The Legend of Zelda: A Link Between Worlds

Laat ik het gewoon zeggen zoals het is: ik ben geen echte Nintendo-gamer. De enige reeks die ik van deze ontwikkelaar en uitgever vaak speel is Pokémon. Waarom? Voornamelijk voor de nostalgie. Mijn laatste Mario was de allereerste op de originele Game Boy. Daarnaast waagde ik me vroeger samen met vrienden soms aan Mario Party op de Wii. De games zijn leuk, daar niet van, maar ik speel liever titels die voor de PlayStation, Xbox of PC verschijnen. Ondanks dit alles ging ik met veel plezier enkele Nintendo-games previewen in Brussel.

Mijn favoriet uit het ruime aanbod was The Legend of Zelda: A Link Between Worlds. Het is niet gemakkelijk om te beschrijven wat de game ecaxt is. Enerzijds is het spel een remake van A Link to the Past, anderzijds is het ook een vervolg. Van het verhaal heb ik vrijwel niets meegekregen, omdat het hier slechts om een korte demo ging. A Link Between Worlds heeft net als zijn ‘voorganger’ een bovenaanzicht. Link beschikt over drie wapens: zijn vertrouwde zwaard, hamer en pijl en boog. Het zwaard verleent zich goed voor aanvallen van dichtbij, waarbij je meermaals moet slaan om je vijand neer te krijgen. De hamer is wat krachtiger en op zich niet erg verschillend van het zwaard, maar daarover straks meer. Pijl en boog verlenen zich perfect om je tegenstander van op een afstand meteen te doden.

Met zijn arsenaal trekt Link de wereld in. De demo start bij een huisje en begeleid door vrolijke muziek kun je verschillende kanten op. Al snel bevind je je in een bosrijke omgeving. Gras maai je weg met het zwaard, waardoor er vaak kristallen te vinden zijn en tussendoor kom je vijanden tegen. De eerste die je tegenkomt lijken op cactussen zonder stekels. Later krijg je het nog aan de stok met onder andere skeletten, rupsen en wezens met één oog. De meesten leggen snel het loodje. Nadat je je een weg gebaand hebt door de bossen en ruines van tempels, kom je in een toren terecht. Helemaal bovenaan de toren bevindt zich je doel: de eindbaas. Om daar te geraken moet je wel heel wat moeite doen.

Nu komt de hamer meer van pas. Hier verspreid over de hele toren liggen er lachende gezichtjes op de grond, deze dienen als platform. Na een welgemikte mep veranderd hun vrolijke lach in een droevig kijkend smoeltje. Dan stap je er op, waarna je in de hoogte gelanceerd wordt. Wat eerst een platte vloer leek, wordt plots een omgeving vol platformen. Je hebt echt het gevoel dat je na elke lancering een stapje dichter bent bij de eindbaas. Zeker wanneer het 3D-effect aanstaat. Link springt als het ware je scherm uit en er wordt een uitstekend dieptezicht gevormd. Niet elke verdieping beperkt zich tot simpelweg slaan met de hamer. Op de meeste moet je ook kleine ‘puzzels’ uitvoeren.

Het woord ‘puzzels’ staat speciaal tussen aanhalingstekens. Ze zijn absoluut niet moeilijk en vereisen amper denkwerk. De uitdaging beperkt zich tot knoppen omdraaien, waardoor muren in de grond verdwijnen of andere omhoog komen. Af en toe moet je een sleutel vinden om een deur te openen, maar deze zijn steeds in de directe omgeving te vinden. Het zou wat leuker zijn geweest als je eerst een platform hoger moest gaan, om daar een sleutel te halen die je nodig hebt, waarna je op een lager gelegen gebied een deur opent. Via die deur zou je dan ergens anders uitkomen. Ja, het is slechts een voorbeeld. Bij de puzzels hoort daarentegen wel een leuke gimmick, wat ‘mergen’ genoemd wordt.

Door een druk op de knop verandert Link in een muurschildering van zichzelf. Dit laat toe om plaatsen te bereiken waar je normaal gezien niet kunt komen. Zo kun je door tralies glippen of ergens gaan waar geen weg naartoe loopt. Waarschijnlijk kun je via deze methode ook vijanden proberen ontlopen. Inderdaad, in de toren zul je ook moeten vechten. Uiteindelijk biedt de grootste strijd zich aan. Link staat helemaal bovenaan het gebouw, wanneer er plots een reusachtige worm verschijnt. Het beest kruipt overal waar het gaan kan, in de hoop je te grazen te nemen. Jij moet hem dan ontwijken en schade aanbrengen. Voor je het weet is het gevecht afgelopen. Dat was iets pittiger dan de rest van de demo, maar toch voelt het te simpel aan. De gespeelde demo valt daarom te beschrijven als een zeer toffe game, enkel jammer dat de speler er – tot nu toe – weinig moeite voor moet doen.

Verwachting:

Eigenlijk was ik totaal verrast door The Legend of Zelda: A Link Between Worlds. Het is meteen de eerste Zelda-game die ik gespeeld heb en hij was zeer leuk. Meer nog, ik wou me zelfs al bijna een 3DS gaan aanschaffen. Zo’n vaart zal het niet lopen, hoewel ik die mogelijkheid nog in mijn achterhoofd hou. Met het verhaal zit het hoogstwaarschijnlijk ook wel snor. Zeker een game om naar uit te kijken dus!