Total War: Pharaoh Preview

Hoewel we geen strikte scheiding hebben per redacteur, heeft iedereen in ons team zijn eigen specialiteiten. Sander pakt de footies, Peter houdt van horror en de enige die een fighter aandurft, is Dave. Dit betekent niet dat we andere genres niet kunnen waarderen, maar eerder dat we allicht niet genoeg ervaring mee hebben om het in het juiste perspectief voor een recensie te plaatsen. Een eerste indruk op een evenement als gamescom is echter hele andere koek.

Het is mede hierom dat ik aanschoof in de lijn van Total War: Pharaoh, een RTS die normaliter door Sander of Peter zou worden opgepakt. De reden daarvoor is simpel: ik speel het liefste met een gamepad en daar leent dit genre zich nu eenmaal niet al te best voor. Het is daarom dat ik met gepaste schaamte moet toegeven dat ik die demo speelde op de laagste moeilijkheidsgraad.

Deze demo bracht ons naar een slagveld in het midden van de woestijn. Twee legers van nog geen honderd units staan tegenover elkaar en de leiders van beiden zijn ervan overtuigd dat zij de enige zijn die gekwalificeerd zijn om de ene ware Pharaoh te worden. De troepen zijn opgedeeld in groepen, zoals boogschutters, zwaardvechters en kerels met knotsen. Je kunt ze groep voor groep aansturen, als geheel een commando geven of je eigen groepen maken door bijvoorbeeld boogschutters samen met de generaal op pad te sturen. Deze worden vervolgens vastgezet onder de nummertoetsen, waar ik mijn buurman op de hoogste moeilijkheidsgraad op razendsnel tempo mee het slagveld zag aansturen.

Rematch

Ik zei het al: deze besturing is mij onwennig en dus was mijn efficiëntie een stuk lager. Troepen werden volgens de filosofie van ''slow and steady wins the race'' aangestuurd, ware het niet dat de brandende zon en het hete zand ze parten speelden. Hierdoor kwam er een moment waarop ik noodgedwongen inspiratie moest halen bij de Zerg Rush, waar de AI korte metten mee maakte. Poging een eindigde daarom in een overweldigend verlies voor Sil. Echter is die Sil een hele slechte verliezer. Daarom greep ik de kans aan voor een rematch, waarbij de lessen uit het vorige gevecht leidde tot een overwinning door te stoeien met de groepen en shortcuts. De blijdschap was echter van korte duur, toen de game me vroeg of ik het wel een overwinning kon noemen nadat ik zoveel troepen had verloren. Ouch.

Verwachting:

Mijn ervaring met RTS is te beperkt om echt te zeggen hoe deze game zich verhoudt ten opzichte van zijn genregenoten. Twee speelsessies maakten echter zeer duidelijk dat de AI niet met zich laat sollen en dat snel denkwerk een wereld van verschil maakt. Het oordeel dat daarover echt de diepte in gaat, laat ik echter over aan de experts.