Super 56

Een van de redenen waarom een preview build spelen op een evenement als gamescom zoveel leuker is dan gewoon een demo key binnenkrijgen, is omdat je vaak oog in oog komt te staan met mensen die de games hebben gemaakt. Je kunt met ze praten, vragen stellen of je hardop dingen afvragen waarop ze reageren. In het geval van Super 56 vroeg ik ze bijvoorbeeld welke drugs ze hadden gebruikt bij het bedenken van deze game.

Het hele idee van Super 56 is in principe die van WarioWare. De game is opgebouwd uit 56 minigames, welke allen met één knop te besturen zijn. Daarmee trek je bijvoorbeeld aan het stuur om een kart op koers te houden, typ je op een ouderwetse typemachine of schiet je pijlen af op appels.

Maybe it’s LSD

Deze minigames worden in de story mode aan elkaar gepraat, maar in mijn sessie kon ik dat totaal niet volgen, vermoedelijk omdat de demo ergens midden in het spel zat. Leuker was echter kijken naar de achtergrond tijdens deze momenten, daar deze tot aan de nok toe gevuld is met parodieën van andere videogames.

Dit is overigens ook iets wat je ziet in de minigames zelf, met een parodie op het auto-level van Street Fighter 2, waarin je speelt met de sailor suit old man, en een satirische kijk op de klassieke DOOM. Het is kort, het is grappig en het is bizar! Maar het is vooral erg vermakelijk gebleken voor mij. Veel erover zeggen is echter moeilijk wanneer de game blijft veranderen. Toch heb ik wel iets te klagen. De scores die tussen elke minigame worden getoond, inclusief een XP-balk voor unlockables, halen het tempo enorm uit het spel. Juist dit soort microgames wil je achter elkaar op je af gegooid zien worden zonder dat je tijd hebt om te denken. That’s half the fun!

Verwachting:

De manier waarop Super 56 de minigames aan ons voorgeschoteld worden spreekt me niet bepaald aan, maar de humor en minigames zelf hebben me meermaals hardop laten gniffelen tijdens het spelen. Is dat voldoende om de game te dragen? Dat zal moeten blijken, maar een goede eerste indruk is heel wat waard.