Saviorless

Over het algemeen speel ik videogames voor mijn plezier. Ik hou van een goed verhaal, maar het belangrijkste is dat ik mij vermaakt heb als de credits over mijn scherm rollen. Ondanks dat zijn er ook games waar de tranen over mijn wangen biggelden. Muv-Luv Alternative bijvoorbeeld en in mindere mate Final Fantasy X en Kinkoi: Golden Loveriche. Hoewel dat strikt gezien geen leuke ervaringen waren, waren het er wel die de moeite waard waren.

Of Saviorless een soortgelijke reactie op zal gaan wekken, ontdekken we pas als de game op een nog nader te bepalen moment verschijnt. Maar dat het de toon is waar men op mikt, daar kan geen twijfel over bestaan.

Er was eens een kind…

Saviorless begint met een drietal vertellers die onderling een beetje slap aan het lullen zijn. De exacte rol die zij in het verhaal spelen is niet direct duidelijk, echter door context kun je wel opmaken dat ze meer lijken te zijn dan een stel voyeurs. Meer dan dat krijgen we niet voor hun verhaal begint.

Hun vertelsel laat ons kennis maken met Antar, een kind dat naar de Smiling Isles is gekomen, gelovend in de geruchten die stellen dat het een paradijs is. Dat van die geruchten geen woord klopt, wordt al snel duidelijk. Deze eilanden in de lucht worden niet bewoond door engelen, vliegend in het paradijs en genietend van de eeuwige vrede, maar door gitzwarte monsters die rennen op hun armen en niets liever willen dan jouw vlezige lichaam aan stukken rijten met hun messcherpe tanden.

Om en om

Jij bent geen krijger, uitverkorene of magiër. Jij bent een kind. Een kind dat, eens die oog in oog komt met de gruwelen van de Smiling Isles, weinig meer kan doen dan rennen. En dat is ook precies wat de demo me liet doen. Vluchtend voor monsters verkende ik de eilanden in de lucht, waarbij ik puzzels moest oplossen om vijanden veilig te kunnen passeren. Een gevoel dat het best beschreven kan worden als een mix van melancholie en hopeloosheid blijft daarbij constant aanwezig en staat in schril contrast met de kleurrijke wereld die op momenten oogt als iets wat je in Paint zou maken.

Overigens zal dit niet zo blijven heb ik mij laten vertellen door een ontwikkelaar. Antar is niet het enige speelbare karakter en wisselt zo nu en dan van plek met Savior, een gemaskerde beschermer van de kinderen in de Smiling Isles, die geweld niet schuwt om dat te realiseren. Dat heb ik zelf echter niet mogen ervaren en daarom kan ik daar nog maar weinig over zeggen.

Verwachting:

De eerste indruk van Saviorless is een positieve, maar ik ben heel benieuwd of men dat kan doortrekken naar een volledige game. Al heeft dit er ook deels mee te maken dat ik maar met een van de twee karakters heb mogen stoeien.