables die de interesse moesten vasthouden. Er zijn enkel minimale opties voor customizing. Ik betwijfel dan ook sterk of dit lang leuk blijft.

Nick:

Het huis vind ik een vreemde keus van Nintendo. Door middel van een soort sleutels in verschillende combinaties in gaten te stoppen open je minigames of simpele interacties met het beestje wat in het huisje woont. De minigames zijn vrij kort en na het uitspelen van een minigame krijg je een stukje voedsel, wat je via een ander spelletje bij elkaar gooit als voer voor het beestje. Persoonlijk vind ik deze de minst interessant tijdens het event als je kijkt naar andere Toy-Cons, al moet ik wel toegeven dat de interactie door middel van karton nog steeds goed reageerde, voor mijn gevoel zelfs even goed als een controller. Maar ook ik betwijfel of deze Toy-Con lang de aandacht van kinderen vast zal houden.

De laatste Toy-Con van het mixpakket is allicht wel de degene die nog het meeste doet denken aan traditionele game-accessoires. De vishengel is uitgerust met een touw dat aan de Switch zit en die de illusie geeft dat je echt aan het hengelen bent. Combineer dit met een reel die daadwerkelijk functioneert en je hebt een behoorlijk waarheidsgetrouwe hengel.

Sil:

De vishengel is zonder twijfel mijn favoriete Toy-Con op dit moment. Niet enkel van het mixpakket, maar van de gehele beurs. Het spel wat we konden spelen werkte nagenoeg perfect en met ruim tien vissoorten van verschillende groottes en de mogelijkheid om eigen vissen te maken en aan het spel toe te voegen zie ik best potentie. De vraag die ik vooral heb, is of er meerdere locaties zijn of een andere manier om wat te variëren. Anders ben ik namelijk bang dat ook de hengel slechts een kort leven beschoren is.

Nick:

Als iemand die zelf graag aan het water zit te vissen op een mooie dag, heeft de vishengel Toy-Con een speciaal plaatsje. Ik was daarom ook aangenaam verrast door de accuraatheid van de hengel bij zowel de Toy-Con als de reactie tijdens het vissen zelf. Je moet daadwerkelijk aanslaan, de punt van de hengel op het juiste moment omhoog halen, om de haak te zetten. Als je dit hebt gedaan, begin je met de vis moe te maken en daarna binnen te halen door te draaien aan de zwendel. Tevens moet je rekening houden met de spanning op de lijn. Bij teveel spanning knapt deze en ontsnapt je vis. Ik verwacht dat ik zelf veel ga vissen met de Toy-Con, ook omdat je je eigen vissen kunt ontwerpen en inladen.

De laatste Toy-Con waar we mee aan de slag mochten, is er één die zo groot is dat die een compleet eigen pakket krijgt. Het robotpak bestaat uit een rugzak met hierin een viertal gewichten, twee handvaten, beenklemmen en een vizier. En dit alles is onderdeel van het spel waarin jij een gigantische robot met je lichaam bestuurt terwijl je een stad aan gort slaat.

Sil:

Lange tijd heb ik overwogen om de robot uit deze preview te laten. Niet enkel overheerst het gevoel dat ik simpelweg te weinig van de beschikbare modi heb gezien om een goede indruk op te doen, maar deze Toy-Con is behoorlijk geraffineerd, wat dus ook betekent dat er veel mee mis kan gaan. En helaas gebeurde dat ook. De onderdelen van de robot moeten op de gebruiker worden afgesteld, maar het was duidelijk dat dit niet optimaal was gebeurd toen ik ermee speelde. Hierdoor was draaien en alternatieve vormen gebruiken een hele opgave. Het lopen en vechten werkte echter perfect en na het observeren van kinderen die het spel speelde met een wel afgesteld pak, viel te zien dat deze problemen de uitzondering op de regel zijn. Toch kijk ik in het geval van het robotpak nog even de kat uit de boom.

Nick:

Zelf heb ik de robot Toy-Con niet uitgeprobeerd, dit omdat er veel kinderen waren die ermee wilden spelen en omdat ik zelf niet altijd de voorzichtigste ben. Wel kon je uit de reacties van de kinderen, en de wachtrij, op maken dat deze populair was en ook hoogstwaarschijnlijk het meest gebruikt zal gaan worden van alle Toy-Cons. Zelf stond ik er wel van te kijken dat door middel van karton, wat draden en elastiek de bewegingen, soms wat ruw, van de kinderen goed werden vertaald naar acties in het spel. Ik ben vooral benieuwd naar wat de verschillende modi gaan bieden aan spel en plezier en hoe dit de levensduur beïnvloed van zowel het spel als de Toy-Con.

Sil:

Na het bouwen en spelen met Nintendo Labo is het moeilijk om er niet enthousiast over te worden. Natuurlijk, er zijn hier en daar wat twijfels en haken en ogen, maar het is wel karton waar we het over hebben! Als iemand ooit in het verleden had gezegd dat dit gebruikt zou kunnen worden om game-ervaringen te verrijken, had ik waarschijnlijk heel hard gelachen. Maar nu ik het in de actie heb gezien, zie ik een wereld van mogelijkheden.

Op het Labo Event waren meerdere mensen en schermen aanwezig die uitlegde hoe de Toy-Cons functioneerde (vrijwel allen met de infrarood-scanner en gyroscopen) en wat er in theorie allemaal mogelijk is. En het is dat laatste waar ik vooral warm van loop. De eerste twee Labo-pakketten zijn allicht niet voldoende om mij direct omver te blazen, maar de techniek erachter kan VR-ervaringen verrijken en een nieuwe wereld openen voor zowel kinderen als volwassen. Ik hoop echter dat Toy-Cons ook gebruikt kunnen worden in toekomstige spellen, zodat er ook grotere ervaringen voor beschikbaar worden. Dit kan zijn middels DLC, downloadgames of uitbreidingspakketten, maar er moet in ieder geval meer komen dan wat de basisbundel biedt.

Nick:

Voor het Labo event wist ik niet zo goed wat ik moest denken over Nintendo Labo. Ik was vrij verrast door het idee en het leek me een leuk concept, vooral omdat je de kartonnen Toy-Cons kunt versieren door er bijvoorbeeld met stiften op te tekenen. Al was ik ook vrij sceptisch over hoe het zou gaan werken en reageren. Ik kon moeilijk geloven dat karton, draad, elastiek en een paar sensoren goed genoeg zouden kunnen werken als vervanging voor moderne techniek. Op zijn zachtst gezegd ben ik verbaasd. Niet alleen reageerde alles vrij goed, maar ik ben ook gaan twijfelen over of high tech-oplossingen altijd de beste keus zijn. Combineer dit met leuke spellen en ik kan het niet helpen om enthousiast te worden. Ik kijk uit naar de volledige versie en wat Nintendo hiermee van plan is in de toekomst. Zelf hoop ik op uitbreidingspakketten en meer multiplayer-mogelijkheden.

Conclusie