Sonic X Shadow Generations

Sonic die succes heeft in twee dimensies is echter niet heel zeldzaam; het zijn drie dimensies waar hij meestal stuntelt. Een van de weinige succesverhalen op dit vlak was Sonic: Generations, maar door diens opzet zou een vervolg niet op korte termijn kunnen gebeuren…tenzij je een derde hedgehog erbij haalt natuurlijk.

The Blue Blur

Voor we het over Shadow gaan hebben, gaan we echter eerst zien hoe Sonic zich nu houdt. Onze demo build bevatte vier levels van The Blue Blur, twee voor elke versie van Sonic. En als je de originele Generations hebt gespeeld, zal het weinig nieuws voor je zijn. Ik heb de game tijdens het schrijven van deze preview nog even opgestart op de Xbox 360, maar kan met overtuiging zeggen dat er inhoudelijk weinig tot niets gewijzigd is. De graphics zijn wat scherper en de framerate is opgekrikt, maar voor de rest zijn het precies dezelfde levels. Maar dat is helemaal prima!

Sonic Generations werd uitermate goed ontvangen, juist omdat het een perfecte balans wist te vinden tussen de levels waar het hommage aan bood en vernieuwingen die je mag verwachten van een moderne Sonic-titel. Daar aan sleutelen is verspilde moeite en enkel een risico als je het logisch bekijkt.

The Black Badass

Dit gezegd hebbende, betekent dit ook dat het enige wat echt nieuw is voor terugkerende spelers het Shadow-deel van deze game is. Ook hiervan mocht ik vier levels spelen, waarvan twee normale levels en twee boss fights

De normale levels waren net als die van Sonic: nieuwe interpretaties van gekende omgevingen. De Space Station die onlosmakelijk verbonden is met ‘’The Perfect Lifeform’’ had bijvoorbeeld de nodige nieuwe toeters en bellen, die echter niet onnodig of ontoepasselijk aanvoelden. Echter eens het einde daarvan bereikt wordt, duikt Doom Eye opnieuw op en neemt hij Shadow mee door een verdraaide dimensie die niet zou misstaan in een Dr. Strange-film. Een leuke twist die ik niet aan zag komen.

De boss fights waren eveneens meer dan een kopie. In de demo mocht ik de strijd aangaan met de Biolizard uit Sonic Adventure 2 en Metal Overlord van Sonic Heroes, maar beide hadden nieuwe trucjes geleerd om te compenseren voor Shadows arsenaal dat resulteert uit krachten die hij in latere games heeft verkregen. Als iemand die Sonic Adventure 2 talloze keren voltooid heeft, durf ik te stellen dat ook hier de balans tussen nostalgie en vernieuwing goed gevonden is, waardoor ik denk dat we met deze uitgebreide versie van Generations wederom een titel hebben voor het langzaam groeiende lijstje van goede 3D Sonic games.

Verwachting:

Sonic Generations is nog steeds een prima platformer die hommage biedt aan de legacy van Sonic en met het nieuwe Shadow-deel wordt hier enkel verder op uitgebreid zonder aan kwaliteit in te boeten. Precies dat wat je mag verwachten en dat is helemaal prima, want dat is wat het origineel zo goed maakte.