Another Code: Recollection Review

In de gigantische catalogus van Nintendo’s IP’s, is het makkelijk om kleinere namen te vergeten. Dan heb ik het niet over een Earthbound of F-Zero, die al jaren aan de beademing liggen, maar over exclusives als Another Code, die jaren geleden een kleine impact wist te maken op Nintendo DS en Wii.

Another Code: Recollection is niet het derde avontuur in deze reeks, maar een bundel van deze twee games, opgepoetst en aangepast voor de Nintendo Switch. Dit omdat de twee Another Code-titels oorspronkelijk zwaar leunden op de gimmicks van de consoles waarop ze verschenen, maar welke niet allen aanwezig zijn op de recente console van Nintendo, vooral als je het Lite-model hebt.

En nog gaan ook hé!

Another Code vertelt het verhaal van Ashley, een jonge meid wiens ouders tragisch overleden zijn. Althans, dat dacht ze. Uit het niets komt echter een brief, welke is ondertekend door haar vader en haar uitnodigt op het afgelegen en onbewoonde Blood Edward Island. De jongedame is duidelijk geen gamer, want de Silent Hill 2 vibes spatten van deze opzet af, maar gelukkig voor haar zijn deze games een heel stuk familievriendelijker dan de hit van Konami, daar het geen horrorgames zijn.

Wat het wel zijn, zijn deels visual novels met volledige Engelse en Japanse voice acting en deels puzzle games. Als Ashley verken je Blood Edward Island, waarbij je weg wordt geblokkeerd door puzzels zoals je ze alleen zult vinden in videogames. Oorspronkelijk waren deze deels bedoeld om de unieke features van hun platformen te promoten, voor één puzzel moest je bijvoorbeeld de DS sluiten om een stempel te drukken, maar die vlieger gaat nu grotendeels niet meer op. Motion controls zijn soms nog wel aanwezig, maar werken niet lekker, en het touchscreen wordt helemaal niet gebruikt, zodat je de game ook docked kunt spelen.

Beetje klagen

Helaas zijn de controls niet de enige bijzondere keuze die is genomen in het opnieuw maken van de Another Code-titels. De camerasnelheid is standaard trager dan een slak met een THC-verslaving, maar kan gelukkig flink worden verhoogd in de instellingen. Mijn advies is dit te doen zodra je de kans krijgt, want mij persoonlijk werkte de camera enorm op de zenuwen voor ik deze ontdekking deed.

Iets waar je helaas niets aan kan doen, is aan de graphics. De Switch toont natuurlijk heel wat scherper beeld dan de Wii en met name DS ooit konden genereren en daar heeft men dankbaar gebruik van gemaakt. Visueel zijn met name de karakters verbluffend, vooral gezien de stabiele framerate, maar wie beter kijkt, ziet wel dat dingen zoals de achtergrond en struikgewas textures van mindere kwaliteit hebben. In eerste instantie stoort dit niet en past het zelfs wel een beetje bij de stijl die doet denken aan een waterverfschilderij. Helaas moet je echter ook die omgevingen afstruinen naar kleine objecten die nodig zijn om een puzzels op te lossen. En dan wordt ook dit soms erg storend.

Life on easy mode

Die puzzels voltooien is gelukkig ondanks dat nooit een moeilijke opgave. Niet enkel ligt de focus veel meer op het visual novel-gedeelte en dus het verhaal, waardoor de puzzels relatief simpel zijn, maar een robuust hintsysteem kan je indien gewenst zelfs de volledige oplossing geven. Wie de game gaat spelen om te zien wat Ashely gaat aantreffen op het eiland, zal dus nooit ervaren dat die niet kan vorderen. Dat is mooi, want het verhaal is pakkend en je kunt je verliezen in diens mysterie. De snelheid waarmee het verhaal zich ontvouwt is relatief laag, maar dat is in deze een pluspunt, want het geeft je de kans om het echt in je op te nemen. Daarom krijgt het spel ondanks duidelijke tegenvallers een ruime voldoende.

Conclusie:

Er valt best wat aan te merken op de twee Another Code games, zoals de rommelige controls, textures van lage kwaliteit en puzzels die niet bepaald uitdagend zijn. Een sterk verhaal vol volwassen thema’s compenseert dat echter ruimschoots en laat je, dankzij een hintsysteem dat je desnoods de oplossing geeft, dit ten alle tijden beleven.