In Wetory leren we over een wereld. Een saaie wereld, waar het leven letterlijk kleurloos is geworden nadat een schurk ze voor zichzelf nam. Slechts één meisje, wiens voeten sinds haar geboorte al verf lekken, kan verandering brengen door de mensen te redden die haar altijd een monster hebben genoemd.
Finetuning
Dit is het verhaal van Wetory, een game die op het moment dat je dit leest bijna zal verschijnen in Steam Early Access, en al in de eerste minuut, waarin ik deze expositie ontving middels tekst en still images, dient het eerste probleem van Wetory zich aan: vertaalfouten. Dat belooft al niet al te veel goeds…
Gelukkig is dit geen game die het echt moet hebben van diens verhaal. De titel van PEPPERSTONES is een typische roguelite waarin gameplay de kern van de ervaring vormt. Met de verfvoetige vrouw stap je een schilderij in, welke je gaat verkennen om een grote boze slechterik in diens dieptes te vinden en te verslaan. Zo geef je het weer kleur en kun je door naar het volgende kunstwerk en het volgende verhaal.
Footloose
Dit verkennen is niet zonder gevaar. Schilderijen zijn elke keer dat je ze betreedt anders, met kamers die op andere manieren aan elkaar zitten en andere vijanden bevatten, maar vereisen ten alle tijden dat je die vijanden verslaat om verder te mogen. Je krijgt hierbij niet zelden iets waarmee je sterker wordt, zoals een voorwerp of power-up, maar zoals het een roguelite betaamd zit hier een element van willekeur in, waardoor elke run anders zou moeten voelen. Dat was voor mij echter niet het geval.
Ik heb in totaal drie runs gedaan om een goede feel te krijgen van Wetory in de beperkte tijd die ik tijdens mijn preview-sessie had. Maar zelfs toen had ik al het gevoel dat combat het gewoon niet was. Als het meisje moet je door de kamer rennen, waarbij jouw voeten verf op tegels achterlaten. Na enkele seconden stijgt die verf op en vliegt het terug naar jouw voeten, waarbij het schade doet aan vijanden die het pad blokkeren. Allicht zie je het probleem al: je bent feitelijk constant weg aan het rennen, hopende dat de monsters net in de vuurlinie terechtkomen. Je bepaalt niet zelf wanneer je verf op de grond achterlaat of wanneer het terugkomt, dus enige vorm van strategie is ver te zoeken. In plaats daarvan ren je rondje na rondje tot de vijanden het loodje leggen. Verf zien drogen is bijna net zo opwindend.
Verwachting:
Een game die het van gameplay moet hebben, moet zorgen dat de core mechanics solide zijn. Die van Wetory wisten mij echt niet te bekoren waardoor mijn gevoel bij het spel de grijstinten van diens wereld reflecteerde.